23 februari t/m 7 maart

Dag 32: donderdag 23 februari:
Weer een dag onderzoek op school vandaag, wat voor ons natuurlijk veel internetten is. En skype even aangehad, en bleke dat Frank op skype was! Superleuk om hem weer te spreken, wat hij allemaal mee maakt, terwijl ik er niet bij ben. Ook nog weer de nodige mailtjes ontvangen, ook altijd leuk om weer te krijgen en te lezen. Van Joram helaas een wat minder leuke, hij wordt woensdag geopereerd. Balen dat ik daar niet bij kan zijn, om hem te verzorgen (:)) in Nederland, ik hoop maar dat alles goed gaat met z’n manke pootje. Op school daarna nog even wat gekletst met Isatou Barrow, die graag wat foto’s wilde zien. Dus haar even wat foto’s laten zien en een paar filmpjes, en toen was de dag wel weer voorbij voor ons op school.

’s Middags hebben we eerst een bult was weggewerkt, en daarna zijn we met Alhagy naar de supermarkt gegaan, om weer wat dingen in te slaan voor het eten enzo. Daarna ook nog wat groenten gehaald op de supermarkt, en ’s avonds hadden we een heerlijke macaroni, vol met allerlei groenten! Weer even een vitaminebom gehad!
In de avond hebben we niet veel meer gedaan. Nima had een bord eten van ons gekregen, wat ze smakelijk heeft opgegeten. En daarna lekker het bed in, weer lekker slapen!

Dag 33: vrijdag 24 februari:
Vandaag een dagje vrij. We waren van plan om goed het huis schoon te gaan maken. Toen belde Christine, dat ze wat flessen water voor ons had. Die kwam ze even langs brengen. Wij ondertussen heel goed aan het vegen, en dat zag een vrouw (Sierè, ofzo) dus die ging ons helpen. Het vegen hebben we zelf nog gedaan, maar zij heeft gedweild, de veranda geveegd en gedweild, onze was gedaan (wat helemaal niet hoefde!) en ook nog schoenen schoon gemaakt. En dat alles binnen een bestek van minder dan een uur. Ze kon zeer hard werken. En het leuke was wel, dat de schoenen boven op het dak stonden te drogen, en ze waren dan ook in een mum van tijd droog. Elke keer kwam ze weer een paar brengen, die droog waren.
’s Middags hebben we wat gelezen, maar ik viel al snel in slaap. Anderhalf uur later maakte Merle me wakker, Haruna stond voor de deur om de huur op te halen. Dus ik met slaperige ogen een beetje mee gekletst, maar we waren hem al snel zat. Hij vertelde nog wel ‘even’ dat hij volgende week vrijdag gaat trouwen, en dat we dus uitgenodigd zijn. Helaas, dan zitten we in het toeristengebied, heerlijk van de zon te genieten. Dus we moeten later maar een keer naar hem en zijn vrouw toe, om ze te feliciteren en haar even te bewonderen. Oja, ze hebben al bijna 4 maanden een relatie, dus het werd ook wel tijd dat ze gingen trouwen. Frank, waar blijft je aanzoek? Duurt wel lang hoor.. Hahah, mij niet gezien!

Toen Merle en ik aan het eten koken waren, was het opeens een enorm lawaai buiten. We hoorden sirenes, maar dachten dat het op de tv van de buren was. Maar; het bleef aanhouden. Dus ik snel even naar buiten, en de hele straat stond vol! Het bleek dat er in een dorpje verderop een compound in de brand stond, en daar moest dus de brandweer naar toe. Maar helaas, de brandweerauto was al geweest, dus die hebben we niet gezien. Ik weer naar binnen, en toen Merle natuurlijk naar buiten, die wilde ook even het verhaal horen. Nadat we lekker gegeten hadden, wilden we net de afwas gaan doen toen we opnieuw de sirenes hoorden. We wisten niet hoe snel we buiten moesten zijn, natuurlijk mét camera! Toen de meeste mensen zagen dat wij zo snel naar buiten kwamen gerend, werden we van voor en achter ontzettend uitgelachen. Wel leuk om te merken, dat wij niet alleen lol hebben om hen, maar zij ook om ons. Eén meisje had een baby vast, van net een maand. Of wij haar ook even vast wilden houden. Ja, natuurlijk! Dus Merle en ik allebei het kindje even vastgehouden, wat erg mooie foto’s opleverde! De moeder (van nog geen 20) vertelde dat dit haar tweede kindje was, het eerste kindje had twee dagen geleefd en was toen overleden. Wel zielig dus. Op een gegeven moment gingen die meisjes weg, en wij weer naar binnen op de compound. Maar daar was het zo gezellig, dat we buiten zijn gebleven. Even een vestje gepakt, en met de kinderen gespeeld, gevoetbald en weet ik wat allemaal nog meer. Op een gegeven moment hoorden we de sirenes weer. En weer wisten Merle en ik niet hoe snel we naar de straat moesten rennen. En weer werden we ontzettend uitgelachen. Maargoed, alles voor het goede doel. En hoogtepunt van de avond: ik heb de brandweerauto van Gambia op de film! :) Hahah.

Toen we weer op de compound waren, gingen Sierè en Nima van ons haar vlechtjes maken. Het was wel een beetje een pijnlijke bedoeling, maar leuk was het in ieder geval. Het resultaat was iets minder mooi, die vele vlechtjes staan toch altijd minder mooi dan ons ‘gewone’ haar, maar we hebben een zeer leuke avond gehad!

Dag 34: zaterdag 25 februari:
Een rustig dagje op de planning. We zouden eigenlijk naar een soort bevrijdingsfestival gaan, maar uiteindelijk zagen we daar toch maar van af, omdat Merle niet zo heel lekker was. We zijn lekker bij huis gebleven, en hebben niet zo heel veel spectaculairs gedaan. ’s Middags hebben we nog even op internet gezeten hier thuis, en even mailtjes gelezen die gestuurd waren. Het goede nieuws: ik mag meedoen met de eerste ronde WPO-sollicitatie! Weer een last die van m’n schouders afvalt! :)

’s Avonds heb ik met de familie een paar happen Gambiaans eten meegegeten, en echt lekker is anders te noemen. Ik had na twee happen wel genoeg, aangezien ik ook zelf al eten had gehad. Maar het was heel gezellig om er even bij te zitten, en om ‘bij de familie te horen’.

Dag 35: zondag 26 februari:
Het plan van vandaag was om naar het strand te gaan, maar uiteindelijk zijn we lekker bij huis gebleven. We hebben de koffer voor aankomende week alvast ingepakt, en hebben rustig aan gedaan. Aan het begin van de middag zijn Merle en ik een stukje wezen wandelen, om te kijken waar de tuinen liggen waar elke dag heel vroeg allemaal vrouwen heen gaan. Maar natuurlijk konden we het niet vinden. Eenmaal terug zei Sierè dat ze, als Awa op bed lag, met ons naar de tuinen ging lopen. Tegen half 6 gingen we dat doen, maar het was nog een fikse wandeling! We waren tegen half 8 weer terug, en hebben een paar prachtige moestuinen gezien van de vrouwen. Pap, op de foto kan je zien hoe je het thuis moet maken;).
’s Avonds niks meer gedaan, lekker gekletst en op tijd naar bed. Morgen op weg naar het vliegveld, om de ouders van Merle en haar zussen op te halen. En dan een lekker weekje in het hotel, heerlijk! Elke dag even het zwembad in, en allemaal leuke dingen doen! Op naar een leuke week dus!

Dag 36: maandag 27 februari:
De dag dat de ouders en zussen van Merle hier in Gambia zouden aankomen. In de ochtend hebben we nog de paar laatste spullen in de koffer gedaan en alles gepakt wat we mee moesten nemen. Om kwart over 11 kwam Alhagy ons ophalen, om naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld hebben we met z’n drieën even wat gedronken, en om half 1 landde het vliegtuig. In de hal hebben we gekeken hoe de ouders het vliegveld verlieten en de bus in stapten. En toen maar wachten tot ze uit de hal kwamen. Dat duurde nog best een poosje. Maar wat gaaf om uiteindelijk iedereen te zien (de helft kende ik nog niet), maar toch weer het idee dat het weer wat Nederlands was. Iedereen begroet, en toen moesten zij snel de bus in, want ze waren als laatste uit de hal gekomen. Samen met Alhagy zijn Merle en ik vast naar het hotel gereden, en toen we daar aankwamen bleek dat de ouders van Merle in plaats van een maisonette een villa hadden, dus het was helemaal luxe! We hebben twee bedden geregeld, zodat we lekker in de woonkamer konden slapen bij hen. Na een half uurtje ongeveer kwam de rest ook aan, en hebben we eerst maar es wat koffers uitgepakt. Hierna zijn we het dorpje ingegaan, om geld te wisselen, en gelijk maar wat te eten en drinken bij de pizzeria. We hebben een lekkere pizza gehad. Daarna weer terug in het hotel, en lekker een duik genomen in het zwembad. Die lag namelijk naast de villa. Heerlijke afkoeling!

’s Avonds hebben we bij het restaurant gegeten, maar het eten was erg slecht. We hebben twee uur op ons eten moeten wachten, en toen het uiteindelijk kwam, was het nog koud ook. Niet echt lekker dus. Na het eten hebben we niet veel meer gedaan, iedereen was moe, dus lekker op tijd het bed in gegaan. Echt een lekker bed was het niet, het lag heel hard (harder dan het bed dat we in Jambanjelly hebben, maar we gaan ons best doen voor nacht 1 hier in het hotel.

Dag 37: dinsdag 28 februari:
Op de planning van vandaag stond een dagje Jambanjelly, ons huis, de school en daarna de houtsnijmarkt in Brikama. Als eerste zijn we naar de school gegaan. Na een ontbijt die niet erg lekker was, op weg in een busje naar Jambanjelly. Op school werden we leuk onthaald en hebben we een rondleiding gegeven. In onze klassen werd er voor ons gezongen, allemaal leuke liedjes. Ook de bibliotheek, de keuken, schooltuin hebben we uitgebreid bekeken. In de klas waar we daarna kwamen, de klas van Merle, ging Isatou Barrow haar les nog een keer geven, om te laten zien hoe zij haar lessen geeft hier op school. De ouders en zussen van Merle stonden een beetje versteld, ze vonden dat ze best goed les gaf. Merle en ik stonden ook helemaal strak van verbazing, zo goed hadden wij nog nooit haar les zien geven. We weten dus wel dat ze het kan, maar dan moet ze het de volgende keer ook wel gewoon doen…
Na de school zijn we weer naar huis gereden, waar we ons huisje hebben laten zien. Daarna samen met Gerard en Riny (de ouders) en Merle brood gehaald bij de shop. In ons heerlijke huisje hebben we de lunch gegeten, tapalapa met chocoladepasta en smeerkaas. Heerlijk! Op een gegeven moment kwam Sierè aan, met een emmer vol sinaasappels, die moesten we op de Gambiaanse manier gaan eten met elkaar. We stonden buiten in een kring de sinaasappels te eten, toen Bob de compound op kwam. Merle en ik natuurlijk redelijk boos op hem, omdat hij de compound niet meer op mag komen. Bob ging niet weg uit zichzelf, en toen heeft Sierè hem toch wel heel vriendelijk de deur gewezen. Gelukkig ging hij weg..

Toen op weg naar Brikama, naar de houtsnijmarkt. Ik heb daar een mooi souvenir gekocht voor Frank, en verder weer lekker rondgekeken. Na bijna een uur hadden we het daar wel weer gezien, en zijn we op weg gegaan naar het hotel. En natuurlijk weer een lekkere duik genomen, want dat kon natuurlijk! ’s Avonds hebben we wel lekker gegeten. We hadden een uur van te voren doorgegeven wat we wilden hebben, en om welke tijd. Weliswaar was het nog wel een kwartier te laat, maar het eten was goed te doen. Na het eten hebben we in de woonkamer de foto’s gekeken van de eerste maand. Wat hebben we er al een boel gemaakt! Maar leuk om zo dingen te vertellen, en weer activiteiten opnieuw te beleven. Voordat we gingen slapen, hebben we twee matrasjes van buiten de ligstoelen gepakt, en die op ons bed gelegd. Nu hebben we een lekker zacht bed!

Dag 38: woensdag 29 februari:
Na het ontbijt zijn we richting Bijilo Forest Park gewandeld, om daar de apen te bekijken. We dachten dat we in de ochtend veel apen zouden zien, maar dat viel nog redelijk tegen. Op een gegeven moment stonden we bij een bordje, die ons de weg moest wijzen. Maar of we er slimmer van werden? Niet echt. We hebben besloten om er een lekkere wandeling van te maken, en dat was het ook zeker! Heerlijk door het bos, wandelen, trappetje op en weer trappetje af. En ondertussen nog een paar aapjes kijken. Het was zeer geslaagd! Na de apen zijn we naar Paradiso geweest, en hebben we daar geluncht en weer wat gedronken. Wat een heerlijke ontspannen dagje op deze manier. ’s Middags hebben we weer lekker bij het zwembad gelegen, en weer in het hotel gegeten. De kwaliteit van het eten is niet heel erg hoog, maar het is redelijk te doen.

Na het eten hebben we nog wat gekletst en gedronken, maar al snel hebben we ons bed opgezocht. Zo samen op vakantie zijn vreet toch wel energie, maar wat een gezellige boel is het met z’n allen!

Oja, vandaag hebben we ook de kaartjes op de post gedaan. Op de kaartjes staat dat het 33 graden is, maar dat hadden we er al eerder opgeschreven. Dat is dus niet helemaal waar, want vandaag is het ruim 42 graden geweest!

Dag 39: donderdag 1 maart:
Om 8 uur moesten we klaar staan voor Alhagy, omdat we naar James Island gingen. We moesten dus vroeg onze wekker zetten en ontbijten. Om precies 8 uur zijn we weggereden naar Banjul, waar we de ferry namen naar het noorden van Gambia. De ferry deed er ruim een uur over, maar in het zonnetje was het nog wel redelijk te doen. De wind waaide nog wel hard, dus na een uur waren we ook blij dat we eraf konden. De ferry wordt trouwens in Nederland afgeschreven, dus het is erg oud en vies allemaal. Ook op de ferry komen de mensen naar je toe om spullen te verkopen. De schoenen van Gerard werden even mooi gepoetst, zonder dat daarom gevraagd was. Toch een vreemde manier van je werk verkopen. Toen de ferry was aangelegd aan de steiger, duurde het een heel tijd voor wij van de boot af konden. Het was een drukte van belang, hele volksverhuizingen leek het, en vrachtwagens die tegelijk met ons van de boot af wilden. Niet echt heel handig geregeld dus. En terwijl de laatste nog van de boot af moest, gingen de nieuwe passagiers al weer op de boot. Zooitje ongeregeld! Aan de overkant stond een open jeep op ons te wachten, waar we heerlijk een lange tocht hebben gemaakt. Van te voren wisten we wel dat we vies konden worden, maar dat was ook echt zo. Eenmaal aangekomen in Jufferuh (waar James Island bij hoort) hebben we eerst onze lunch moeten uitzoeken. Deze gingen ze maken als we naar het eiland gingen, zodat deze klaar was als we weer op land waren. We kregen een gids mee, die van alles op land al vertelde over James Island en de geschiedenis van de slavernij. Erg interessant om te horen! Op weg naar James Island moesten we in een bootje, over de Gambia Rivier. Toch leuk dat we daar ook echt een keer op hebben gevaren! Op het eiland weer allemaal geschiedenis gehoord, wat zeer indrukwekkend is om te zien. Kleine ruimtes waar veel mensen moesten verblijven, en hoe er met die mensen om werd gegaan. Je hoort altijd wel verhalen van de slavernij, maar als je zelf eenmaal op zo’n eiland bent geweest, in de hokken waar ze leefden en de gevangenis, dan krijg je wel even het kippenvel op je armen. Op het eiland hebben we nog een paar groepsfoto’s gemaakt, en toen weer in het bootje terug naar vaste was. Tenminste, dat was de bedoeling. Het bootje stopte er halverwege mee. Na bijna een half uur een beetje gedobberd te hebben, af en toe deed de motor het weer, kwamen we toch aan bij de steiger. De vrouwen werden op een zeer handige (ahum) manier op het land geholpen, Kim had er daarna blauwe plekken van. Dat zegt genoeg denk ik..

De lunch was inmiddels klaar, en daar hebben we lekker vis gehad met een keer echt goede patat. Ik had gedacht dat ik dat drie maanden niet zou eten, maar ik heb dat dus toch al wat vaker gehad dan ik van te voren had gedacht.

Na de lunch naar het museum geweest, waar wat foto’s hangen om het verhaal en de geschiedenis nog duidelijker te maken. Daar zijn we niet zo heel lang meer gebleven. Op naar de open jeep, om weer terug te gaan naar de ferry. En wat was het een stofbende onderweg! Ik zat helemaal achterin samen met Doné, dus wij werden het meest rood/zwart van iedereen. Eenmaal bij de ferry aangekomen moesten we nog redelijk lang wachten tot de boot er was, dus in het restaurantje hebben we nog wat gedronken. Daar zijn ook foto’s genomen van hoe vies ik was..

En toen weer terug op de ferry. Dit keer ook weer ruim een uur dat deze erover deed. Ik was dan ook blij toen we weer aan vaste wal waren. In Banjul de auto opgezocht, en op naar het hotel. Terug in hotel heb ik mijn bikini aangetrokken, en ben in één streep het zwembad in gedoken. Daar heb ik me voor het meest schoongemaakt, en daarna lekker onder de douche. Ik geloof dat ik redelijk schoon was, maar volgens Stefan en Doné viel dat nog wel mee.. ;)

’s Avonds weer in het hotel gegeten. En daarna vroeg het bed in, ik was kapot na vandaag. Daarbij kwam ook nog kijken dat ik niet helemaal fit was, dus het was maar goed dat ik het bed in kon!

Dag 40: vrijdag 2 maart:
Voor vandaag stond er een dagje rust/zwembad/strand op de planning. Christine wilde graag ook nog wat met ons drinken, dus we hadden afgesproken om bij Paradiso te gaan lunchen met elkaar. Ook Alied was daarbij, een gezellige boel! Ik heb weer lekker gegeten! ’s Middags zijn we naar het strand gegaan, maar voor we eenmaal op het strand waren, stonden er al een stuk of 10 mannen om ons heen, die ons de beste plek wilde wijzen. Niet echt fijn dus. We hebben een stukje strand gevonden waar we geen last hadden van deze mannen, en dus lekker onze eigen weg konden gaan. Samen met Doné, Kim, Stefan, Joyce en Merle hebben we lang in zee gezwommen. Bij elke golf natuurlijk weer juist onder water, of proberen zo ver mogelijk mee te komen met de golf. Heerlijk! ’s Avonds was het wat minder fijn, ik was weer niet lekker. We zijn uit eten geweest bij Bini’s, een Nederlands restaurant. Toch was ik wel blij dat we weer bij de villa aankwamen, want ik voelde me echt niet lekker. Maar weer redelijk op tijd naar bed, morgen moeten we er namelijk zeer vroeg uit, omdat we om half 7 opgehaald worden voor Birds and Breakfast.

Dag 41: zaterdag 3 maart:
Vroeg uit bed dus, voor Birds&Breakfast. Eenmaal aangekomen in Lamin Lodge, zijn we een bootje ingestapt, en hebben we een tocht gemaakt van ruim anderhalf uur, door een soort moerasachtig gebied. Het aantal vogels wat we zagen viel mij wat tegen, maar het was leuk om iets te doen wat Merle en ik nog niet eerder hadden gedaan! Terug op vaste wal hebben we een ontbijt gehad, die mij totaal niet goed is bevallen. Ik werd weer niet lekker. Hierna hebben we een ruim half uur door de rijstvelden daar gelopen, en nog veel vogels gespot. Ook de typische Afrikaanse huisjes hebben we hier toen gezien! Gaaf om te zien hoeveel ruimte er eigenlijk nog in zo’n huisje zit.

Na birds&breakfast zijn we naar Serekunda Market gereden. Maar nog voordat we echt goed iets hadden gezien, voelde ik mij wel zo beroerd, dat we weer naar het hotel zijn gereden. De rest van de dag heb ik op bed gelegen en op de wc gezeten. Niet echt een fijne invulling van de dag dus.
’s Avonds is de rest in twee groepen uit eten geweest, zodat er telkens iemand bij het hotel was. Ik hoefde toch geen eten. En ziek worden tijdens deze week is echt geen pretje! Hopen dat ik me snel weer beter voel.

Dag 42: zondag 4 maart:
Helaas, het beter voelen is niet echt gelukt. Nog steeds beroerd, maar toch maar meegegaan naar de krokodillen. Toch iets leuks om mee te maken, en om bij de groep te zijn. Ik heb dit keer geen krokodil geaaid, ik was blij dat ik even op een steen kon rusten. Dus helaas, dit keer geen heldhaftige foto! Hahah. Na de krokodillen zijn we naar de houtsnijmarkt van Bakau geweest. Bij deze markt hebben ze beelden, maar ook wat meer andere dingen (tassen, sleutelhangers, armbanden etc), dus je hebt iets meer keus. De ouders en zussen van Merle hebben hier nog een aantal mooie souvenirs gekocht!

’s Middags weer rustig bij het zwembad gelegen, en weer wat spullen ingepakt. Nog steeds niet echt lekker, dus ik heb ook nog een tijdje op bed gelegen. ’s Avonds zijn we uit eten geweest bij Bini’s, en daar hebben we gelijk geskypt met thuis. Want; papa is jarig vandaag! Dus met z’n allen hebben we voor hem gezongen, volgens mij vond hij het een leuk cadeau! Morgen alweer de laatste dag, dan gaan de ouders en zussen van Merle weer terug naar Nederland. Zal wel een rare dag worden, een week elkaar zien en dan opeens weer helemaal niet. Ben benieuwd hoe dat gaat lopen.

Dag 43: maandag 5 maart:
Rond 11 uur werden de ouders van Merle opgehaald, dus wij ook. Rond tien over 11 kwam de bus aanrijden, en toen was er weer een afscheid. En nee, afscheid nemen blijft niet leuk. Met veel tranen hebben we afscheid genomen, en toen maar weer op naar Jambanjelly. Onderweg hebben we nog weer veel boodschappen gedaan, met name veel groente en fruit. Voor het eerst dat ik appels zag, dus die heb ik maar lekker gekocht! Merle een paar sinaasappels die dit keer oranje zijn, zodat we allebei wat lekkers hebben. En daarna weer naar een leeg huis. Wat is het gek om daar weer te zijn. Tijdens het uitpakken van de koffer kwamen bij ons weer de tranen. De rest van de dag is het niet veel beter geworden, we hebben even wat gegeten en zijn toen redelijk snel naar bed gegaan. Ook ben ik zelf nog niet echt lekker, nog veel buikpijn. Begin het eigenlijk al wel redelijk zat te worden, hopen dat het maar weer wat beter wordt.

Dag 44: dinsdag 6 maart:
De eerste dag stage na anderhalve week. Wat zie ik er tegenop. Maar; gewoon doorzetten, en op naar stage. We moesten vandaag Engels geven, vier vragen beantwoorden die over de tekst gaan, die ze twee weken geleden hebben overgeschreven. Kun je nagaan wat de leerkracht zelf in anderhalve week tijd doet.. De eerste twee klassen hadden de tekst in hun schrift staan, en zij zijn dan ook nog wel redelijk goed bezig geweest. We zijn wel streng naar de leerlingen, als ze het niet af hebben, moeten ze blijven zitten totdat ze het af hebben. Ze mogen niet eerder weg, ook niet naar de andere les. Bij de volgende les moeten ze dan maar aangeven dat ze te laat zijn, omdat ze te langzaam waren in de les daarvoor. Want immers; vier vragen in anderhalf uur, dat moet toch te doen zijn.. De laatste klas was niet zo leuk, zij hadden de tekst niet, dus zij konden de vragen niet maken. Maar om nou de hele tekst op het bord te schrijven (waar ze meer dan 3 lesuren, dus 4,5 uur over hebben gedaan) is ook niet echt handig. Dat anderhalf uur hebben we dus niet zoveel meer gedaan.
Tijdens schooltijd hebben we ook nog afscheid genomen van Christine. Zij gaat morgen weer naar huis toe, nadat ze ruim 7 weken hier in Gambia is geweest. Erg jammer natuurlijk, dat ze weer naar huis gaat, nu moeten we het ‘zelf’ doen. Maar we zijn er van overtuigd dat het ons gaat lukken. Nog vier weken, en dan komen mijn ouders, dus die tijd moeten we weer zien te overbruggen.

Thuis hebben we lekker buiten gezeten, en gekletst met Nima en de kinderen. Nima was onze was aan het doen van afgelopen week, en ik kan je vertellen dat dat een hele boel was. Ik denk dat Nima bij veel kleren dacht; hé, die heb ik nog niet eerder gezien. Klopt, want de ouders van Merle hebben nog redelijk wat hemdjes voor haar meegenomen. Natuurlijk hebben we haar wel betaald, want zelf hadden we daar een dagtaak aan.

Na de was hebben we buiten de compound gezeten, want Nima ging weer ebbe verkopen. Dat is een soort saus die wel vullend is, het kan gezien worden als een volledige maaltijd. Maar eenmaal op straat werd ik weer niet lekker, dus maar weer naar binnen gegaan. Op de bank heb ik weer even geslapen, en ’s avonds weer op tijd naar bed, met twee paracetamol. Hopelijk slaap ik een beetje. Morgen maar weer een dag stage!

Dag 45: woensdag 7 maart:
Vandaag niet naar stage. Ik ben totaal niet lekker, en van te voren hadden wel al afgesproken dat we niet alleen naar stage gaan, omdat we dat niet willen. Dus; allebei lekker thuis vandaag. Eerst dus nog maar wat uitgeslapen, en toen heeft Merle ontbijt gekocht. We hebben nu wat meer beleg waar we uit kunnen kiezen, dus het wordt hier nog luxe! Maar helaas hadden we geen elektriciteit, dus we konden ook niet voor school bezig op onze laptop. We hebben de tijd maar een beetje gedood met spelletjes spelen, en woordzoekers maken. Tegen een uur of half 4 kregen we weer elektriciteit, dus toen de dagboeken van afgelopen week geschreven. Zometeen maar weer koken, en niet al te laat naar bed. Morgen ga ik weer niet naar stage, want we hebben nu thuis ook goed signaal internet. Ik blijf dus lekker thuis, zodat ik ook wat langer kan slapen, en me hopelijk weer telkens wat beter voel. Merle gaat nog wel even naar school, die moest voor Christine nog wat doen, en dan komt ze ook weer naar huis.