Dag 64 en 65
Blijf op de hoogte en volg Veerle
11 Januari 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Dag 64, donderdag 9 januari
Gefeliciteerd lieve Frank! En om dat te kunnen vieren zijn Claudia en ik naar het internetcafe gegaan. Samen met Lidya in de taxi, en dat is nog best wel raar, als echt de hele taxi omgekeerd zit om je te kunnen bewonderen. Maar goed, we kunnen een paar woorden Amhaars, en daar zijn ze dan ook heel blij mee!
Eenmaal in het internetcafe deed internet het helemaal niet... En juist nu we er zoveel zin in hadden. Op een gegeven moment zei Lidya dat ze ging, en dat we dan maar naar Bole moesten en daar een internetcafe zoeken. En weg was ze... Daar zaten we dan...
Tot we op het idee kwamen dat ook het guesthouse, waar we vorige week verbleven, ook rond Bole zou zitten. De weg daar naar toe kenden we, en we hoefden maar 1 taxi te nemen om daar te komen. Maar helaas, een taxi krijgen is makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoewel onze huidkleur ons normaal gesproken wel helpt, was dat nu niet het geval. Nog genoeg ruimte in de taxi, maar ons wilden ze niet meenemen. Nadat we ruim 20 minuten hebben gewacht zijn we maar gaan lopen, op zich zou het nog een lekkere wandeling kunnen worden. Tot er al snel een taxi stopte en ons wel mee wilde nemen. Dus toch in de taxi gestapt en dan maar teveel betaald, maar nu konden we gemakkelijk naar het guesthouse. Daar werden we weer fijn hartelijk ontvangen en konden we de rest van de middag daar lekker internetten en dus ook skypen! Wat een heerlijke middag!
Rond half 5 werden we opgebeld door Tirsit, dat we naar het reisbureau moesten lopen om nog een gedeelte te betalen en om de reis door te nemen. En gelukkig wisten we daar ook de weg naar toe, en konden we het lopen. Maar hadden we nu maar een taxi gehad. Nog geen paar honderd meter van het guesthouse was een rare vreemde man, die zich apart gedroeg. Wij hielden onze tassen maar in de gaten, tot hij een steen, en nog best een grote, naar ons gooide en Claudia in haar zij raakte. Onze eerste reactie was dat we stil bleven staan, maar dat was niet de juiste beslissing. Hij pakte een nog grotere steen, die was waarschijnlijk voor mij bedoeld, en wilde die gooien terwijl hij luid aan het schreeuwen was. Gelukkig was er een andere man die de rare vreemde man in bedwang kon houden en heb ik dus gelukkig geen steen tegen me aan gehad... Dit keer was onze huidkleur dus tegen ons.
Eenmaal bij het reisbureau kregen we alles nog een keer te horen waar we langs zouden gaan. En het lijkt allemaal erg mooi, dus ik heb er zin in! De chauffeur die met ons mee gaat, heeft ons thuis gebracht omdat hij dan morgen weet waar hij ons op moet halen. En dat kleine stukje beviel al goed, dus dat gaat goed komen!
's Avonds hebben we nog gezellig met iedereen gezeten, omdat Tirsit vannacht naar Nederland vertrekt. Raar idee, wij hier op reis, zij in Nederland. Maar we zijn rond dezelfde tijd weer terug, dus dan een boel verhalen, maar tot die tijd hopelijk een geweldige ervaring!
Dag 65, vrijdag 10 januari
Vandaag gaan we voor 12 dagen een reis maken door Ethiopië! En dus stond de wekker om kwart voor 6, konden we nog even blijven liggen tot 6 uur en stonden we om 7 uur klaar, gepakt met alle spullen die we mee wilden hebben.
Om kwart over 7 werden we opgehaald door de chauffeur die deze twaalf dagen met ons meegaat. Eerst door Addis heen, op weg om de gids op te halen. Eenmaal uit Addis zijn we richting Arba Minch gereden, want daar is de eerste overnachting. Maar onderweg nog genoeg gezien!
Als eerste kwamen we over een smalle rivier, de Awash-river. Als het goed is komen we tijdens onze reis daar nog een keer overheen, maar dan is de rivier veel groter en breder. Om negen uur kwamen we in Ababi aan waar ze een kerk hadden (Ababi Mariam Rock Church) die net zoals de kerk in Lalibella is gebouwd, maar deze is een stuk kleiner. Het is een kerk die ondergronds ligt, hij is als het ware uit de rotsen gehakt. En je mag niet met je schoenen naar binnen. Binnen is de kerk verdeeld in drie delen: een voor de mensen die God willen aanbidden en een deel van de dienst mee willen maken (en dat is helemaal rondom), aan het hoofdeinde is het gedeelte waar de priester zit met zijn mensen, en dan is er in het midden van de kerk een gedeelte waar alleen de priester mag komen, want daar ligt een replica van de Ark. In Ethiopië zijn ze er namelijk van overtuigt dat zij de echte Ark hebben, en dus moet er in elke kerk een replica zijn. Al met al zeer indrukwekkend om te zien. De gids vertelde dat de kerk gebouwd is in de dertiende eeuw, maar nooit is afgebouwd. Toen kwamen er namelijk de moslims (als ik het allemaal goed begrepen heb) en kon dus de kerk niet verder gebouwd worden.
Na het bezoek aan de kerk doorgereden, en om 11 uur hadden we onze tweede stop. Dit was bij de Tiya Stele Site, wat onder Unesco staat. Hier waren stenen te vinden die te maken hadden met massagraven in de 12e en 13e eeuw. Op de stenen stonden onder andere zwaarden afgebeeld, het aantal zwaarden gaf aan hoeveel oorlogen er waren geweest. Daarnaast stond er een kruis op afgebeeld, wat symbool stond voor de ribben van de mensen. En als er twee cirkels opstonden waren er mannen begraven, en twee driehoeken naar beneden (borsten) vrouwen. Het is niet zeker te zeggen hoe oud dit allemaal is, de Unesco heeft dat niet bevestigd omdat er mensen in een foetushouding werden gevonden die begraven waren, en dat zijn moslims. Christenen werden altijd recht begraven. Maar al in de 12e eeuw waren er Christenen, dus het moet volgens de Unesco al ouder zijn dan dat. Per steen werden er 5 tot 18 mensen begraven, en ze werden achter de steen begraven, in plaats van ervoor. Wat daar de reden voor was weet ik ook niet. Er was 1 steen die heel bijzonder was, daar was een zeer belangrijke vrouw begraven want op de steen waren sieraden, armen met handen en al niet meer afgebeeld.
Hierna zijn we nog in het kleine museum geweest, maar daar waren eigenlijk alleen maar foto's te zien van hetgeen wat we daarvoor in het echt hadden gezien. Niet heel interessant dus. Om 14.00 uur zaten we weer in de auto na een lekkere lunch die we hebben gehad in Adija. Goed gegeten, want we weten nooit wanneer we weer wat te eten krijgen!
Om 17.30 uur hebben we bij het meer van Abaja foto's gemaakt. Dit is 1 van de 7 meren in Ethiopië, maar is het enige meer waar geen leven in zit. Doordat het is ontstaan door vulkanen is er een soort reactie in het water opgetreden, waardoor het er bruin uitziet. En door die bruine laag kan er geen zuurstof door het water komen, en is er dus geen leven mogelijk. Het is wel een enorm meer: 50 bij 30 km lang!
Rond kwart over 6 kwamen we bij onze overnachtingsplaats aan, Paradise Lodge in Arba Minch. Na bijna 600 km te hebben gereden vandaag, zijn we nu al veel ervaringen en indrukken rijker! Alsof ik door een levend schilderij ben gereden, zo ontzettend mooi was het vandaag!
Gefeliciteerd lieve Frank! En om dat te kunnen vieren zijn Claudia en ik naar het internetcafe gegaan. Samen met Lidya in de taxi, en dat is nog best wel raar, als echt de hele taxi omgekeerd zit om je te kunnen bewonderen. Maar goed, we kunnen een paar woorden Amhaars, en daar zijn ze dan ook heel blij mee!
Eenmaal in het internetcafe deed internet het helemaal niet... En juist nu we er zoveel zin in hadden. Op een gegeven moment zei Lidya dat ze ging, en dat we dan maar naar Bole moesten en daar een internetcafe zoeken. En weg was ze... Daar zaten we dan...
Tot we op het idee kwamen dat ook het guesthouse, waar we vorige week verbleven, ook rond Bole zou zitten. De weg daar naar toe kenden we, en we hoefden maar 1 taxi te nemen om daar te komen. Maar helaas, een taxi krijgen is makkelijker gezegd dan gedaan. Want hoewel onze huidkleur ons normaal gesproken wel helpt, was dat nu niet het geval. Nog genoeg ruimte in de taxi, maar ons wilden ze niet meenemen. Nadat we ruim 20 minuten hebben gewacht zijn we maar gaan lopen, op zich zou het nog een lekkere wandeling kunnen worden. Tot er al snel een taxi stopte en ons wel mee wilde nemen. Dus toch in de taxi gestapt en dan maar teveel betaald, maar nu konden we gemakkelijk naar het guesthouse. Daar werden we weer fijn hartelijk ontvangen en konden we de rest van de middag daar lekker internetten en dus ook skypen! Wat een heerlijke middag!
Rond half 5 werden we opgebeld door Tirsit, dat we naar het reisbureau moesten lopen om nog een gedeelte te betalen en om de reis door te nemen. En gelukkig wisten we daar ook de weg naar toe, en konden we het lopen. Maar hadden we nu maar een taxi gehad. Nog geen paar honderd meter van het guesthouse was een rare vreemde man, die zich apart gedroeg. Wij hielden onze tassen maar in de gaten, tot hij een steen, en nog best een grote, naar ons gooide en Claudia in haar zij raakte. Onze eerste reactie was dat we stil bleven staan, maar dat was niet de juiste beslissing. Hij pakte een nog grotere steen, die was waarschijnlijk voor mij bedoeld, en wilde die gooien terwijl hij luid aan het schreeuwen was. Gelukkig was er een andere man die de rare vreemde man in bedwang kon houden en heb ik dus gelukkig geen steen tegen me aan gehad... Dit keer was onze huidkleur dus tegen ons.
Eenmaal bij het reisbureau kregen we alles nog een keer te horen waar we langs zouden gaan. En het lijkt allemaal erg mooi, dus ik heb er zin in! De chauffeur die met ons mee gaat, heeft ons thuis gebracht omdat hij dan morgen weet waar hij ons op moet halen. En dat kleine stukje beviel al goed, dus dat gaat goed komen!
's Avonds hebben we nog gezellig met iedereen gezeten, omdat Tirsit vannacht naar Nederland vertrekt. Raar idee, wij hier op reis, zij in Nederland. Maar we zijn rond dezelfde tijd weer terug, dus dan een boel verhalen, maar tot die tijd hopelijk een geweldige ervaring!
Dag 65, vrijdag 10 januari
Vandaag gaan we voor 12 dagen een reis maken door Ethiopië! En dus stond de wekker om kwart voor 6, konden we nog even blijven liggen tot 6 uur en stonden we om 7 uur klaar, gepakt met alle spullen die we mee wilden hebben.
Om kwart over 7 werden we opgehaald door de chauffeur die deze twaalf dagen met ons meegaat. Eerst door Addis heen, op weg om de gids op te halen. Eenmaal uit Addis zijn we richting Arba Minch gereden, want daar is de eerste overnachting. Maar onderweg nog genoeg gezien!
Als eerste kwamen we over een smalle rivier, de Awash-river. Als het goed is komen we tijdens onze reis daar nog een keer overheen, maar dan is de rivier veel groter en breder. Om negen uur kwamen we in Ababi aan waar ze een kerk hadden (Ababi Mariam Rock Church) die net zoals de kerk in Lalibella is gebouwd, maar deze is een stuk kleiner. Het is een kerk die ondergronds ligt, hij is als het ware uit de rotsen gehakt. En je mag niet met je schoenen naar binnen. Binnen is de kerk verdeeld in drie delen: een voor de mensen die God willen aanbidden en een deel van de dienst mee willen maken (en dat is helemaal rondom), aan het hoofdeinde is het gedeelte waar de priester zit met zijn mensen, en dan is er in het midden van de kerk een gedeelte waar alleen de priester mag komen, want daar ligt een replica van de Ark. In Ethiopië zijn ze er namelijk van overtuigt dat zij de echte Ark hebben, en dus moet er in elke kerk een replica zijn. Al met al zeer indrukwekkend om te zien. De gids vertelde dat de kerk gebouwd is in de dertiende eeuw, maar nooit is afgebouwd. Toen kwamen er namelijk de moslims (als ik het allemaal goed begrepen heb) en kon dus de kerk niet verder gebouwd worden.
Na het bezoek aan de kerk doorgereden, en om 11 uur hadden we onze tweede stop. Dit was bij de Tiya Stele Site, wat onder Unesco staat. Hier waren stenen te vinden die te maken hadden met massagraven in de 12e en 13e eeuw. Op de stenen stonden onder andere zwaarden afgebeeld, het aantal zwaarden gaf aan hoeveel oorlogen er waren geweest. Daarnaast stond er een kruis op afgebeeld, wat symbool stond voor de ribben van de mensen. En als er twee cirkels opstonden waren er mannen begraven, en twee driehoeken naar beneden (borsten) vrouwen. Het is niet zeker te zeggen hoe oud dit allemaal is, de Unesco heeft dat niet bevestigd omdat er mensen in een foetushouding werden gevonden die begraven waren, en dat zijn moslims. Christenen werden altijd recht begraven. Maar al in de 12e eeuw waren er Christenen, dus het moet volgens de Unesco al ouder zijn dan dat. Per steen werden er 5 tot 18 mensen begraven, en ze werden achter de steen begraven, in plaats van ervoor. Wat daar de reden voor was weet ik ook niet. Er was 1 steen die heel bijzonder was, daar was een zeer belangrijke vrouw begraven want op de steen waren sieraden, armen met handen en al niet meer afgebeeld.
Hierna zijn we nog in het kleine museum geweest, maar daar waren eigenlijk alleen maar foto's te zien van hetgeen wat we daarvoor in het echt hadden gezien. Niet heel interessant dus. Om 14.00 uur zaten we weer in de auto na een lekkere lunch die we hebben gehad in Adija. Goed gegeten, want we weten nooit wanneer we weer wat te eten krijgen!
Om 17.30 uur hebben we bij het meer van Abaja foto's gemaakt. Dit is 1 van de 7 meren in Ethiopië, maar is het enige meer waar geen leven in zit. Doordat het is ontstaan door vulkanen is er een soort reactie in het water opgetreden, waardoor het er bruin uitziet. En door die bruine laag kan er geen zuurstof door het water komen, en is er dus geen leven mogelijk. Het is wel een enorm meer: 50 bij 30 km lang!
Rond kwart over 6 kwamen we bij onze overnachtingsplaats aan, Paradise Lodge in Arba Minch. Na bijna 600 km te hebben gereden vandaag, zijn we nu al veel ervaringen en indrukken rijker! Alsof ik door een levend schilderij ben gereden, zo ontzettend mooi was het vandaag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
