Reisverslag deel 3

Dinsdag 31 januari 2012:
Vandaag was het een rare dag. We zijn om de normale tijd opgestaan (kwart voor 7) en hebben ons klaargemaakt voor school. De bedoeling was om vandaag de lessen Engels te gaan observeren, zodat we dat volgende week ook kunnen geven. De eerste les begon tegen kwart voor negen, een kwartier later dus dan dat de school officieel begint. Er was een leerkracht op het schoolplein, die alle kinderen met een vlaggenstok achterna zat om ze naar hun eigen klas te jagen. Deze man heeft zeker de hele dag op het terrein gelopen, en er zijn een aantal kinderen door hem geraakt. Erg vreemd dus om dat te zien, helemaal omdat je dat in Nederland aan zou merken als een soort van mishandeling, wat totaal niet is toegestaan. We hebben hier verder nog niet naar gevraagd, maar als het langer zo blijft, gaan we vragen wat de bedoeling erachter is. Eens kijken wat voor reden ze daarvoor hebben.
Maargoed, de les begon dus om kwart voor 9. In het begin deden alle leerlingen zeer goed mee, en het was de eerste les dat het ook daadwerkelijk stil was als de docent iets vertelde. Mr Barrow (de leraar Engels) was ook zeer enthousiast voor de klas, en hij leerde de kinderen veel. Op een gegeven moment zette hij de hij de kinderen aan het werk, en vertelde ons dat hij ‘even’ naar de keuken moest. Oja, kitchen en chicken halen ze nog wel eens door elkaar hier, dus hij ging in feite naar de kip toe. Maar dat even ter zijde. Na een aantal minuten begon de klas wat onrustig te worden. Sommigen waren nog wel aan het werk, maar veel ook niet. Na ruim een half uur was Mr Barrow nog steeds niet terug, en de leerlingen werden steeds rumoeriger. Op een gegeven moment kwam Mss Barrow (een zus van hem) aanlopen dat wij zijn klas wel in bedwang moesten houden, en gewoon zijn les over moesten nemen. Ik heb nog nooit een les Engels in Nederland gegeven, dus hoe zou ik in vredesnaam weten hoe ik dat in het Engels moet doen? Na ruim een uur, nee, hij was nog steeds niet terug, begonnen leerlingen aan ons te vragen of wij niet even door konden gaan, want ze begonnen zich erg te vervelen. Na 5 kwartier zijn we dan toch maar zo moedig geweest om de les over te nemen, en de juiste antwoorden van de kinderen te verlangen. We hadden nog wel wat tijd over voor het half 12 was, dus hebben we galgje aan hun uitgelegd en hebben we dat een aantal keer gespeeld. De kinderen deden erg enthousiast mee, leuk om te zien!
In de pauze hebben we internet geprobeerd op school. Hier is het internet wel wat sneller dan thuis, maar echt makkelijk gaat het nog niet. Alleen hotmail doet het redelijk goed, voor de rest is het nog maar even afwachten.
Na het email checken zijn we weer richting de klas van Mr Barrow gelopen, waar nu een andere groep Grade 5 zat te wachten. Mr Barrow was weer nergens te bekennen. Op een gegeven moment kwam hij aanlopen, en vertelde ons dat we maar even dezelfde les moesten doen als die we vanochtend hebben gegeven. En weg was hij weer. We hebben dat dus maar gedaan, en op een gegeven moment verwachten we dat de kinderen een aantal opgaven binnen 15 minuten gedaan zouden hebben. Het werd ons wel gelijk duidelijk waarom het tempo hier zo traag is: de kinderen schrijven ontzettend langzaam. Uiteindelijk hebben ze langer dan een half uur gedaan over 12 regeltjes opschrijven en deze met elkaar verbinden. Zonde van de tijd dus! Tijdens deze les geen galgje meer gedaan, hier was geen tijd meer voor.
Eenmaal thuis hebben we niet zoveel meer gedaan. We zijn allebei erg moe door de indrukken die we hebben te verwerken, en door het rare onderwijs wat hier wordt gegeven. Ook komt daarbij kijken dat het ’s ochtends niet zo warm is (we zitten dan met een vestje aan in de klas) maar dat het ‘s middags bloedheet is. Kost ook veel energie dus. Vanavond is Haruna weer geweest, en ook nog drie leerkrachten van de school. Leuk, maar eigenlijk hadden we er niet zoveel zin in. Morgen nog één dagje voor de klas, en dan is het voor deze week alweer gedaan. Op donderdag gaan we namelijk altijd bezig met onze opdrachten voor school, zodat we een lekker lang weekend hebben.

Woensdag 1 februari 2012:
Vandaag zijn we weer naar school gegaan, om de lessen mathematics te geven. Deze les moeten we vandaag 3 keer geven, aan elke grade 5 een keertje! We hebben dan zo’n 40 kinderen in de les, een heleboel dus! De jongens zijn dan nog wel gemotiveerd om mee te doen, de meisjes liggen meer op de tafel en doen echt totaal niet mee. Is ook wel ergens logisch, ze moeten nu wel naar school, maar later moeten ze toch thuis zijn en thuis het huishouden doen. Dus waarvoor ze naar school gaan is ook niet echt duidelijk.
De laatste les die we vandaag moesten geven begonnen we met 40 kinderen, maar halverwege kwam er een andere docent melden dat ze naar huis moest (waarom weet niemand) en toen werden haar kinderen verdeelt over de andere twee groepen. Toen hadden we er dus 60 in de klas zitten.. Aan het eind van de les dachten we dat de kinderen al wel naar huis konden, maar dat gaat hier dus niet zomaar. Toen moesten we nog zo’n 10 minuten wachten en de kinderen gingen de tijd maar doden met een Gambiaans klapliedje. We hebben dat opgenomen met de camera, superleuk om terug te zien! We hebben ze beloofd dat we volgende week zelf een Nederlands liedje aan ze gaan leren, en ze begonnen helemaal te glimmen. Dat was dus wel erg leuk!
Oja, we hebben hier andere namen gekregen, omdat onze eigen namen te moeilijk zijn. Merle is Mariama en ik ben Fatou. Dit wordt dus ook echt de hele dag door tegen ons gezegd. Maargoed, wel grappig, want we luisteren er wel aan!
Gisteravond hebben we een spiegel weggegeven aan de mensen op de compound. Die hadden we meegenomen voor de nood, maar we hebben zelf een grote spiegel in het huis. En die spiegel van ons stond een beetje in de weg, dus gelijk maar weggegeven, en daar wat sinaasappels weer gedronken. Toen kwam dezelfde man van de houtsnijmarkt naar onze compound, even kletsen en kregen we een olifantje aan een sleutelhanger van hem! Superleuk om te krijgen (en weer een souvenir minder om te hoeven kopen.. :))
Verder niet meer zoveel gedaan. Morgen hopelijk op internet en even weer mailtjes sturen naar huis!
Heel leuk trouwens om alle reacties op waarbenjij te lezen! Elke keer weer een verrassing om te kijken wie er heeft gereageerd. Zoals jullie kunnen lezen gaat het hier dus wel goed met mij, ik geniet met volle teugen en van elk moment!

@ Anne: leuk he, dat het is gelukt om wat foto’s mee te sturen! Zo krijg je idd wat meer beeld bij mijn verhalen. Ik zal morgen proberen om weer wat foto’s naar Frank te sturen, zodat hij ze op internet kan zetten. En eigenlijk; als ik weer op internet kan, denk ik; oeh, zal Anne weer wat gestuurd hebben naar me? Dat is dan ook zo! Wel volhouden hoor! :) kan ik weer ergens naar uitkijken! Hoe gaat het trouwens met je baan? Is dat nog wat geworden? Of toch geen extra uren meer gekregen? Ben benieuwd!!

Donderdag 2 februari:
Jeej, internet doet het! Vanochtend even lekker geskyped met Frank, superleuk om hem weer even te zien! En een aantal mailtjes gestuurd, nu ga ik weer druk verder met school, want dat moet natuurlijk ook gebeuren!