Dag 72 t/m dag 82
Blijf op de hoogte en volg Veerle
29 Januari 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Om half 8 zijn we vertrokken uit Woldya, en voor het eerst hadden we een fleecevest aan. We merken dus toch wel dat we richting het noorden gaan. Onderweg, op de weg naar Lalibella, kwamen we langs mensen die hun huis met een verdieping hebben gebouwd. Voor ons natuurlijk niks nieuws, maar voor hier erg bijzonder. Het enige wat anders was, was dat de trap buiten zat. Verder nog alles bekeken op de compound, maar dat was niet echt heel spectaculair.
Ook zagen we onderweg veel kinderen lopen naar school gaan, veelal op blote voeten. En dan moesten ze nog best een eind voor ze op school waren. Die verhalen over dat kinderen dus ver moeten lopen voor ze op school zijn klopt wel.
Om in Lalibella te komen hebben we veel door de bergen gereden, op een hoogte van 3450 meter. En dat merk je aan je oren!
Om kwart over 11 hebben we ingecheckt in het hotel, waarna we vertrokken om de eerste groep van rotskerken te bekijken. In totaal zijn er 11 kerken, en die zijn allemaal gebouwd binnen 23 jaar, onder leiding van Koning Lalibella. Eigenlijk lijken alle kerken daarom ook op elkaar, behalve 1. De eerste had de naam 'House of the Holy Saviour'. En het is toch wel bijzonder om te zien dat dit helemaal uit de rots is gehakt. Deze kerk is 11 meter hoog en meer dan 33 meter lang. De pilaren die gemaakt zijn om alles te ondersteunen, zijn door de erosie grotendeels weggevaagd, en halverwege de 20e eeuw hebben ze nieuwe pilaren gebouwd.
Binnenin alle kerken moet je je schoenen uitdoen, en onder de kleden door voel je dan nog de rotsen. Bijzonder om overheen te lopen! En alles, bij alle kerken, is gemaakt met symboliek, bijvoorbeeld twaalf pilaren, voor de twaalf leerlingen. Ook hebben mannen en vrouwen verschillende ingangen, tijdens de diensten zitten ze dus niet bij elkaar. En elke kerk heeft een gedeelte waar alleen de priester mag komen, want daar ligt een replica van de Ark.
De volgende drie kerken stonden dicht bij elkaar, het was genaamd het Huis van Maria. De belangrijkste kerk daar bestond uit twee verdiepingen, niet binnen maar zichtbaar aan de buitenkant. Er waren verschillende ramen, wat de betekenis had van Vader, Zoon en Heilige Geest. Wat mooi was aan deze kerk was dat er een Davidster gemaakt was, met daarin een kruis. Dat is het teken dat deze christenen zowel het Oude als het Nieuwe Testament geloven.
In een andere kerk, die als enige was versierd met schilderingen binnen, was een gedeelte waar geen vrouwen mochten komen, dus heeft de gids voor ons foto's gemaakt zodat we een beeld konden krijgen van wat er binnen was. En toen zat deel 1 erop. Om kwart over 1 waren we terug bij het hotel, om te kunnen lunchen.
We hadden trouwens de hele weg nog iemand anders met ons mee, een vrouw uit, volgens mij, Amerika. Maar die was niet zo snel en niet zo slim, want die vergat bijvoorbeeld om haar schoenen weer aan te doen als we uit een kerk liepen...
Na de lunch zijn we begonnen aan deel 2, waar de bekendste en mooiste kerken bij waren. De eerste was Sint George. Deze kerk is als laatste gebouwd door Koning Lalibella, en wordt gekenmerkt door de vorm die hij heeft, namelijk als een kruis. Dat is de enige kerk die dat heeft. Ook heeft deze een afvoersysteem bovenop voor het water, zodat dit niet de kerk kapot kan maken. Dat hebben alle andere kerken ook niet. Pas bij deze besefte ik hoe bijzonder dit eigenlijk was. Je zag de berg doorlopen, maar in het midden was er gewoon een kerk uitgehakt. Apart om te zien. De gids had inmiddels ook in de gaten dat wij wel op de foto wilden, en wist hoe de camera werkte, dus hebben Claudia en ik veel voor fotomodel gespeeld vandaag. Maar er zijn mooie foto's uit gekomen, en daar doe ik het voor!
De andere kerken die we hebben gezien waren ook nog bijzonder. Twee kerken zaten aan elkaar vast, want dat was vroeger 1 kerk. Maar omdat ze wilden dat er meer mensen konden meedoen met de dienst, is er besloten om er twee kerken van te maken, waardoor er meer ruimte was. Een andere kerk had veel weg van de Gregoriaanse bouwstijl, met veel bogen. Deze was van binnen mooi versierd doordat er wat uitgehakt was, niet meer met tekeningen. En de laatste kerk die we zagen zat nog echt helemaal in de rots, de bovenkant was gewoon weer berg. Toen we daar net weg wilden gaan, barste de hemel op en was er een enorme stortbui. Was verfrissend, en weer grappig om dat hier mee te maken.
Rond een uur of 5 waren we weer terug in het hotel, nadat we dus een bijzondere dag hadden gehad! En ik ben blij dat ik veel verhalen uit de Bijbel weet, anders ben je hier op de verkeerde plek. Ik wist gelukkig bijna altijd waar de gids het over had, en dat was fijn om te volgen!
's Avonds hebben we lekker buffet gegeten en nog met huis geskyped. Morgen op naar Gondar, naar het Timkat-festival!
Dag 73, zaterdag 18 januari
Bah, ik mag het stempel 'ziek' hebben. In de nacht eigenlijk niet geslapen, en daardoor ook totaal niet lekker. Maar we moesten ongeveer 350 km in de auto zitten, waarvan de eerste veertig kilometer over een hobbelweg en daarna nog door de bergen, en dus veel haarspeldbochten. Halverwege hebben we ergens geluncht, maar ook dat smaakte mij niet. Rond 4 uur kwamen we in het hotel aan, en hebben we heerlijk rustig aan gedaan. De planning was om naar het festival te gaan, maar daar hebben we vanaf gezien.
Toen we bijna klaar waren met eten kwam onze gids vertellen dat als we morgen wat van het festival willen zien, we rond 5 uur bij het hotel weg moeten.. Wat vroeg! Maar we hebben het ervoor over, en dus lagen we netjes om 8 uur in bed, zodat we nog een redelijk lange nacht voor de boeg hebben. En nu maar zorgen dat ik wat beter ben morgen!
Dag 74, zondag 19 januari
Gelukkig, ik voel me weer een stuk beter dan gisteren! Om kwart over vier stond de wekker, en om kwart voor vijf waren we klaar om richting het Timkat-festival te gaan. Op dit festival wordt de replica van de Ark uit de kerk (elke orthodoxe kerk heeft dat hier) gehaald en herdenken de doop van Jezus. We dachten dat we op tijd waren, maar dat was niet zo.. Er waren al veel blanke mensen en de tribune voor de gasten (blanken dus) zat al helemaal vol. We moesten maar wachten wat er gebeuren zou. En niet zomaar wachten, maar hutje-mutje, zoals je ook wel kan staan bij bijvoorbeeld het bevrijdingsfestival als je helemaal vooraan staat bij de hoofdact. En dan nog een tikje erger. Daar stonden wij dus tussen. Op een gegeven moment werden er twee blanken door hun gids naar een andere ingang geloodst, een poortje. Onze gids zei dat we er maar achteraan moesten gaan, maar dat vonden de Ethiopische mensen die er ook stonden niet zo leuk. Na veel getrek en geduw en gemopper en bijna vallen konden we door het poortje heen en konden we een plekje zoeken. Dat was snel gebeurd, maar toen moesten we naar een ander plekje. Daar zaten we tussen wat meer blanken, en naast een Italiaanse vrouw, rond de 30. Ze was haar man al kwijt, maar die zou ze wel weer vinden.. En toen kwam er een groep van 14 Engelse mensen voor ons staan.. En die hadden allemaal de eigenschap eigenwijs. En gingen dus niet aan de kant, waardoor wij niks meer konden zien. Er was namelijk een soort kasteel met daaromheen water, wat leek op een soort zwembad. Dan was er een gedeelte waar je kon lopen en dan drie 'verdiepingen', een waar je gemakkelijk op kon zitten, een waar je een beetje tegenaan kon leunen als je op de eerste stond en de derde was veel hoger. En daarop stonden en zaten en klommen enorm veel mensen. Zelfs zo erg, dat er ook allemaal jongens in de bomen klommen, om er maar iets van mee te krijgen.
Maar op de plek waar we zaten mochten we niet blijven zitten, en we moesten dus weer verkassen. En de Italiaanse vrouw ging met ons mee, zodat ze toch bij blanken in de buurt was. Eenmaal op de goede plek aangekomen waren wij de enige blanken die tussen al die Ethiopiërs zaten. Veel blanken zaten namelijk op de tribune. Maar doordat wij ertussen zaten, kregen we wel veel meer sfeer mee dan dat we ergens anders zaten. We waren nu echt deel van het feest, met in totaal 50.000 bezoekers.
Om 7 uur, een uur later dan gepland, begon de ceremonie. In het begin werd er van alles in het Amhaars verteld en gezongen en gebeden, waar wij dus niks van snapten. Maar al met al was het toch weer leuk om tussen de mensen te zitten die meedoen met de gebeden en de gezangen. Op een gegeven moment zaten er teveel mensen in de boom boven ons, waardoor er een tak bijna afbrak. En dan is het een voordeel dat we blank zijn, want wij werden gelijk in veiligheid gebracht. Maar al met al ging het goed, de tak is gelukkig niet verder afgebroken. We hadden van te voren al wel gehoord dat aan het einde veel mannen (voor vrouwen niet toegestaan) het water inspringen. Op deze manier herdenken ze het dopen van Jezus. En toen kwam het moment dat alle mensen van boven kwamen, klaar om het water in te duiken. De Italiaanse vrouw vond het allemaal wat minder leuk, maar we zijn sterk bij elkaar gebleven en ging allemaal goed. Totdat onze gids zei dat we daar weg moesten wezen, dus zijn we in een treintje achter elkaar door de mensenmassa gegaan om naar de uitgang te komen. Inmiddels hadden we de man van de Italiaanse vrouw weer gespot, en was zij daar weer veilig bij. En toen moesten wij weer door het poortje waar we ook naar binnen waren gekomen. Aan de andere kant stonden echter veel jongens te wachten om naar binnen te komen. Bijna onder begeleiding van een paar militairen werden we door het poortje geholpen. En toen nog weer door die mensenmassa heen... Elkaar vasthoudend en maar wat sneller lopen zijn we erdoor gekomen, wel vonden veel mannen het erg leuk dat ze nu ongegeneerd aan de kont van twee blanken vrouwen konden zitten.. Maarja, dat nemen we dan maar voor lief! Rond kwart voor negen zaten we weer in de auto, veilig en wel en een zeer grote ervaringen rijker!
Eenmaal terug in het hotel hebben we ontbeten en nog even op internet gezeten, toen we naar een bijzondere kerk gingen. Deze kerk werd vroeger gebruikt door de koninklijke familie, en is daarom beschermd met een dikke muur en 12 uitkijktorens, voor elke discipel 1. Binnenin was de kerk helemaal versierd met tekeningen die verhalen uit de Bijbel weergeven. En als het gezicht naar voren is afgebeeld, heb je met een goed iemand te maken, en als je van iemand alleen het profiel zag, was het een slecht iemand. Zo kon je de verhalen goed herleiden. Op het plafond waren allemaal gezichten geschilderd, en dat stond als teken voor alle engelen die altijd op je neer kijken. In de kerk lagen ook nog verschillende muziekinstrumenten, zoals een trommel. In de kerk hier in Ethiopië heeft de trommel altijd dezelfde vorm, je hebt een kleine kant om op te slaan en een groter vel. De kleine staat voor het Oude Testament, en wordt door niet alle mensen gelezen, en het grote vel staat voor het Nieuwe Testament, en wordt wel door alle mensen gelezen. Om de trommel heen zitten een soort van striemen, die de striemen op de rug van Jezus kenmerken tijdens de kruistocht. En weer vind ik het bijzonder dat alles zo een betekenis heeft!
Na de kerk zijn we naar The Castle Compound gegaan, waar 6 kastelen staan, 5 voor koningen en 1 voor de koningin. Als er een nieuwe koning kwam, werd er een nieuw kasteel gebouwd naar de wensen van die koning, zodat elke koning zijn geschiedenis zou houden. Helaas is er van sommige kastelen niet veel meer over, omdat de Engelsen dit gedeelte gebombardeerd hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar om te zien hoe oud alles is, is erg mooi! De gids die ons daar rondleidde had van onze eigen gids de opdracht gekregen om er snel doorheen te gaan, dus de gids vertelde alles erg snel en daardoor heb ik niet alles meegekregen. Maar alleen al het lopen en bekijken was de moeite waard.
En toen op naar Bahar Dar. Rond kwart over drie kwamen we bij het hotel aan en hebben we eerst geluncht. Om 6 uur werden we alweer opgehaald om aan de rand van het Tanameer te eten en daar te genieten van het uitzicht. Het was met elkaar heel gezellig en ik heb prima gegeten. Het was een lange dag, maar ik had het zeker niet willen missen!
Dag 75, maandag 20 januari
In Nederland spreekt iedereen over de Blue Monday, en op die dag gaan wij juist een boottocht maken over The Blue Nile. Toepasselijker kan niet. Maar helaas vond de boottocht niet echt plaats op de Blue Nile, maar meer op het Tanameer. Dit meer is het grootste van Ethiopië, en heeft 37 eilanden in zich. Wij gingen naar twee van die eilanden, en bij de eerste kwamen we aan na drie kwartier. Daar hebben we een kerk bekeken, die totaal rond was van vorm. Dat hadden we nog niet eerder gezien. En binnen was alles helemaal beschilderd met schilderingen die verhalen uit de Bijbel voor moesten stellen. En dat waren dus erg veel verhalen! En de gids wilde ook erg veel vertellen, en na een aantal verhalen waren we dat een beetje zat. Maar gelukkig zijn we juffen, en kunnen dus goed doen alsof we zeer geïnteresseerd aan het luisteren zijn! Na rond gekeken te hebben zijn we weer terug in de boot gegaan, en na weer drie kwartier terug varen kwamen we bij het volgende eiland, en ook daar gingen we een kerk bekijken. Gelukkig hadden die niet veel tekeningen, en duurde het dus ook niet al te lang. Na nog weer even varen kwamen we bij het restaurant aan waar we gingen lunchen, en dat was zeer goed voor elkaar! Daar hebben we erg lekker gegeten en met een mooi uitzicht!
Na de lunch gingen we naar de Blue Nile Falls, wat niet zo bijzonder scheen te zijn volgens de gids. Eerst kwamen we aan waar we de tickets moesten kopen, en natuurlijk kwamen er gelijk weer jongens op de bus aan omdat er twee blanke meiden in zaten, en wilden ze ons van alles verkopen. En een van de jongens was niet erg slim, want die dacht dat we ofwel uit Kenia kwamen, ofwel uit Sudan. Hij weet kennelijk niet dat die mensen waarschijnlijk net zo zwart zijn als hij zelf..
Nadat we de tickets hadden gekocht zijn we met de auto naar het beginpunt van de wandeling gereden, en toen begon het echt! Eerst hebben we zo'n 50 minuten bergop/bergaf gelopen, erg mooi om te doen. En elke keer zag je weer de Blue Nile, dus dat was een mooie tocht! En uiteindelijk de waterval zelf! Ik snap dat hij een aantal jaren geleden mooier was, met 400 meter breedte, maar wat wij zagen was ook zeker niet verkeerd! Erg mooi gezicht, ook omdat we niet beter wisten. Maar mooie foto's gemaakt en even genoten van het uitzicht! Ik dacht dat we daarna weer terug moesten langs die route die we al gelopen hadden, maar we konden om de waterval heen. En dat was alleen maar plat land, dus het klimmen en dalen zat erop. We moesten ook nog weer de rivier over, maar een brug kennen ze daar niet zo goed. Dus we moesten met een klein bootje naar de overkant, de veerpont dus! En na een paar honderd meter lopen stond daar de bus alweer, die ons naar het hotel bracht. Rond half 7 waren we daar weer, en hebben ook weer lekker gegeten! 's Avonds nog heerlijk genoten van Skype, want dat is waarschijnlijk de laatste keer hier!
Dag 76, dinsdag 21 januari
De laatste dag van onze reis hier! Om 7 uur gingen we weg, de laatste lange autorit naar Addis tegemoet. En we wisten dat het een verre reis was, en ook dat de wegen niet altijd even goed zouden zijn.. En inderdaad, veel hobbelwegen, asfaltwegen met enorme gaten in de weg, haarspeldbochten omdat we door de bergen moesten en veel remmen en daarna weer enorm hard optrekken omdat we een andere auto in moesten halen. Al met al was het dus niet zo'n prettige reis. Rond een uur of half 11 hebben we ergens wat gegeten, omdat de chauffeur en gids geen ontbijt hadden gehad. Maar die van ons was ook niet al te goed, dus hebben we lekker meegegeten.
Om 3 uur hadden we een stop bij een orthodoxe kerk, die al meermalen opnieuw was gebouwd. We mochten de kerk niet in, in onze korte broek, dus hebben we ons eerst om moeten kleden in de auto, waarbij mannen het interessant vonden om een beetje mee te kijken. En voordat we de kerk in mochten, moesten we eerst de regels lezen. Als je ongesteld was, mocht je hier niet naar binnen. En ook tot 48 uur nadat je gezellig met je partner in bed had gelegen mocht je de kerk niet bezoeken. Maar binnenin was de kerk erg mooi om te zien! Veel glas-in-lood, en dat kwam omdat deze laatste kerk in 1961 is opgebouwd. En in de ramen zaten ook weer veel verhalen die door de 'pastor' werden verteld. Al met al was dit nog een van de mooiste kerken die ik heb gezien, maar dat komt voornamelijk doordat hij wat nieuwer is. Wat betreft de geschiedenis was dit niet zo veel, en waren dus andere kerken mooier.
En toen weer in de auto. In Addis hebben we eerst de gids afgezet, en toen zijn we doorgereden naar ons huis. Rond half 7 waren we hier weer, na dus een dag van bijna 12 uur in de auto. Gelukkig weer veilig thuis, en iedereen was zeer blij ons te zien!
In deze twaalf dagen hebben we volgens mij een zeer algemeen en gedetailleerd beeld van Ethiopië gezien, zowel natuur als cultuur en alle geschiedenis die daarbij hoort! En na totaal 4100 km rijden in de auto, mogen we ook wel alles gezien hebben!
Dag 77, woensdag 22 januari
Ware en heerlijkheid, een ochtend niet wakker worden van de wekker en ook niet van schreeuwende kinderen! Ik was ondanks dat nog vrij op tijd wakker, doordat ik al die tijd wel vroeg wakker was, maar we konden lekker blijven liggen.
De rest van de dag hebben we niet veel gedaan, behalve veel afleveringen van Gooische Vrouwen kijken. Het einde is in zicht...
Dag 78, donderdag 23 januari
En weer een heerlijke ochtend niet wakker worden gemaakt door de wekker, maar ondanks dat was ik wel vroeg wakker. Toch nog lekker in bed gelegen, en daarna lekker ontbeten. Want we hadden leverpastei uit Nederland!
De rest van de dag hebben we gevuld met de laatste afleveringen van Gooische Vrouwen, spelletjes spelen in de zo'n, foto's op de computer zetten, foto's uitzoeken zodat we een selectie hebben die we volgende week gelijk kunnen laten zien en alweer wat spullen uit de koffer uitgezocht. En zo ging de dag redelijk snel weer voorbij, en is die ook nog nuttig geweest! Nog maar een paar dagen, en daar ben ik me zeer bewust van. Jammer om hier dam iedereen achter te moeten laten, maar heerlijk om weer naar huis te gaan! Maar tot die tijd nog een afscheidsfeestje en souvenirs kopen!
Dag 79, vrijdag 24 januari
Vanochtend waren we al redelijk vroeg wakker, en hebben dus lekker in bed nog een filmpje gekeken. Dat is lekker wakker worden!
Na het ontbijt zijn we met Suwajee naar de bank en de supermarkt geweest. Zij wist niet waar het zat, maar gelukkig liet ons richtingsgevoel ons niet in de steek en zijn we daar gekomen, en ook weer thuis. Rond de middag kwam de baas van Duka, het reisbureau, om het resterende bedrag op te halen. Hij had ons van te voren gevraagd of we feedback voor hem hadden. We hadden 1 punt, en dat vertelden we hem, maar hij wilde het niet horen. Feedback ontvangen kan hij dus niet zo goed..
Daarna hebben we met Hermon en Fio de foto's bekeken die we gisteren uitgezocht hadden om ook thuis te kunnen laten zien. Ze waren erg verwonderd dat er dingen in Ethiopië te zien zijn wat ze eigenlijk niet geloofden. Maar leuk om alles al te vertellen, dat komt dus thuis wel goed! 's Middags hebben we met hen een filmpje gekeken en hebben Claudia en ik de presentatie voor de kerk in elkaar gezet. Dan hoeven we dat in Nederland niet meer te doen, scheelt weer!
Dag 80, zaterdag 25 januari
Vannacht is Tirsit weer thuisgekomen na twee weken Nederland. Al vroeg hoorden we iedereen gezellig met elkaar praten en cadeautjes uitpakken, dus zijn wij in bed gebleven om ze even alleen met het gezin te laten. Maar op een gegeven moment toch uit bed en werden we weer warm onthaald. We kregen verhalen te horen en van de rest te zien wat ze allemaal hadden gekregen uit Nederland. Zelfs de Stentor was meegekomen, omdat daar een stukje over de kerkdienst in had gestaan. Leuk om te lezen! Na het ontbijt, met Nederlandse kaas, hebben we snel gedoucht omdat we de laatste souvenirs gingen kopen. En dat is gelukt! Gave dingen gekocht, maar het afdingen kennen ze hier niet zo. Was moeilijk om te doen, maar uiteindelijk goede prijzen ervoor gekregen. Daarna zijn we met Tirsit, Assegid, Fio en wij lekker gaan lunchen bij het Friendship Restaurant. En dat was zeer goed voor elkaar!
Eenmaal thuis hebben we alle souvenirs ingepakt in washandjes en wc-papier, zodat het in de koffer niet kapot gaat. En toen ook gelijk de koffer voor het grootste gedeelte ingepakt, omdat we daar morgen waarschijnlijk geen tijd voor hebben. We gaan dan eerst naar de kerk en daarna is ons afscheidsfeestje in het internetcafe. Leuke dag morgen dus! En wat betreft de koffer, ik heb zelfs ruimte over! Wat een lekker gevoel!
Na het eten hebben we nog gezellig een potje Ligretto gespeeld. Daar zijn ze erg fanatiek in, leuk om mee te spelen!
Dag 81, zondag 26 januari
De laatste zondag hier, en de laatste dag! Morgen vertrekken we naar Nederland.
Vanochtend eerst weer de kerk gehad, zoals gebruikelijk. Het was wel weer goed om terug te zijn nadat we twee weken niet waren geweest, maar toch kijk ik uit naar de diensten in Nederland die niet meer zo lang duren. En waar de dienst over ging,d at kan ik niet echt vertellen want met m'n gedachten was ik er niet helemaal bij.
Na de kerk zijn we naar het internetcafe gegaan waar ons afscheidsfeestje was. De familie, Rebecca en haar kinderen, Martha en Mulu waren er. En dat was gezellig! Eerst hebben we lekker pizza gegeten en vervolgens kregen we een supergrote taart! Hij was erg lekker, maar na twee stukken had ik echt genoeg gehad..
Daarna begon Tirsit met haar praatje over hoeveel we hadden gedaan voor de Roseland en dat ze ons zo dankbaar was. En toen kregen we allebei een tas en een trui, die lekker warm is! Erg mooi om te krijgen, en vooral om te zien hoe emotioneel ze waren, omdat ze het totaal niet leuk vinden dat we hier weer weg gaan. Ze willen graag dat we nog een keer terug komen, misschien zelfs al getrouwd en met kinderen, om te kijken hoe alles er nu gaat.. We zullen zien! Het was al met al zeer gezellig en ook wel bijzonder om zo met elkaar te zijn, omdat je weet dat het nu echt bijna voorbij is. Ik wil wel graag naar huis, maar afscheid nemen is nooit leuk, vooral niet omdat ik niet weet wanneer ik die mensen weer ga zien!
Eenmaal thuis hebben we eerst met alleen Hermon en daarna ook met Lidya en Fio ligretto gespeeld. Erg leuk! En het leukste was nog, dat wij, toen Assegid en Tirsit ook eenmaal weer thuis waren, we ze de cadeautjes hebben gegeven die we mee hadden genomen uit Nederland, waaronder een potje ligretto! Ze waren helemaal blij, en zeiden dat als ze het nu zouden spelen, ze alleen maar aan ons zouden denken! En de fotolijst die we gaven viel ook in goede aarde. Fijn om te merken!
En nu, de laatste nacht slapen in Ethiopië...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley