8 t/m 14 maart

Dag 46: donderdag 8 maart:
Eindelijk, ik voel me weer wat beter! Dus vandaag maar gewoon naar school, want daar weten we in elk geval dat we internet hebben, en kunnen we lekker mailen naar huis. Fijn een mailtje van Frank en mama gehad, kan ik weer even op teren! En natuurlijk alles weer naar huis gestuurd, dus jullie hadden van 2 weken verhalen te lezen! Oja, AnneMarijn: die kast waar ik het over had, is inderdaad jullie oude kast. Ben benieuwd hoe die bij ons op de deel staat! :)
Toen we weer thuis kwamen, was het een lawaai van hier tot Tokyo. Wij snel naar buiten, en er waren heel veel mensen op de been! Samen met Nima even gekeken wat er aan de hand was, en wat bleek, de nieuwe Alkalo (burgemeester) van een buurdorp kwam op bezoek bij de Alkalo van Jambanjelly. En dat met veel lawaai, auto’s, mensen, sirenes en al wat niet meer. Weer een happening meegemaakt dus! ’s Avonds hebben we een filmpje gekeken, met een lekkere zak chips erbij. Heerlijk!

Dag 47: vrijdag 9 maart:
Vandaag een heerlijk loom dagje. Veel puzzelen, lezen, kletsen, wassen, afwassen, en verder niet zoveel. Freek-Jan en Alied kwamen nog even om onze paspoorten op te halen, die voor verlenging moeten. Freek-Jan keek mij aan en zei: je bent afgevallen, of niet? Dus als ik weer in Nederland ben, kun je het vast zien;). En chips eten was volgens hem heel goed, we konden het wel gaan declareren bij de verzekering, zei ie. Dat gaan we dus maar es doen..

Dag 48: zaterdag 10 maart:
En weer een lekker loom dagje! Wel zijn we vandaag goed voor school bezig geweest, we hebben het circuitje van natuur deels in elkaar gezet, omdat we dat voor onze vakprofilering moeten geven. Het niveau daarvan is niet zo hoog, maar het niveau is hier ook gewoon niet zo hoog. Dus ja, we moeten ons maar aanpassen! ’s Avonds hebben we een filmpje gekeken, die ik toevallig nog op de laptop had staan. Bakje chips erbij, een heerlijk avondje! Op een gegeven moment was er nog wel veel lawaai buiten, een kind wat enorm hard aan het huilen was. Ik naar buiten, eens even vragen wat er aan de hand is. Wat bleek; een jongen van ongeveer 9 jaar was de hele dag nog niet thuis geweest, hij was naar de Arabische School geweest, en daarna naar een namegivingsceremonie. En kwam dus pas laat thuis. De man van de compound dreigde toen met het afhakken van zijn been, zodat hij zou leren dat hij op tijd thuis zou zijn. Het kind enorm schreeuwen, en de man maar met een zaag erbij. Uiteindelijk natuurlijk niet afgehakt, maar wat een manier om kinderen bang te maken! Verschrikkelijk.

Dag 49: zondag 11 maart:
Een dagje naar het strand vandaag. We waren al redelijk vroeg uit de veren, en hebben toen op tijd de was gedaan. Op naar de bushtaxi, om heerlijk te gaan bakken in de zon. Toen we bij de highway aangekomen waren, stond de taxi net te wachten. Wij snel rennen, en een aantal vrouwen van de markt riepen nog even dat de bushtaxi moest wachten op ons, zodat wij met hem mee konden. Gelukkig, dat deed ie. Ook daarna in Sanyang ging het heel makkelijk. De bus stond al te wachten, en was snel vol. Op naar het strand! Om kwart over 11 waren we op het strand. Lekker de zee in, boekje gelezen in de zon, wat gegeten en gedronken, en tegen vier uur weer op weg naar huis. Maar; dat ging wat moeizamer. Bij het strand moesten we vrij lang wachten totdat de taxi weer vol zat (ik denk wel bijna een half uur), maar uiteindelijk vond de chauffeur het vol genoeg, en op weg naar Sanyang. Tenminste, dat was de bedoeling. De auto kwam eerst al niet aan de praat. Na heel wat pogingen, hier wat kijken, daar wat kijken, nog wat loshalen en weer vastzetten, deed ie het. Nja, niet voor lang, want na 4 minuten stonden we weer stil. En niet normaal horizontaal stil, maar de bus hing vrij erg naar rechts. Allemaal de bus uit, en wat bleek, de as tussen de twee voorwielen was gebroken. De wielen stonden dus niet meer recht, maar naar binnen geklapt, waardoor de stang naar buiten stak. Fijn dat we daar in zaten.. Gelukkig werd er gelijk een nieuwe taxi gebeld, en na 5 minuten konden we daar instappen. In Sanyang moesten we overstappen op de bushtaxi weer terug naar Jambanjelly, en ook toen moesten we wachten tot de taxi helemaal vol zat. Op weg naar Jambanjelly heb ik geteld hoeveel mensen er in de bushtaxi zaten, en dat waren er 38.. In Nederland mogen er denk ik 9 in? Het was dus redelijk proppen.. ’s Avonds hebben we niks meer gedaan, we zijn op tijd naar bed gegaan omdat we morgen weer een dagje stage hebben!

Dag 50: maandag 12 maart:
Op naar stage. Vandaag is het Commonwelt-day, wat betekende dat de geschiedenis van vroeger (kleren en eten) herdacht wordt. De bedoeling is dat de kinderen op school komen in de kleren die ze toen aan hadden (traditionele Afrikaanse kleding) en dat ze wat eten mee hebben genomen, ook uit die tijd. Merle en ik waren netjes om half 9 op school, toen de assemble begon. We zagen al, er waren alleen maar leerlingen uit de Upper Basic, en geen enkel meisje. Ook waren er nog niet veel leerkrachten aanwezig. Tegen kwart over 10 kwamen de meeste leerkrachten, maar nog steeds waren er haast geen kinderen. Op een gegeven moment zijn we met Mss Barrow naar haar klas gegaan om wat te kletsen, maar dat waren we al snel zat. Het is zo vervelend dat niemand weet wat er gaat gebeuren. ‘Hoelaat komen de kinderen?’ ‘Uhm, misschien, ja zo, ja ze komen zo.’ Echt een duidelijk antwoord krijg je dus niet..
Vandaag is ook de dag dat de scholen voor WPO bekend zullen worden. Dus op weg naar het computerlokaal, om te kijken welke scholen er tussen zitten om op te gaan solliciteren. Helaas, de computers in het computerlokaal waren verwisseld, en deze die er nu stond deed het niet zo goed. Hij wilde althans geen internet aanmelden, en ook niet op internet explorer. Handig.. Dus maar op weg naar huis, zodat we het daar konden proberen. Ondertussen was het nog maar 12 uur, en er waren wel wat meer kinderen op school, maar om te zeggen dat het er nu een boel zijn.. Thuis gekeken op de lijst, maar echt blij werd ik er niet van. Niet veel scholen in de buurt naar mijn smaak, en als het wel zo was, was er alleen een plek voor de onderbouw of mocht ik niet solliciteren vanuit het buitenland. Donderdag moet ik een keuze opgeven, ik hoop maar dat er nog wat in de lijst verandert, anders moet ik eens goed gaan nadenken wat ik wil.

Dag 51: dinsdag 13 maart:
Vandaag zijn we op de helft! We zijn hier nu 7 weken en 1 dag, en we moeten 14 weken en 2 dagen. Tijd gaat mooi snel voorbij dus. Al heb ik het idee dat ik het langste gedeelte al heb gehad. Over drie weken komen papa en mama al, en dan vliegt de tijd (hoop ik natuurlijk..).
Weer een dagje stage. We hadden niks voorbereid, omdat we toch niet wisten of het wel de goede les zou zijn. Eenmaal op school aangekomen bedachten we, dat het voor ons onderzoek wel handig was als we onze kinderen gingen observeren bij de verschillende leerkrachten. Dat is namelijk een deelvraag van mijn onderzoek, en dan kan ik die gaan uitwerken. Maar; de eerste les die mijn kind had, was Engels. Helaas, Mr Barrow was aan het schilderen, hij was nog niet van plan om les te gaan geven, ook omdat hij dacht dat wij dat wel konden gaan doen. Jammer maar helaas, onze plannen gingen toch echt voor. Mss Barrow steunde ons gelukkig, en snapten dat ons onderzoek voor ging, voor het lesgeven. Uiteindelijk zijn we in de les mathematics terechtgekomen, en ik heb telkens gekeken of Mr Barrow alweer in de klas was. Op een gegeven moment was niet Mr Barrow in de klas, maar Mr Kolley. Oke, dan ga ik dat wel observeren. Hij ging ook mathematics geven, omdat de leerlingen toch wel erg achterliepen met de stof. Pff, daar komt hij in maart al achter! Maargoed, ik heb wiskunde geobserveerd. Het leuke was wel om te zien, dat ze vandaag met algebra aan de gang gaan (hoeveel is 10-5) en dat ze twee weken geleden moesten vermenigvuldigen met decimalen (875,34 x 34,9). Beetje rare volgorde van niveau dus..
Hierna heb ik een les SES geobserveerd, en daarna uiteindelijk toch nog een les Engels. Mijn dag was weer goed, ik kan verder met mijn leervraag. Nouja, hoe ik die af moet gaan krijgen is ook nog een vraag, maar we maken er maar het beste van.
’s Middags hebben we weer de was gedaan (erg interessant) en hebben we de hoop voor school wat te doen maar opgegeven. Het lukt hier niet zo goed, dus de start die we in het begin hadden gemaakt leek zo mooi, maar helaas.. Ik denk dat ik thuis nog wel het een en ander moet gaan doen, maar dat zien we dan wel weer. Ondertussen proberen we wel telkens bezig te gaan, op een dag zal het lukken…

Dag 52: woensdag 14 maart:
Op naar school, waar ik vandaag geen les ga geven maar bezig ga voor mijn WPO. Die moet ik hier namelijk ook nog regelen, en dat is een heel gedoe, als er geen scholen in de buurt staan op de lijst. Ook maar even met mama contact gehad, over wat zij slim lijkt, ook met de achtergrond dat papa een bekende naam heeft in de onderwijswereld. Toch niet zo handig pap… Oja, ook nog op skype gezeten met Claudia, heerlijk!
Thuis zijn we hard bezig geweest voor school, heb een deel leervraag gemaakt en ben voor verslagen natuur vakprofilering bezig geweest. Ik moet die allebei maken, aangezien ik die van de vorige periode niet heb. Dus maar druk mee aan de bak. ’s Avonds lekker garnalen gegeten, en redelijk op tijd naar bed, want ik heb een onwijs zere rug van die heerlijke bank bij ons. Morgen weer een dagje internet, skypen met Frank!