29 maart t/m 11 april

Dag 67: donderdag 29 maart:
Vandaag naar school om op internet te kunnen, en om te kunnen skypen met Frank! Eenmaal op school aangekomen (de weg ernaartoe heb ik gefilmd) was er welgeteld één leerkracht te vinden. Het is vandaag namelijk public holiday. Wisten wij veel.. Maargoed, met de stroom die de leerkracht ons gaf, konden we mooi op internet. Buiten in het zonnetje hebben we lekker gelaptopt. En natuurlijk fijn met Frank. Heerlijk.
Bijna thuis smste Alhagy, dat hij vandaag wel met ons boodschappen kon doen. Om dan de vakantie maar gelijk goed in te luiden, hebben we hem gevraagd of het goed was of we dan gelijk uit eten konden bij Bini’s. Ja hoor, dat was geen probleem. Dus wij lekker naar het Nederlandse restaurant! Heeeeerlijk! Als voorgerecht had ik heerlijke Gamba’s, daarna twee lekkere (maar wat veel!) schnitzels. Ik heb lekker gegeten!

Dag 68: vrijdag 30 maart:
Weer een dagje bij huis vandaag. Ik ben bezig geweest met wat sollicitatiebrieven, die voor mij WPO-stage maandag de deur uit moeten. Daar dus druk mee bezig. Verder heb ik nog wat voor mijn portfolio gedaan, zodat ik die hopelijk in Gambia nog kan afronden, hoef ik dat thuis lekker niet meer te doen!
’s Avonds hebben we als beloning een concert van Guus Meeuwis gekeken. Deze had ik ook nog op de computer staan, dus dat was lekker! Met een chipje erbij, een lekkere ranja hadden wij een leuke avond!
Oja, vandaag nog maar 4 weken. De tijd vliegt!

Dag 69: zaterdag 31 maart:
Merle is niet zo lekker vandaag, dus maar weer rustig aan doen. Ook vandaag weer voor school bezig geweest, het reflectieverslag is af. Het eind van het portfolio komt in zicht! Verder niet meer zoveel gedaan. Beetje op de bank gezeten. Opeens was het wel een ontzettend lawaai buiten. Wij natuurlijk gelijk naar buiten mét de camera, om vast te leggen wat er dit keer weer aan de hand was. Er liepen allemaal jongens/mannen buiten op straat, waarvan er één verkleed was in een rood verenpak. Mensen die mij goed kennen, weten dat ik een hekel heb aan verklede mensen, dus dit was echt niks voor mij. Hij liep bovendien ook nog met een zwaard te zwaaien. Na een poosje liep iedereen van de compound een beetje gillend naar binnen, dus wij ook maar. Bleek dat ze achterons aan kwamen. Wij snel naar binnen, deur op slot. Kwamen die enge mensen voor onze compound staan. Verschikkelijk. Wij maar naar achter, zodat we geen last van ze zouden hebben. Na een tien minuten gingen ze gelukkig weg, maar wat een ervaring. Gatsie. Dat zal ik niet gaan missen in Nederland.

Dag 70: zondag 1 april:
1 april, kikker in je bil! Gelukkig kennen ze dat hier niet, dus ik heb geen zout in mijn thee gehad, mijn veters zaten niet los en al dat soort ongein! Merle is al wel iets opgeknapt vandaag, maar nog steeds maar rustig aan doen. Ik heb weer wat (lees: klein beetje) voor school gedaan, en ’s middags hebben we Oorlogswinter gekeken. Een film waar Frank in voor komt, maar helaas hem niet gezien. Dus in Nederland de film nog maar een keer kijken met hem, zodat ik hem kan zien. Hahah.
’s Avonds na het eten voelde ik me niet zo lekker, dus maar op tijd naar bed gegaan. Ik had een ontzettend vol gevoel, alsof ik veel te veel had gegeten. Na een paar bezoekjes bij de wc kwam de rest er via de voorkant uit. Ik was ontzettend naar. Dus maar hopen dat ik me morgen weer wat beter voel.

Dag 71: maandag 2 april:
Nou, de rest van de nacht nog behoorlijk liggen spoken. Wakker geworden met onwijze zere rug, en een knallende kop. Maar eerst wat pijnstillers genomen, en tegen een uur of 1 voelde ik me zo goed dat ik wel even kon douchen. Toch vergde dat weer enorm veel energie, dus echt fijn is anders. Merle is weer zoverre opgeknapt, dat ze de was en de afwas heeft gedaan. Ik heb ’s middags liggen slapen van tegen 3en tot 20 over 5. Ik was er dus wel aan toe. Daarna heeft Merle lief gekookt, het smaakte me nog redelijk. Gelukkig voelde ik me niet meer zo beroerd als vanochtend.
En, vandaag ook nog weer de verenman tegen gekomen. Wat voor lol dat is, weet ik niet. Maar het is een raar figuur…

Dag 72: dinsdag 3 april:
Nog niet helemaal opgeknapt vandaag, maar er moeten vandaag toch echt wat dingen gebeuren. Onder andere de koffer in pakken voor de rest van de week, omdat papa en mama morgen komen. Wat heb ik daar onwijs veel zin in. Het wordt nu ook ‘echt’, dus de koffer mét natuurlijk de bikini’s wordt vandaag gepakt. Alle kleren die ik hier zo’n beetje heb, zitten in de koffer voor het hotel. ’s Avonds is het daar nog best fris, dus ook voor die temperatuur wat kleren mee. En verder natuurlijk een boel gezelligheid in de koffer;).
Om de tijd ’s avonds nog een beetje te doden hebben we ‘the White Masai’ gekeken. Een bijzondere film, en we weten nu ook allebei waarom we niet op een Gambiaan verliefd willen worden. Scheelt weer voor Frank;).
Nog één nachtje, morgen is het zover!

Dag 73: woensdag 4 april:
Jaa, papa en mama komen vandaag in Gambia! Tegen half 11 zijn we opgehaald door Alhagy, en na nog een knuffel van Mohammed konden we gaan. Eerst naar Madiana, waar we Freek-Jan en Alied hebben opgepikt. Zij gaan vandaag weer terug naar Nederland. Het zoontje van Alhagy, ook een Mohammed, vond het gezellig dat we er waren, en heeft de hele tijd op mijn arm gezeten. Wat een lief kind met een prachtig bol koppie. Toen ook de koffers van Alied en Freek-Jan op de auto zaten, konden we op naar het vliegveld. Daar hebben zij snel ingecheckt, zodat ze voor de bus waren. Toen met hen boven nog wat gedronken, en natuurlijk gewacht tot het vliegtuig van papa en mama geland was. Op de schermen stond echter niet dat het vliegveld zou landen, dus toch wel ergens een raar gevoel. Maar het zou vast allemaal wel goed komen!
En ja hoor, tegen 1 uur waren ze geland. Dus wij naar beneden, afscheid genomen van Alied en Freek-Jan, en maar wachten tot ze de koffers van papa en mama binnen kwamen. Merle en ik hadden nog een spandoek gemaakt voor ze: Zeer goede rijstlijders. Als dat geen goede binnenkomer is, weet ik het ook niet meer.. ;) En ja hoor, daar waren ze! Wat fijn om hun te zien. Natuurlijk eerst een dikke knuffel, en een traantje weggepinkt. Maarja, dat mag als je je ouders voor meer dan twee maanden niet hebt gezien. Daarna snel naar het hotel, kijken hoe het daar geregeld is. De koffers in de auto, en hop, naar het hotel! Daar eenmaal aangekomen hebben we de hotelkamers bekeken, en dat ziet er prima uit! Ik ga het hier wel een weekje volhouden!
Papa en mama hadden best wel trek gekregen, dus op naar Paradiso om lekker te lunchen. Wat leuk om de verhalen vanuit Nederland te horen. Het voelt ook gelijk weer goed, dus ik ben zeer blij dat ze hier zijn gekomen!
’s Middags verder niet meer zoveel gedaan. Nog veel gekletst, en daarna gegeten bij Bini’s. Ook zo lekker. Ik geniet met volle teugen!

Dag 74: donderdag 5 april:
Vandaag staat er een dagje Brikama (houtsnijmarkt) en Jambanjelly op het programma. Dus ons huisje en de school. Merle en ik hadden van te voren al een lijst gemaakt met souvenirs die we wilden gaan kopen, en ook voor wie. Dus met een goed gevulde portemonnee op weg naar de snijmarkt. Als eerst heeft Merle wat souvenirtjes gekocht. Ik wilde op zoek naar twee olifantjes. Maar, er stond een prachtige grote olifant. Wauw, wat een mooi ding. Ook papa en mama vonden hem gelijk erg mooi. Maarja, ik krijg dat natuurlijk niet mee naar huis. Papa en mama boden aan om te zorgen dat deze naar Nederland komt, als ik hem maar zo ver mogelijk naar beneden af kon dingen. Maar gelukkig heb ik daar mijn specialiteit van gemaakt, dus uiteindelijk heb ik de olifant afgedingd (is dat een woord?) van 2800 dalasi naar 1300 dalasi (ongeveer 32 euro). Toen had ik nog een kleintje in mijn hand, omdat ik die eigenlijk eerst wilde kopen. Die kon ik er toen voor 100 dalasi (2,50 euro) bij krijgen. Dus dat ook maar gedaan. Ik helemaal blij!!
Ik had inmiddels wel een reputatie opgebouwd dat ik een goede afdinger was, dus de eigenaren van de andere shops vonden het niet zo leuk als ik bij hen wat ging kopen. Maar, ook hier nog twee nijlpaarden gekocht, souvenirs voor Joram en Almar, en trommel voor mezelf, met mijn Gambiaanse naam! Helemaal gaaf! Ook Merle heeft hier nog mooie dingen gekocht, en papa en mama hebben volgens mij genoten van het kijken naar ons… ;)
Daarna op naar Jambanjelly. Als eerst maar naar de school, om hun te laten zien waar wij al die weken les hebben gegeven. Het jammere was wel dat er geen leerlingen op school aanwezig waren (van onze klas althans), maar toch hebben ze volgens mij een goede indruk gekregen van de school en de manier van het lesgeven. Ik had namelijk ook al wat filmpjes gemaakt in de klassen, dus die hebben ze ook gezien.
En toen naar ons huisje! Leuk om papa en mama te laten zien waar ik de afgelopen 12 weken heb gewoond, en waar alle verhalen vandaan komen. Mooi om ze mijn stekkie te laten zien. Daar hebben we geluncht, en verder gewacht tot we op konden naar een kamelentocht. Dit moest een beetje aan het eind van de middag, omdat het anders te warm zou zijn. Tegen 3 uur zijn we hier weer weggereden, om eerst te rit te reserveren. Daarna zouden we naar Madiana gaan, om het huis van Christine te laten zien. Christine vond het namelijk erg leuk als mama zou weten waar zij altijd verblijft hier in Gambia. Eenmaal bij de kamelen aangekomen, konden we wel gelijk de rit gaan maken. Het was niet meer zo warm (ahum), dus het was wel mogelijk. Nouja, dan doen we het maar gelijk! Maar; wat een enge dieren, om ze zo te zien. Op een plaatje zijn ze wel mooi, maar in het echt. Merle en ik op de achterste kameel (wat eigenlijk een dromedaris was..), papa en mama op de voorste. Alleen al om op de dromedaris te komen was een heel avontuur, maar het is gelukt! Maar; toen zaten Merle en ik, en toen kwam die beste man erachter dat het zadel niet helemaal goed zat. Dus wij er weer vanaf, en nog maar weer een keer proberen. Dit ga ik niet nog een keer voor de lol doen, ik zag er even geen lol meer in. Toen we eenmaal zaten was het wel goed te doen, alleen weet je daarna wel welke spieren je ook alweer allemaal in je rug hebt zitten;). Onderweg wat foto’s genomen van de zee en van een vissersplaatsje, en na een half uurtje zat de rit erop. Voor mij lang genoeg. Dit hoef ik niet nog een keer in mijn leven te doen. Eens is leuk, maar ook meer dan genoeg! :) Alhagy was niet meegegaan op de rit, die was wel zo verstandig om gewoon bij de auto te blijven. Hij moest ook wel erg lachen toen hij onze gezichten zag geloof ik.
Vervolgens op naar Madiana. Leuk voor papa en mama om het onderkomen van Christine te zien! En natuurlijk ook het huis van Alhagy, want dat heeft het met veel trots laten zien!
’s Avonds hebben we gegeten bij een soort Thais restaurant, maar ook dat was eens en nooit weer. Het was een soort buffet, waar de gehaktballen naast de garnalen lagen.. Beetje vreemd, en ook niet echt lekker. Maar het buikje is weer vol, dus we kunnen er weer even tegen aan!
Eenmaal terug in het hotel nog wat gekletst, maar daarna wel lekker op tijd naar bed, we zijn toch wel gesloopt..

Dag 75: vrijdag 6 april:
Een rustig dagje op de planning. Na het ontbijt hebben we even gekeken in de shop van het hotel, en daar hebben we sandalen en slippers gekocht. Ook nog wat kaartjes voor naar huis, en Merle heeft een masker gekocht. Papa had het inmiddels al wel gezien, die zat beneden te wachten..
Daarna lekker naar het apenbos, een lekkere wandeling door een bos maken. En natuurlijk apen spotten, en op de foto zetten. Én, Het Blauwe Konijn is vandaag mee. Dus die moet ook even op de foto! Dat is gelukt, al snel was er een aap erg geïnteresseerd in de aap, dus die kwam telkens een stukje dichterbij. Ze staan samen prachtig op de foto.
Na de heerlijke wandeling (van ruim 2 uur) op naar Paradiso, om wat te drinken en gelijk maar te lunchen. ’s Middags weer terug bij het hotel niet meer veel gedaan. Lekker bij het zwembad gezeten, en weer wat kleur opgedaan. En natuurlijk een duik genomen, maar het water was wel koud!
Het eten ’s avonds hebben we gehad bij BBQ’s Chili, een lekker restaurant met live muziek. Joram, dat kan jij beter, maar het was goed te doen, en gezellig weer met elkaar! Weer een leuke dag gehad, ik geniet van elke minuut!

Dag 76: zaterdag 7 april:
Op naar James Island vandaag! Een lange dag, dus om 8 uur stond Alhagy al op de stoep. Al snel kwam er een ‘maar’, de ferry die ons naar het noorden van Gambia zou brengen, zou er meer dan 3 uur over doen. Dat was Alhagy dus eigenlijk niet van plan. Naast de ferry gaan ook kleine bootjes, maar die zijn niet zo veilig en makkelijk als de ferry. Want; je wordt bijvoorbeeld op de nek van een Gambiaan naar de boot gedragen, omdat deze niet op het land kan komen. Na wat wikken en wegen hebben we toch maar ja gezegd, anders zou de trip naar James Island niet door gaan. Vol goede moed was ik de eerste die op de nek klom. Wat eng! Eenmaal in de boot zat ik naast mama. Merle, papa en Alhagy zaten een bankje achter ons. Erg prettig was deze reis niet, maar het is zeker een hele ervaring! Toch wel blij dat we dit hebben gedaan! Op de heenweg zaten er ruim 80 mensen in het bootje, waar er in Nederland hooguit 15 in mogen zitten. Maar met een beetje proppen kom je dus heel ver!
Aan de overkant moesten we even wachten tot de open jeep er was, maar toen die er eenmaal was, in de open jeep op naar James Island. Mama vermaakte zich prima, die stond als eerste.. Ik heb uiteindelijk ook een heel groot gedeelte van de weg gestaan, mooi om de natuur en het land op die manier te zien! En nee, navertellen kan gewoon niet..
James Island was verder hetzelfde als de vorige keer, voor mij niet zo indrukwekkend weer. Maar het leuke is dat papa en mama andere vragen stellen, dus we kwamen wel meer te weten dan de eerste keer.
In het plaatsje daar weer lekker met elkaar gegeten, en op naar het museum. Ook dat had ik dus al een keer gezien, dus dat was niet meer zo interessant. Maar wel weer mooi om plaatjes te kijken enzo.
Toen weer op de weg terug naar de boot. Weer in de open jeep, en weer lekker verkleuren en rood worden van het stof. Maar wat een machtig mooie dag! Bij de bootjes natuurlijk weer op de nek van een Gambiaan, maar nu stond er politie te controleren, of er wel voor iedereen een zwemvest aan boord was. Bij één boot was dat het geval, die zou bijna vertrekken, maar er konden toch nog 5 blanke mensen in. Wat een toeval, dat waren wij dus! Dus nog een paar plekjes vrij aan de zijkant. Maar; ik had geen voetensteun, dus ik bungelde maar wat met m’n voeten. Nu was dat opzich niet zo erg, als het bootje gewoon droog was aan de onderkant. Maar nee hoor, er stond een dikke laag water in het bootje. Als ik voorover zou kieperen, zou ik dus volledig nat worden. Gelukkig had ik een heel vriendelijke man naast me, die ik af en toe was greep. Helaas werd ik ook wel nat van het water wat over de boot heen kwam zetten. Aan het begin was ik nog volledig droog, aan het eind van het ritje was ik volledig nat. Ik lag natuurlijk de helft van de tijd helemaal dubbel, dus veel mensen keken een paar keer om, om te kijken water aan de hand was. Maar aan hun gezichten kon ik zien dat ook wel veel mensen lol om ons hadden. Wat een ervaring! Ik had het niet willen missen!
’s Avonds hebben we gegeten bij Yasmina, erg lekker! Na het eten hebben we bij het hotel nog gekeken naar een soort van dans/muziek groep. Het was niet heel erg spectaculair, alleen maar veel lawaai. Na een paar nummers hadden we het wel gezien, en zijn we lekker naar bed gegaan. Morgen weer een nieuwe dag, waarvan ik vast weer enorm ga genieten!!

Dag 77: zondag 8 april:
Op naar de krokodillen, nadat we natuurlijk een heerlijk ontbijt hadden gehad! Dat is wel echt goed geregeld hier, dus elke ochtend beginnen met een omelet-achtig iets. Errug lekker!
Daarna dus op naar de krokodillen. Ook hier ging Het Blauwe Konijn weer mee naar toe, en hij heeft zich zeer dapper gedragen, hij heeft op een krokodil gezeten en is op de foto met de krokodil geweest. Moedig beest! Ook wij natuurlijk maar weer op de foto met de krokodil, dat maak je immers niet zo vaak mee in je leven. Toen een krokodil gezien die eieren had gelegd, en waar je dus absoluut niet in de buurt mag komen, anders ben je de klos.
Papa was helaas niet zo lekker geworden, dus die hebben we eerst bij het hotel weer afgezet, voordat we naar de houtsnijmarkt van Bakau zijn gegaan. Deze is iets anders dan die van Brikama. Brikama heeft alleen maar hout, en Bakau heeft ook tassen, armbanden en doeken. Voor drie vrouwen dus het walhalla! Merle en ik zijn begonnen met een aantal armbandjes. Daarna een souvenir voor Ruben. Toen een prachtige tas gekocht, echt een Afrikaanse waar veel in kan! Op een gegeven moment zag mama een mooie schaal. Helaas was deze bruin, dus niet echt een mooie kleur. Maar; volgens de meneer kon hij in twee uur de schaal wel zwart hebben. Nee, dat zou echt te veel tijd kosten. Één uur dan? Nee, nog te lang. Oke, dan doe ik het in een half uur. Goed, dat kan wel. Dus die jongen begon met schuren, en wij op naar de volgende winkeltjes. Merle heeft nog wat mooie dingen gekocht, en mama een mooie tafelloper, die past bij de schaal. Dus ook een prachtig souvenir voor thuis!
Bij een winkeltje hingen hele mooie doeken, een felle kleur met daarop zwarte Afrikaanse vrouwen. Merle kreeg hem in het roze om, maar die wilde hem niet kopen. Hij was er verder nog in het rood, groen, blauw en oranje. Die groene was ook erg mooi, maar helaas, geen geld meer om nog iets te kopen. Bij de auto hebben we gewacht tot de schaal klaar was, maar dat duurde nog een hele tijd. Opeens pakte mama nog wat geld, en nam me mee. ‘Zo’, zegt ze, ‘die groene vond je mooi he? Die krijg je van mij!’ Wauw, een mooi cadeau van mama! Erg blij mee! En weer gekeken bij de schaal. Na ruim een uur was deze helemaal geschuurd. Dat gaat dus wel meer dan twee uur duren. Uiteindelijk duurde het ook meer dan twee uur, maar het resultaat was prachtig. Echt een enorm mooie schaal, met natuurlijk een gaaf verhaal erbij!
Toen op weg naar Serekunda Market (de grootste markt in Gambia). Daar hebben we met name weer onze ogen uitgekeken, niet iets gekocht (behalve een stuk zeep voor mama).
Terug bij het hotel kwam het volgende avontuur. Papa had natuurlijk de sleutel meegenomen, dus wij konden niet in de villa. Omdat hij niet zo lekker was, dachten wij dat hij op bed lag. Ik op zoek naar een medewerker, om een sleutel te vragen. Ze wilden meewerken, en dus kwam er iemand die de goede sleutel had. Dus wij naar binnen; was papa daar niet! Stom gedoe. Was hij zeker voetbal kijken voor in het hotel. En ja hoor, dat was het geval. Weer een leuk verhaal om te vertellen!
’s Avonds gegeten bij Paradiso. Weer erg lekker, genoten van het eten en van elkaar. Ik vermaak mij deze week wel!

Dag 78: maandag 9 april:
De week gaat veel te snel! Nog twee nachten en dan gaan papa en mama alweer naar huis. Dus nog maar even genieten nu ze hier zijn! Voor vandaag stond er niks op het programma. Wel stond er op de planning om nog even over de snijmarkt van SeneGambia te lopen, gewoon om te kijken wat er allemaal was. Ook daar stond ik alweer bekend als degene die goed af kon dingen.. Ik heb er een mooi masker gekocht, de maandag (mijn geboortedag). Het was het eerste masker wat ik echt mooi vond, dus die maar gelijk gekocht!
Daarna zag Merle nog een mooi masker. Wij waren bezig met afdingen, toen papa opeens weg was. Hij was een typisch Gambiaans spel aan het spelen met een verkoper. Merle had haar masker, en toen nog wat verder gekeken. Lunchen bij Bini’s, weer zo lekker! Papa wilde toch wel graag het spel hebben, dus weer terug naar de markt, om het spel te kopen. Eerst werd ik uitgedaagd om het spel met de verkoper te spelen (dezelfde als waar papa net niet van had gewonnen). En ja hoor, Veerle speelt het spel voor de eerste keer, maar wint wel gelijk! :) Ik helemaal blij natuurlijk. Papa had een mooie uitgezocht, dus begonnen met afdingen. En omdat ik gewonnen had, vond ik wel dat Merle en ik een cadeautje erbij konden krijgen. Wat voor iets dan? Een masker als magneet, dat vond ik nog wel leuk. Dus dat aangegeven, maar dat was wel erg duur. Op een gegeven moment kwam hij met twee aanlopen, maar dat vond ik niet eerlijk, want één was groter dan de andere. Dus hij naar iemand toe, of hij eventjes twee maskertjes wilde maken, die ongeveer even groot waren. Een tien minuten later waren ze klaar, en toen heeft hij ze helemaal nog geschuurd en geverfd. Wat een boel werk, wat voor mij eigenlijk begon als een grapje. Ondertussen wilde de vrouw van het winkeltje daarnaast heel graag dat ik een armbandje van Gambia bij haar kocht, dus ook maar m’n hand over m’n hart gehaald, en wat bij haar gekocht. Maar; het armbandje was te groot,dus die viel over m’n pols heen. Van beiden kanten van het sluitinkje moesten drie kralen af. Uiteindelijk stonden ze met z’n vieren over mijn armbandje heen. Wat een boel werk.. Resultaat: ik heb een armbandje!
Verder op die markt niet meer veel gekocht. Heb al genoeg geld uitgegeven deze week.. ;) ’s Avonds gegeten bij Paradiso, een lekkere pizza! Wat zal ik dat restaurant gaan missen in Nederland.. Hahah!

Dag 79: dinsdag 10 april:
Morgen gaan papa en mama alweer naar huis, dus extra genieten van vandaag. Met wat er op het programma staat gaat dat nog wel lukken: een bushtrip in een open jeep, en daarna naar Parardise Beach!
Om 10 uur kwam Alhagy voorrijden, en natuurlijk stond mama met tien minuten alweer. Mooi gezicht! Wij daarna natuurlijk ook maar weer. De bushtrip verder is niet na te vertellen, het is zo bijzonder. Ik heb ondertussen wat filmpjes gemaakt, zodat ik hoop dat het in Nederland een beetje duidelijk is wat ik allemaal bedoel! Halverwege de trip was het pad zo smal, dat alle takken naar binnen kwamen. Maar niet alleen naar binnen, maar ook naar binnen bij de deur, waardoor deze kapot ging.. Wij moesten erg hard lachen, maar voor die bestuurder was het natuurlijk iets minder fijn. Gelukkig lag er wel een touwtje in de auto, dus het werd weer aan elkaar gemaakt, we konden weer verder!
Op Paradise Beach gelijk de zee in natuurlijk! Wat lekker! Beetje met de golven, en daarna liggen om weer wat te bakken. Ik heb genoten! Ook nog wat gegeten op het strand, ook weer zo lekker.
’s Avonds gegeten bij Bini’s, de laatste keer samen met papa en mama. Toch wel raar dat ze morgen om deze tijd weer weg zijn. Maar wat ben ik blij en dankbaar dat ze deze week hier hebben mogen zijn. Daarna was er in het hotel nog een soort van acrobatische Afrikaanse muziek en dans. Merle had er geen zin meer in, en die was moe, dus die wilde naar bed. Samen met papa en mama heb ik daar nog even gekeken, maar het was toch al heel knap dat die meneer een handstand kon. En weer applaus. En daarna een flikflak. Applaus! En een koprol. Applaus!! Het niveau was dus niet zo hoog. Na een paar trucjes zijn we maar naar de hotelkamer van papa en mama gegaan. Daar hebben we nog lang zitten kletsen (tot ruim half 1). Wat heerlijk om gewoon weer met hen te kletsen, dat heb ik wel echt gemist. Maar gelukkig nog maar twee en een halve week, en dan kan dat ook weer in Nederland. Laat naar bed dus, hopen dat ik een beetje slaap.

Dag 80: woensdag 11 april:
Dat slapen is natuurlijk niet gelukt. Nog even samen ontbijten, en daarna wachten op Alhagy die ons naar het vliegveld zou brengen. Alleen had hij nu niet zijn eigen auto, maar een kleinere. De vier koffers moesten allen in de kofferbak. Maar dat de klep daarna niet meer dicht paste, dat maakte natuurlijk niet uit.
Wel veilig op het vliegveld aangekomen, en dan begint het afscheid pas echt. Het inchecken van ze duurde nog wel redelijk lang, ruim 3 kwartier. Daarna nog wat gedronken, en toen kwamen de tranen. Jammer dat ze weer weg gaan naar Nederland. Wat zou ik graag mee gaan in dat vliegtuig! Thuis werd het niet veel beter. Gelukkig waren ze op de compound wel weer erg blij dat we thuis zijn, dus dat maakt al veel goed. Maar de tranen bleven maar komen.
Merle had heel lief een potje gekookt, dus dat maar met tegenzin opgegeten. En toen lekker op tijd naar bed. Papa en mama hadden gelukkig gesmst toen ze waren geland, dus ik wist dat ze veilig thuis zouden komen.
Hopen dat ik lekker slaap..