Dag 54 t/m 63
Blijf op de hoogte en volg Veerle
09 Januari 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Dag 54, maandag 30 december
Op de planning voor vandaag stond een bezoek aan de flowerfarm. Het was echter nog maar afwachten of dit mogelijk was, aangezien veel Nederlandse eigenaren op bezoek naar Nederland zijn. Maar gelukkig was er in Sululta, een plaatsje naast Addis, een flowerfarm die ons wel wilde rondleiden. De weg ernaartoe was nog spannend, we moesten over weggetjes waarvan we zeiden dat we blij zijn dat we die niet in Nederland hebben. Maar al met al aangekomen bij de flowerfarm, en dat was best grappig om allemaal te zien. Ze verbouwden daar twee soorten bloemen, in verschillende kleuren. In totaal werken er 170 personen, die natuurlijk verschillende taken hebben. Maar wat was het overal stil! Er werd haast niet gepraat, en ik weet niet zo goed of dat nu kwam omdat wij er waren of omdat ze dat opgelegd kregen, maar wij bedachten dat we allang muziek aan hadden gedaan. Al met al was het leuk om de flowerfarm zo te zien.
Na dit bezoek zijn we door gegaan naar een restaurantje, waar we geit hebben gegeten. Best lekker, maar wel taai. Dus de tanden hebben goed hun werk gedaan! Ook hebben Ben-Herm, Jeltje en Julia daar de honingwijn gedronken, en ze vonden het nog best te drinken. En wij dus ook een slok, het was beter dan de eerste keer dat we honingwijn hadden, maar het is niet mijn favoriete drankje..
Toen weer opzoek naar ons taxibusje. Die stond op een soort parkeerplaats, en aan de overkant van de weg stonden drie jongens enorm naar ons te zwaaien, om aandacht te krijgen. Ik had een bloem gekregen op de flowerfarm, en toen we met het busje weer langs de jongens reden, heb ik die bloem uit het raam gegooid. En wat hadden we een lol! Achter ons reed een tuktuk, en toen we omkeken, zagen we alleen maar witte tanden, zo hard moesten ze lachen! Erg grappig allemaal.
Op een gegeven moment zag Tirsit dat er een veemarkt bezig was. Of we het leuk vonden om even te gaan kijken. Nou, dat wilden we wel, dat maak je immers niet vaak mee! Maar nu waren wij het vee, iedereen stond om ons heen te kijken, op een gegeven moment wel meer dan 30 man. Maar toen werd de aandacht gevestigd op een roodbontkoe, Tirsit wilde die kopen! En dat heeft ze weer voor elkaar gekregen, voor 6000 birr heeft ze de koe gekocht. Het was volgens Ben-Herm nog een jonkie, die er goed uitzag. Ze gaat nog wel de dierenarts vragen voor ze alles rond maakt, maar het is haar weer gelukt. Wat ze allemaal kan bereiken op een dag, ik ben er wel eens jaloers op!
Dus weer de taak voor Claudia en mij om een naam te bedenken, en dat is gelukt. Wij stellen u graag voor aan Fien! Dan hebben we dus nu Pien, Katrien en Fien! Het wordt nog een grote boerderij ook... Maar onwijs gaaf!
Na de veemarkt hebben we bij een restaurantje koffie gedronken, en zijn we weer op gegaan naar Addis. En warempel, het regende!! Dat is voor ons de tweede keer. Het ruikt dan wel gelijk lekker, en niet meer zo naar al die uitlaatgassen.
In Addis zijn we nog naar een straatje gegaan waar we souvenirs konden kopen, en ook hier stonden de zwervers en bedelaars vlak achter je.. Maar in negeren word ik steeds beter!
Toen er wat souvenirs gekocht waren, zijn we weer naar het hotel gebracht. En wat een heerlijkheid is het dan, dat er internet is en dat je kunt appen naar huis en lekker kunt skypen. Dat ga ik nog wel weer missen, dus heb ik er 's avonds maar weer goed gebruik van gemaakt en goed van genoten!
Dag 55, dinsdag 31 december
Een rare dag vandaag, want vanavond gaat de Fam. Nijhuis weer naar Nederland. Maar tot die tijd nog gezellig met elkaar! In de ochtend lekker ontbeten en heerlijk van de zon en het internet genoten. Rond 2 uur werden we opgehaald en zijn we naar het kantoor van Tirsit gegaan. Daar hebben Jeltje en Julia online ingecheckt, en hebben we lekker thee gedronken. Tirsit had onze hulp ook nog nodig, want ze had spullen gekocht die ze mee naar Nederland wil nemen om te verkopen op de bazaar. En of wij dan wilden zeggen wat voor prijs ze ervoor moest vragen. Dat was leuk om te doen! Een beetje discussiëren en haar op weg helpen en dat allemaal voor het goede doel!
Rond kwart voor vijf zijn we naar het internetcafe gegaan, en dat vond met name Jeltje erg leuk om te zien, waar wij telkens zitten als we gaan skypen enzo. Daar hebben we nog een lekkere juice gedronken en toen werden we opgehaald door Martha. Met haar gingen we naar een traditioneel restaurant, waar Tirsit en haar gezin ook zou komen. En dat was zeer gezellig en lekker eten, beter dan het eten wat Claudia en ik in het andere traditionele restaurant hadden. Al met al was het zeer gezellig, de dans was leuk om te zien en het eten was lekker. Als afsluiter kwam de orde wijn op tafel, en die was goed te drinken!
Op een gegeven moment ging Assegid met de kinderen naar huis, maar dat wilden wij ook wel. Dus dat gezegd tegen Tirsit, maar die dacht dat wij tot 12 uur in het restaurant wilden zitten omdat het oud&nieuw is. Maar we wilden gewoon bij Tirsit thuis uitzitten. Dus betaald en op naar huis, maar toen was het opeens niet meer mogelijk om tot 12 uur te wachten. Dus om half 12 hebben we Ben-Herm, Jeltje en Julia uitgezwaaid toen ze in de taxi naar het vliegveld vertrokken. Het was wel een domper dat het net niet tot 12 uur is gelukt, daar hadden we ons wel op verheugd. En voor de rest wordt er hier geen oud&nieuw gevierd, dus zaten Claudia en ik om 12 uur al in de pyjama op bed. Om het toch nog leuk te maken heb ik eerst Frank gebeld. Dat was grappig, want iedereen daar riep 'gelukkig nieuwjaar', en hadden we toch nog een beetje het gevoel van oud&nieuw. Na Frank heb ik naar huis gebeld. Papa had eerst niet in de gaten dat ik het al 12 uur had, dus die schrok volgens mij een beetje toen hij mij aan de telefoon had. Hij zal wel iets ernstigs hebben gedacht... Maar toen hij eenmaal door had dat ik het al 2014 had, moest ie hard lachen en was het gezellig aan de telefoon. Ook nog met mama en Joram gesproken. Toch raar dat zij daar zitten en wij helemaal hier. Daarna heeft Claudia nog met Jouke gebeld, en die had het totaal niet verwacht, dus dat was de grootste verrassing. Al met al maakte dat het een speciaal oud&nieuw, maar ik ben volgens mij blij dat ik het volgend jaar gewoon weer in Nederland kan vieren!
Dag 56, woensdag 1 januari
Gelukkig nieuwjaar! Vannacht hebben we daar niet zoveel van meegekregen, en dat was vandaag overdag ook niet veel anders. We hebben wel, zoals het hoort op 1 januari, lekker lang uitgeslapen. Rond 11 uur zaten we aan het uitgebreide, zeer lekkere ontbijt: Hollandse kaas, gekookt ei, lekkere jam en de quiche met spaghetti! Ik heb heerlijk gegeten. Daarna nog het laatste stukje van de tweede Home Alone gekeken. En toen waren we heel erg blij dat de dvd-box van Gooische Vrouwen vorige week mee was gekomen naar hier! Dus de eerste dvd in de computer gedaan en lekker gekeken. Al met al hebben we vier afleveringen gezien, wat totaal 3 uur kijken is. En wat was dat heerlijk, lekker Nederlandse tv! Tegen het eind van de middag hebben we met alle kinderen nog een film gekeken. Ook dat was heerlijk dom kijken, wat wel goed uitkwam voor vandaag. Ze hebben trouwens wel aan ons nieuwjaar gedacht, we kregen pizza als lunch en daarna een lekker flesje fanta. En nee, dat krijgen we verder niet, dus dat was zeer speciaal!
En dat was dan 1 januari. Een rare dag om hier te zijn, dus ik ben blij dat ie redelijk snel voorbij ging!
Dag 57, donderdag 2 januari
Voor ons stond er vandaag weer een dagje op de planning. Althans, dat dachten we... Toen we net klaar waren met ontbijten werd ons verteld dat we naar het kantoor van Tirsit zouden gaan met de taxi. Maar wij hadden in onze planning staan dat we nog wilden douchen. Dus op ons dooie gemak gedoucht en aangekleed, en toen op naar het kantoor. Daar was in eerste instantie niet veel te doen, we hebben thee gedronken en een paar dingen vertaald voor haar voor op de vakantiebeurs. Daarna hebben we beneden in het internetcafe gezeten en lekker kunnen skypen en appen met thuis. Het was toch wel afkicken na zo'n week in het hotel.
Samen met Martha en Tirsit hebben we geluncht, en toen tot 5 uur een beetje gekletst en niet veel gedaan. Maar om 5 uur moesten wij nog met Mulu naar het reisbureau. Wij zagen het eigenlijk al niet meer zitten, zo laat nog weg, maar toch gegaan. Bij het reisbureau was de man er niet die alles voor ons regelde, maar door de telefoon werd alles besproken en hebben we het vastgelegd. Toen een aanbetaling gedaan en weer op naar het kantoor. Het voelde allemaal wel vertrouwd bij dit bureau, en zoals de planning aangeeft hebben we een supervolle reis, maar gaan we onwijs veel leuke dingen doen!
De eerste taxi terug naar het kantoor was niet zo moeilijk. De tweede echter wat meer. We stonden op het station voor de taxi's, en moesten achteraan de rij aansluiten om de taxi in te kunnen. Dat doen ze hier wel heel netjes, achteraan aansluiten. Daar kunnen de passagiers van lijn 83 naar Dedemsvaart nog een voorbeeld aan nemen. Op een gegeven moment telde Claudia de mensen die voor ons stonden, en een ruwe schatting was 100 man. Maar toch viel het wachten mee, maar 10 minuten hebben we in de rij gestaan! Normaal gesproken zien we dit wel es als we in de auto er langs rijden, maar nu erin staan was leuk voor een keer om mee te maken!
Eenmaal thuis hebben we gegeten en daarna nog twee afleveringen van Gooische Vrouwen gezien, weer lekker domme maar heerlijke tv!
Dag 58, vrijdag 3 januari
Kerst op de Roseland! Dus vandaag daar naar toe. Dat betekent weer vroeg uit bed en met z'n allen in de auto. En toen wachten op het kantoor tot Martha en Tirsit alle spullen hadden gepakt. En dat duurde nogal even... Jammer dat het internet het niet deed, dus we hebben lang moeten wachten. Rond 10 uur zijn we op weg gegaan naar Holeta. Maar onderweg moest er nog drinken en eten gekocht worden, anaders was het feest niet compleet. Ik heb daar niet heel veel van meegekregen, want ik heb goed de binnenkant van m'n ogen bestudeerd. Ik had namelijk niet goed geslapen en volgens Tirsit en Martha kwam dat omdat ik Frank zo heel erg mis. Hm, als dat nou de reden zou zijn... Gewoon een nacht niet goed slapen kan hier blijkbaar niet, je moet er wel een reden voor hebben.
Eenmaal in Holeta kwamen we op de volgende verrassing: ze waren met de weg voor de school bezig! En dat zag er nog best goed uit! Maar dat betekende wel dat we alle spullen moesten sjouwen naar de school. Gelukkig hadden ze de hulptroepen al ingeschakeld en hoefden Claudia en ik niet veel meer te dragen.
Op school aangekomen was er nog een verrassing: alle kinderen zaten al buiten en hadden mooie hoedjes op. Ook het schoolplein was versierd met slingers en ballonnen, maar toen wij aankwamen moesten we nog weer helpen versieren, want het was nog niet genoeg! Uiteindelijk is alles erg mooi geworden! Als eerste gingen de kinderen wat liedjes voor ons zingen en werd natuurlijk het verhaal van Jozef en Maria met het kindje Jezus uitgebeeld. De kinderen hadden, zo te horen aan het gelach van de leerkrachten, leuke teksten! Het beeld zag er ook erg leuk uit: kinderen van rond de 7 jaar die een bevalling nadoen! Het was ergens wel een genot om naar te kijken!
Na het drama gingen er nog wat kinderen zingen en dansen, maar dat was niet helemaal mijn smaak. In Nederland zou je nog het respect opbrengen om stil te zijn voor kinderen die dapper voor de hele school een liedje zingen, maar daar hadden Martha en Tirsit nog niet van gehoord. Daar stoorde ik me dus aan, en ben blij dat dat in Nederland anders is. Ook het observeren kunnen we nog erg goed, een kind wat zijn zin niet kreeg ging hard huilen en kreeg uiteindelijk toch de sticker die hij wilde, zodat hij dan niet meer vervelend zou zijn. Het was ook wel oneerlijk, want alleen de kinderen die iets deden kregen een sticker, alle anderen niet omdat ze niet genoeg hadden. In Nederland zouden wij dan niemand een sticker geven.. Al met al heb ik weer genoeg gezien waarover ik me heb verbaasd, en ergens ben ik ook blij dat dit allemaal voor ons afgerond is.
Als laatste van de kerstviering kregen de kinderen wat te eten. Nouja, om eerlijk te zijn kregen ze 8 (!) rondes: halve banaan, half broodje, twee koekjes, handvol nootjes, twee chipjes, een zuurtje, een toffee en wat drinken. En dat allemaal in een tijdsbestek van krap 15 minuten.. De kinderen hadden geen handen meer over om iets vast te houden, laat staan om het in hun mond te kunnen stoppen of om iets te kunnen drinken. Het blijkt ook hier weer: bij een feestje hoort heel veel eten.
Als laatste kregen alle kinderen een klein cadeautje, omdat het Kerst is. En wat is het dan weer mooi om te zien hoe blij ze zijn met een heel klein iets of een kleine knuffel! Daar doe ik het dan weer voor! Claudia en ik hadden vanuit Nederland een zak met pennen gekregen, om uit te delen. Dus aan het eind hebben wij iedereen 1 pen gegeven. Tirsit wilde de leerkrachten er twee geven en jammer dan als er niet genoeg was voor iedereen, maar daar heb ik gelukkig een stokje voor kunnen steken. Dit was ons cadeau aan de kinderen, en dus gaat het op onze manier, en kreeg iedereen 1 pen. En wat zijn ze daar dan al blij mee! Echt weer mooi om te zien!
Na dit hele spektakel waren de kinderen vrij van school, maar bleven er nog een aantal sponsorkinderen die nieuwe kleren kregen. Een voor een mochten ze naar het kantoor waar Tirsit en Martha zaten, en kregen ze nieuwe kleren. Ik zal niet snel de gezichten vergeten van de kinderen die naar buiten kwamen in hun nieuwe outfit! Prachtig! Jammer was wel dat er niet voor iedereen genoeg kleren waren, dus er zijn kinderen die nu niks hebben gekregen, maar die wel moesten wachten. Die gezichten zal ik ook niet snel vergeten, wat een teleurstelling! Ik hoop dus maar dat ze bij een volgende ronde wel genoeg voor iedereen hebben.
Na dit hele programma zijn we naar de garden gelopen en hebben we even gekeken hoe het met de boompjes van de familie Nijhuis was. En die staan er nog mooi bij! Daar hebben we een kleine lunch gegeten, waarna we naar de nieuwe compound gingen. Tirsit moest daar kijken hoe het met het hek ging dat daar gemaakt zou worden. Voor ons verder niet heel interessant. En uiteindelijk op naar Addis, met de public taxi. Onderweg zijn we nog gestopt bij de meubelmaker, omdat er voor KG1 nieuwe stoelen en bankjes gemaakt gaan worden. Maar omdat de baas er niet was zijn we er niet veel wijzer geworden. En toen echt voor de laatste keer van Holeta naar Addis. Want we komen er niet meer, tenzij Pien en Katrien hun kalfjes ter wereld gaan brengen in 'onze' tijd. Ik heb nu echt het gevoel dat de missie hier is volbracht en dat onze tijd daar erop zit. Het was een super mooie ervaring, waar ik zeker met veel plezier en trots op terug kijk. Natuurlijk zijn er dingen geweest die niet goed waren of waarvan ik denk dat niet goed is, maar daardoor weet ik nu zelf veel beter hoe ik mijn onderwijs wel en niet wil vormgeven, en dat is ook wat waard!
Onderweg in de taxi hebben we gezellig met z'n vieren gekletst, heel open zijn we naar elkaar geweest en we weten nu veel meer van elkaar. Bijzonder!
's Avonds hebben we niet veel meer gedaan, dan een aflevering van Gooische Vrouwen in bed gekeken! En toen was ik moe van een lange dag!
Dag 59, zaterdag 4 januari
Een heerlijk lome dag voor de boeg. Rond een uur of negen waren we wakker, en toen was het grootste deel van de familie al weg. Ook Tirsit zou weg gaan, dus we hadden de hele dag aan onszelf. En dat hebben we geweten! Lekker Gooische Vrouwen kijken, ontbijten, weer Gooische Vrouwen, lunchen en proberen een douche te nemen. Dat laatste was nog best moeilijk, want om 12 uur viel de stroom uit, en dan hebben we geen warme douche. Dus wachten en wachten, en uiteindelijk om 3 uur was er weer stroom. Maar dan moet je nog een aflevering van Gooische Vrouwen wachten, voor het water van de douche warm is. Al met al probeerde Claudia om vier uur een douche te nemen, toen ik hard mijn naam hoorde schreeuwen. Wat bleek, ze had de knop om het water aan te zetten in haar hand... Dus kon ze de douche niet aanzetten, maar uit het gat in de muur kwam wel warm water. Dat hebben we geprobeerd op te vangen door een stukje plastic in de muur te doen, zodat er een gootje ontstond en we zo het water op konden vangen. Op die manier hadden we op een gegeven moment een emmer water vol, dus konden we gaan douchen. Wat een gedoe, maar al met al is het best goed gelukt! Ook hier is nog steeds ons motto: creatief in en met alles! En de rest van de dag hebben we, zoals al eerder, Gooische Vrouwen gekeken. Een prima heerlijke luie lome dag!
Dag 60, zondag 5 januari
Weer een zondag zoals zovelen: kerk en daarna eigenlijk niet zoveel! De kerk duurde weer lang, maar ik vind het altijd wel bijzonder hoe de spreker een relatie kan leggen tussen het dagelijkse en daarmee ook de Bijbel. Maar zoals gewoonlijk was hij weer veel te lang bezig en heeft hij drie punten kunnen bespreken van de negen die hij wilde. Wel was het weer de zoveelste week op rij dat het over hetzelfde onderwerp ging, dus ik ben blij dat we volgende week niet in de kerk zitten, want dan maakt hij waarschijnlijk de andere punten af, over weer hetzelfde onderwerp...
Eenmaal thuis hebben we met z'n allen (en dat komt niet vaak voor) zitten lunchen aan tafel. Dat was eigenlijk best gezellig! Voor de rest in de middag hebben we niet veel gedaan.. Lidya, Tirsit en Assegid gingen weg, en hebben wij wat gelezen en maar weer Gooische Vrouwen gekeken. Veel was het dus niet vandaag. Morgen is ook iedereen vrij, ivm Kerst dat hier dinsdag gevierd wordt. Maar zoals ik het al hoor zijn ze weer allemaal weg, dus hebben wij het rijk weer voor ons alleen!
Dag 61, maandag 6 januari
Op de planning stond niet veel. Zoals ik gisteren al had begrepen is iedereen vandaag weg, en hebben Claudia en ik het rijk alleen. Dat klinkt alleen beter dan dat het werkelijk is. We hebben hier niet veel te doen en kunnen eigenlijk het huis niet uit, omdat als we ergens heen willen, er iemand met ons mee moet. Dus dat gaat ook niet lukken. We hebben de dag dus maar gevuld met het kijken naar afleveringen van Gooische Vrouwen (wat ben ik blij dat die mee is genomen!) en het spelen van spelletjes. Ondertussen hebben we wel lekkere pizza gegeten als lunch!
Het was al met al een beetje een loom dagje, maar dat zal ik in Nederland niet gaan missen. Daar kan ik tenminste mijn eigen weg gaan en zelf bepalen wat ik ga doen en wat ik ga eten. Nog een paar dagen ons hier voegen in dit gezin, en dat gaat zeker wel lukken!
Dag 62, dinsdag 7 januari
Merry Christmas voor iedereen in Ethiopië! Want ja, daar is het nu Kerst. En dus is iedereen vrij en staan er familiebezoekjes op de planning. Volgens de planning zouden we om 10 uur weg gaan naar de familie van Tirsit, maar zoals het in Ethiopië hoort zijn we veel te laat en konden Claudia en ik dus nog bijna een aflevering van Gooische Vrouwen kijken. Dat dus maar gedaan, en rond 11 uur zaten we in de auto op weg naar de eerste familie. Omdat het Kerst is, mogen er vandaag dieren worden geslacht en dat zijn met name geiten. Het vlees wordt dan meegenomen, maar de huiden liggen dan op grote stapels langs de kant van de weg. Ook dat wordt weer verkocht. Al met al is het niet zo heel fijn om al die stapels te zien liggen.
Ik dacht dat de hele familie van Tirsit er zou zijn, maar dat was niet het geval. Alleen oma was er, en een neef. En zoals het hier ook hoort met feestelijke dagen, stond er weer veel eten klaar. Het meeste was lekker, maar volgens mij heb ik ook iets van ingewanden van een beest gegeten. Dat was ook echt niet lekker dus dat heb ik maar laten staan. Voor de rest voelde het een beetje alsof je voor het eerst bij je schoonfamilie bent (sorry..) maar we werden weer goed bekeken en er werd veel over ons gepraat. Want ondanks dat alles in het Amhaars ging, verstaan wij toch wel onze eigen namen. Maar het was wel een gezellige sfeer, dus al met al goed te doen. Na deze familie gingen we naar de top view van Addis, maar helaas waren er een aantal jaren geleden lelijke gebouwen gezet voor het mooie uitzicht, dus daar was niks meer van over.. Een beetje tussen de gebouwen kon je een deel van Addis zien, maar dat was ook meer de bouwval wat ik daarvan gezien heb. Maar er was ook een speeltuin bij, dus daar hebben we ons even vermaakt. En in een speeltuin worden volwassenen weer kinderen, dus zelfs Assegid en Tirsit hebben op de schommel gezeten en we hebben gekke foto's gemaakt. Al met al was dit zeer gezellig!
Na de speeltuin zijn we naar de familie van Assegid gegaan, en daar waren we nog niet eerder geweest. En daar waren ook meer broers en zussen van Assegid met aanhang en kinderen, en werden we helemaal goedgekeurd! Gelukkig kenden die mensen allemaal geen Nederlands, dus wij hebben ons wel vermaakt. En ook hier was het netjes en fatsoenlijk om veel te eten, dus ik was bomvol. Gelukkig 'mogen' wij nu na een bord eten zeggen dat we genoeg hebben, en dat accepteren ze dan ook. Dus wat dat betreft hadden we mazzel.
De dag bij familie duurde echter niet zo lang als dat ik verwacht had. Rond kwart over 5 waren we alweer thuis, eerder dan ik dacht! Thuis hebben we met alle kinderen ligretto gespeeld en daarna nog gedanst met de Wii. Gezellig met z'n allen!
Ik zag een beetje tegen deze dag op, met familie en veel eten en gepraat waar ik niks van zou verstaan, maar al met al viel het me reuze mee!
Dag 63, woensdag 8 januari
Rond een uur of negen werden we wakker, en was het heerlijk om te merken dat alleen Lidya thuis was. Geen lawaai van stuiterende basketballen door de gang ofzo. Daarna lekker ontbeten en een douche genomen, lekker warm! Maar Lidya vroeg al snel of we mee gingen, we waren namelijk al laat.. We hadden helemaal geen tijd afgesproken, maar prima, dan maken we iets meer tempo en toen konden we vertrekken. We zouden namelijk eerst naar het kantoorgebouw aan om Mulu op te halen, en dan zouden we door gaan naar het postkantoor, want er was een pakketje uit Nederland voor ons! En dat was me toch weer een lange reis. Wel hebben we op de heenreis veel verschillende vervoersmiddelen gehad: bajaj (tuktuk), normale public taxi en daarna een grote bus. En dat is dan een grote bus die normaal gesproken bomvol zit, gelukkig was dat nu niet het geval. Eenmaal bij het postkantoor moesten we een half uur wachten, want we waren net in de lunchpauze gekomen. En dus hebben Lidya, Claudia en ik lekker buiten op de trap gezeten en mensen bekeken. En het fijne is dat we alles konden bespreken in het Nederlands, zodat de mensen ons niet konden horen. Toen het loket weer open was, waren we de eerste die aan de beurt waren, maar ondanks dat was het nog heel moeilijk geloof ik om het juiste pakketje te krijgen. Uiteindelijk is het gelukt, en hebben zowel Lidya als wij ons pakketje gekregen. Al met al dus goed gegaan! En toen weer de weg terug naar huis. Eerst gewacht vlak bij het postkantoor op een taxi, maar daar zat alles vol, dus een paar honderd meter door gelopen. Ik, met m'n gezonde verstand, zou dan zeggen dat de taxi's minstens zo vol zijn, maar Mulu dacht daar anders over. En uiteindelijk weer een stuk gelopen.. Tja, de taxi's werden er niet leger van. Maar toen kwam er een lange harmonicabus aan, en die hebben we genomen op weg naar huis. Het leek een beetje op de lijn 83 tijdens de spits. Dat vervoersmiddel hebben we dus ook gehad! Volgens mij waren dit alle vervoersmiddelen, alles op 1 dag!
Eenmaal thuis hebben we het pakketje open gemaakt, en er zaten chocoladeletters, pepernoten en stroopwafels in! Daar weten wij wel raad mee! Verder nog wat handige spulletjes, toch blij dat dit pakketje nog is aangekomen terwijl wij hier zijn!
Daarna eerst geluncht en uiteindelijk weer een paar afleveringen van Gooische Vrouwen gekeken. Tijdens het kijken kwamen de buurmeisjes nog met kerstcadeautjes, wij hebben allebei een lipgloss gekregen. Ik krijg nooit cadeautjes met Kerst, maar dit is wel heel leuk en bijzonder!
En terwijl ik dit aan het typen ben, zijn er twee gezellige kinderen met een basketbal aan het proberen hoevaak ze kunnen stuiteren... Blij dat het in Nederland ook weer eens helemaal stil kan zijn!
Op de planning voor vandaag stond een bezoek aan de flowerfarm. Het was echter nog maar afwachten of dit mogelijk was, aangezien veel Nederlandse eigenaren op bezoek naar Nederland zijn. Maar gelukkig was er in Sululta, een plaatsje naast Addis, een flowerfarm die ons wel wilde rondleiden. De weg ernaartoe was nog spannend, we moesten over weggetjes waarvan we zeiden dat we blij zijn dat we die niet in Nederland hebben. Maar al met al aangekomen bij de flowerfarm, en dat was best grappig om allemaal te zien. Ze verbouwden daar twee soorten bloemen, in verschillende kleuren. In totaal werken er 170 personen, die natuurlijk verschillende taken hebben. Maar wat was het overal stil! Er werd haast niet gepraat, en ik weet niet zo goed of dat nu kwam omdat wij er waren of omdat ze dat opgelegd kregen, maar wij bedachten dat we allang muziek aan hadden gedaan. Al met al was het leuk om de flowerfarm zo te zien.
Na dit bezoek zijn we door gegaan naar een restaurantje, waar we geit hebben gegeten. Best lekker, maar wel taai. Dus de tanden hebben goed hun werk gedaan! Ook hebben Ben-Herm, Jeltje en Julia daar de honingwijn gedronken, en ze vonden het nog best te drinken. En wij dus ook een slok, het was beter dan de eerste keer dat we honingwijn hadden, maar het is niet mijn favoriete drankje..
Toen weer opzoek naar ons taxibusje. Die stond op een soort parkeerplaats, en aan de overkant van de weg stonden drie jongens enorm naar ons te zwaaien, om aandacht te krijgen. Ik had een bloem gekregen op de flowerfarm, en toen we met het busje weer langs de jongens reden, heb ik die bloem uit het raam gegooid. En wat hadden we een lol! Achter ons reed een tuktuk, en toen we omkeken, zagen we alleen maar witte tanden, zo hard moesten ze lachen! Erg grappig allemaal.
Op een gegeven moment zag Tirsit dat er een veemarkt bezig was. Of we het leuk vonden om even te gaan kijken. Nou, dat wilden we wel, dat maak je immers niet vaak mee! Maar nu waren wij het vee, iedereen stond om ons heen te kijken, op een gegeven moment wel meer dan 30 man. Maar toen werd de aandacht gevestigd op een roodbontkoe, Tirsit wilde die kopen! En dat heeft ze weer voor elkaar gekregen, voor 6000 birr heeft ze de koe gekocht. Het was volgens Ben-Herm nog een jonkie, die er goed uitzag. Ze gaat nog wel de dierenarts vragen voor ze alles rond maakt, maar het is haar weer gelukt. Wat ze allemaal kan bereiken op een dag, ik ben er wel eens jaloers op!
Dus weer de taak voor Claudia en mij om een naam te bedenken, en dat is gelukt. Wij stellen u graag voor aan Fien! Dan hebben we dus nu Pien, Katrien en Fien! Het wordt nog een grote boerderij ook... Maar onwijs gaaf!
Na de veemarkt hebben we bij een restaurantje koffie gedronken, en zijn we weer op gegaan naar Addis. En warempel, het regende!! Dat is voor ons de tweede keer. Het ruikt dan wel gelijk lekker, en niet meer zo naar al die uitlaatgassen.
In Addis zijn we nog naar een straatje gegaan waar we souvenirs konden kopen, en ook hier stonden de zwervers en bedelaars vlak achter je.. Maar in negeren word ik steeds beter!
Toen er wat souvenirs gekocht waren, zijn we weer naar het hotel gebracht. En wat een heerlijkheid is het dan, dat er internet is en dat je kunt appen naar huis en lekker kunt skypen. Dat ga ik nog wel weer missen, dus heb ik er 's avonds maar weer goed gebruik van gemaakt en goed van genoten!
Dag 55, dinsdag 31 december
Een rare dag vandaag, want vanavond gaat de Fam. Nijhuis weer naar Nederland. Maar tot die tijd nog gezellig met elkaar! In de ochtend lekker ontbeten en heerlijk van de zon en het internet genoten. Rond 2 uur werden we opgehaald en zijn we naar het kantoor van Tirsit gegaan. Daar hebben Jeltje en Julia online ingecheckt, en hebben we lekker thee gedronken. Tirsit had onze hulp ook nog nodig, want ze had spullen gekocht die ze mee naar Nederland wil nemen om te verkopen op de bazaar. En of wij dan wilden zeggen wat voor prijs ze ervoor moest vragen. Dat was leuk om te doen! Een beetje discussiëren en haar op weg helpen en dat allemaal voor het goede doel!
Rond kwart voor vijf zijn we naar het internetcafe gegaan, en dat vond met name Jeltje erg leuk om te zien, waar wij telkens zitten als we gaan skypen enzo. Daar hebben we nog een lekkere juice gedronken en toen werden we opgehaald door Martha. Met haar gingen we naar een traditioneel restaurant, waar Tirsit en haar gezin ook zou komen. En dat was zeer gezellig en lekker eten, beter dan het eten wat Claudia en ik in het andere traditionele restaurant hadden. Al met al was het zeer gezellig, de dans was leuk om te zien en het eten was lekker. Als afsluiter kwam de orde wijn op tafel, en die was goed te drinken!
Op een gegeven moment ging Assegid met de kinderen naar huis, maar dat wilden wij ook wel. Dus dat gezegd tegen Tirsit, maar die dacht dat wij tot 12 uur in het restaurant wilden zitten omdat het oud&nieuw is. Maar we wilden gewoon bij Tirsit thuis uitzitten. Dus betaald en op naar huis, maar toen was het opeens niet meer mogelijk om tot 12 uur te wachten. Dus om half 12 hebben we Ben-Herm, Jeltje en Julia uitgezwaaid toen ze in de taxi naar het vliegveld vertrokken. Het was wel een domper dat het net niet tot 12 uur is gelukt, daar hadden we ons wel op verheugd. En voor de rest wordt er hier geen oud&nieuw gevierd, dus zaten Claudia en ik om 12 uur al in de pyjama op bed. Om het toch nog leuk te maken heb ik eerst Frank gebeld. Dat was grappig, want iedereen daar riep 'gelukkig nieuwjaar', en hadden we toch nog een beetje het gevoel van oud&nieuw. Na Frank heb ik naar huis gebeld. Papa had eerst niet in de gaten dat ik het al 12 uur had, dus die schrok volgens mij een beetje toen hij mij aan de telefoon had. Hij zal wel iets ernstigs hebben gedacht... Maar toen hij eenmaal door had dat ik het al 2014 had, moest ie hard lachen en was het gezellig aan de telefoon. Ook nog met mama en Joram gesproken. Toch raar dat zij daar zitten en wij helemaal hier. Daarna heeft Claudia nog met Jouke gebeld, en die had het totaal niet verwacht, dus dat was de grootste verrassing. Al met al maakte dat het een speciaal oud&nieuw, maar ik ben volgens mij blij dat ik het volgend jaar gewoon weer in Nederland kan vieren!
Dag 56, woensdag 1 januari
Gelukkig nieuwjaar! Vannacht hebben we daar niet zoveel van meegekregen, en dat was vandaag overdag ook niet veel anders. We hebben wel, zoals het hoort op 1 januari, lekker lang uitgeslapen. Rond 11 uur zaten we aan het uitgebreide, zeer lekkere ontbijt: Hollandse kaas, gekookt ei, lekkere jam en de quiche met spaghetti! Ik heb heerlijk gegeten. Daarna nog het laatste stukje van de tweede Home Alone gekeken. En toen waren we heel erg blij dat de dvd-box van Gooische Vrouwen vorige week mee was gekomen naar hier! Dus de eerste dvd in de computer gedaan en lekker gekeken. Al met al hebben we vier afleveringen gezien, wat totaal 3 uur kijken is. En wat was dat heerlijk, lekker Nederlandse tv! Tegen het eind van de middag hebben we met alle kinderen nog een film gekeken. Ook dat was heerlijk dom kijken, wat wel goed uitkwam voor vandaag. Ze hebben trouwens wel aan ons nieuwjaar gedacht, we kregen pizza als lunch en daarna een lekker flesje fanta. En nee, dat krijgen we verder niet, dus dat was zeer speciaal!
En dat was dan 1 januari. Een rare dag om hier te zijn, dus ik ben blij dat ie redelijk snel voorbij ging!
Dag 57, donderdag 2 januari
Voor ons stond er vandaag weer een dagje op de planning. Althans, dat dachten we... Toen we net klaar waren met ontbijten werd ons verteld dat we naar het kantoor van Tirsit zouden gaan met de taxi. Maar wij hadden in onze planning staan dat we nog wilden douchen. Dus op ons dooie gemak gedoucht en aangekleed, en toen op naar het kantoor. Daar was in eerste instantie niet veel te doen, we hebben thee gedronken en een paar dingen vertaald voor haar voor op de vakantiebeurs. Daarna hebben we beneden in het internetcafe gezeten en lekker kunnen skypen en appen met thuis. Het was toch wel afkicken na zo'n week in het hotel.
Samen met Martha en Tirsit hebben we geluncht, en toen tot 5 uur een beetje gekletst en niet veel gedaan. Maar om 5 uur moesten wij nog met Mulu naar het reisbureau. Wij zagen het eigenlijk al niet meer zitten, zo laat nog weg, maar toch gegaan. Bij het reisbureau was de man er niet die alles voor ons regelde, maar door de telefoon werd alles besproken en hebben we het vastgelegd. Toen een aanbetaling gedaan en weer op naar het kantoor. Het voelde allemaal wel vertrouwd bij dit bureau, en zoals de planning aangeeft hebben we een supervolle reis, maar gaan we onwijs veel leuke dingen doen!
De eerste taxi terug naar het kantoor was niet zo moeilijk. De tweede echter wat meer. We stonden op het station voor de taxi's, en moesten achteraan de rij aansluiten om de taxi in te kunnen. Dat doen ze hier wel heel netjes, achteraan aansluiten. Daar kunnen de passagiers van lijn 83 naar Dedemsvaart nog een voorbeeld aan nemen. Op een gegeven moment telde Claudia de mensen die voor ons stonden, en een ruwe schatting was 100 man. Maar toch viel het wachten mee, maar 10 minuten hebben we in de rij gestaan! Normaal gesproken zien we dit wel es als we in de auto er langs rijden, maar nu erin staan was leuk voor een keer om mee te maken!
Eenmaal thuis hebben we gegeten en daarna nog twee afleveringen van Gooische Vrouwen gezien, weer lekker domme maar heerlijke tv!
Dag 58, vrijdag 3 januari
Kerst op de Roseland! Dus vandaag daar naar toe. Dat betekent weer vroeg uit bed en met z'n allen in de auto. En toen wachten op het kantoor tot Martha en Tirsit alle spullen hadden gepakt. En dat duurde nogal even... Jammer dat het internet het niet deed, dus we hebben lang moeten wachten. Rond 10 uur zijn we op weg gegaan naar Holeta. Maar onderweg moest er nog drinken en eten gekocht worden, anaders was het feest niet compleet. Ik heb daar niet heel veel van meegekregen, want ik heb goed de binnenkant van m'n ogen bestudeerd. Ik had namelijk niet goed geslapen en volgens Tirsit en Martha kwam dat omdat ik Frank zo heel erg mis. Hm, als dat nou de reden zou zijn... Gewoon een nacht niet goed slapen kan hier blijkbaar niet, je moet er wel een reden voor hebben.
Eenmaal in Holeta kwamen we op de volgende verrassing: ze waren met de weg voor de school bezig! En dat zag er nog best goed uit! Maar dat betekende wel dat we alle spullen moesten sjouwen naar de school. Gelukkig hadden ze de hulptroepen al ingeschakeld en hoefden Claudia en ik niet veel meer te dragen.
Op school aangekomen was er nog een verrassing: alle kinderen zaten al buiten en hadden mooie hoedjes op. Ook het schoolplein was versierd met slingers en ballonnen, maar toen wij aankwamen moesten we nog weer helpen versieren, want het was nog niet genoeg! Uiteindelijk is alles erg mooi geworden! Als eerste gingen de kinderen wat liedjes voor ons zingen en werd natuurlijk het verhaal van Jozef en Maria met het kindje Jezus uitgebeeld. De kinderen hadden, zo te horen aan het gelach van de leerkrachten, leuke teksten! Het beeld zag er ook erg leuk uit: kinderen van rond de 7 jaar die een bevalling nadoen! Het was ergens wel een genot om naar te kijken!
Na het drama gingen er nog wat kinderen zingen en dansen, maar dat was niet helemaal mijn smaak. In Nederland zou je nog het respect opbrengen om stil te zijn voor kinderen die dapper voor de hele school een liedje zingen, maar daar hadden Martha en Tirsit nog niet van gehoord. Daar stoorde ik me dus aan, en ben blij dat dat in Nederland anders is. Ook het observeren kunnen we nog erg goed, een kind wat zijn zin niet kreeg ging hard huilen en kreeg uiteindelijk toch de sticker die hij wilde, zodat hij dan niet meer vervelend zou zijn. Het was ook wel oneerlijk, want alleen de kinderen die iets deden kregen een sticker, alle anderen niet omdat ze niet genoeg hadden. In Nederland zouden wij dan niemand een sticker geven.. Al met al heb ik weer genoeg gezien waarover ik me heb verbaasd, en ergens ben ik ook blij dat dit allemaal voor ons afgerond is.
Als laatste van de kerstviering kregen de kinderen wat te eten. Nouja, om eerlijk te zijn kregen ze 8 (!) rondes: halve banaan, half broodje, twee koekjes, handvol nootjes, twee chipjes, een zuurtje, een toffee en wat drinken. En dat allemaal in een tijdsbestek van krap 15 minuten.. De kinderen hadden geen handen meer over om iets vast te houden, laat staan om het in hun mond te kunnen stoppen of om iets te kunnen drinken. Het blijkt ook hier weer: bij een feestje hoort heel veel eten.
Als laatste kregen alle kinderen een klein cadeautje, omdat het Kerst is. En wat is het dan weer mooi om te zien hoe blij ze zijn met een heel klein iets of een kleine knuffel! Daar doe ik het dan weer voor! Claudia en ik hadden vanuit Nederland een zak met pennen gekregen, om uit te delen. Dus aan het eind hebben wij iedereen 1 pen gegeven. Tirsit wilde de leerkrachten er twee geven en jammer dan als er niet genoeg was voor iedereen, maar daar heb ik gelukkig een stokje voor kunnen steken. Dit was ons cadeau aan de kinderen, en dus gaat het op onze manier, en kreeg iedereen 1 pen. En wat zijn ze daar dan al blij mee! Echt weer mooi om te zien!
Na dit hele spektakel waren de kinderen vrij van school, maar bleven er nog een aantal sponsorkinderen die nieuwe kleren kregen. Een voor een mochten ze naar het kantoor waar Tirsit en Martha zaten, en kregen ze nieuwe kleren. Ik zal niet snel de gezichten vergeten van de kinderen die naar buiten kwamen in hun nieuwe outfit! Prachtig! Jammer was wel dat er niet voor iedereen genoeg kleren waren, dus er zijn kinderen die nu niks hebben gekregen, maar die wel moesten wachten. Die gezichten zal ik ook niet snel vergeten, wat een teleurstelling! Ik hoop dus maar dat ze bij een volgende ronde wel genoeg voor iedereen hebben.
Na dit hele programma zijn we naar de garden gelopen en hebben we even gekeken hoe het met de boompjes van de familie Nijhuis was. En die staan er nog mooi bij! Daar hebben we een kleine lunch gegeten, waarna we naar de nieuwe compound gingen. Tirsit moest daar kijken hoe het met het hek ging dat daar gemaakt zou worden. Voor ons verder niet heel interessant. En uiteindelijk op naar Addis, met de public taxi. Onderweg zijn we nog gestopt bij de meubelmaker, omdat er voor KG1 nieuwe stoelen en bankjes gemaakt gaan worden. Maar omdat de baas er niet was zijn we er niet veel wijzer geworden. En toen echt voor de laatste keer van Holeta naar Addis. Want we komen er niet meer, tenzij Pien en Katrien hun kalfjes ter wereld gaan brengen in 'onze' tijd. Ik heb nu echt het gevoel dat de missie hier is volbracht en dat onze tijd daar erop zit. Het was een super mooie ervaring, waar ik zeker met veel plezier en trots op terug kijk. Natuurlijk zijn er dingen geweest die niet goed waren of waarvan ik denk dat niet goed is, maar daardoor weet ik nu zelf veel beter hoe ik mijn onderwijs wel en niet wil vormgeven, en dat is ook wat waard!
Onderweg in de taxi hebben we gezellig met z'n vieren gekletst, heel open zijn we naar elkaar geweest en we weten nu veel meer van elkaar. Bijzonder!
's Avonds hebben we niet veel meer gedaan, dan een aflevering van Gooische Vrouwen in bed gekeken! En toen was ik moe van een lange dag!
Dag 59, zaterdag 4 januari
Een heerlijk lome dag voor de boeg. Rond een uur of negen waren we wakker, en toen was het grootste deel van de familie al weg. Ook Tirsit zou weg gaan, dus we hadden de hele dag aan onszelf. En dat hebben we geweten! Lekker Gooische Vrouwen kijken, ontbijten, weer Gooische Vrouwen, lunchen en proberen een douche te nemen. Dat laatste was nog best moeilijk, want om 12 uur viel de stroom uit, en dan hebben we geen warme douche. Dus wachten en wachten, en uiteindelijk om 3 uur was er weer stroom. Maar dan moet je nog een aflevering van Gooische Vrouwen wachten, voor het water van de douche warm is. Al met al probeerde Claudia om vier uur een douche te nemen, toen ik hard mijn naam hoorde schreeuwen. Wat bleek, ze had de knop om het water aan te zetten in haar hand... Dus kon ze de douche niet aanzetten, maar uit het gat in de muur kwam wel warm water. Dat hebben we geprobeerd op te vangen door een stukje plastic in de muur te doen, zodat er een gootje ontstond en we zo het water op konden vangen. Op die manier hadden we op een gegeven moment een emmer water vol, dus konden we gaan douchen. Wat een gedoe, maar al met al is het best goed gelukt! Ook hier is nog steeds ons motto: creatief in en met alles! En de rest van de dag hebben we, zoals al eerder, Gooische Vrouwen gekeken. Een prima heerlijke luie lome dag!
Dag 60, zondag 5 januari
Weer een zondag zoals zovelen: kerk en daarna eigenlijk niet zoveel! De kerk duurde weer lang, maar ik vind het altijd wel bijzonder hoe de spreker een relatie kan leggen tussen het dagelijkse en daarmee ook de Bijbel. Maar zoals gewoonlijk was hij weer veel te lang bezig en heeft hij drie punten kunnen bespreken van de negen die hij wilde. Wel was het weer de zoveelste week op rij dat het over hetzelfde onderwerp ging, dus ik ben blij dat we volgende week niet in de kerk zitten, want dan maakt hij waarschijnlijk de andere punten af, over weer hetzelfde onderwerp...
Eenmaal thuis hebben we met z'n allen (en dat komt niet vaak voor) zitten lunchen aan tafel. Dat was eigenlijk best gezellig! Voor de rest in de middag hebben we niet veel gedaan.. Lidya, Tirsit en Assegid gingen weg, en hebben wij wat gelezen en maar weer Gooische Vrouwen gekeken. Veel was het dus niet vandaag. Morgen is ook iedereen vrij, ivm Kerst dat hier dinsdag gevierd wordt. Maar zoals ik het al hoor zijn ze weer allemaal weg, dus hebben wij het rijk weer voor ons alleen!
Dag 61, maandag 6 januari
Op de planning stond niet veel. Zoals ik gisteren al had begrepen is iedereen vandaag weg, en hebben Claudia en ik het rijk alleen. Dat klinkt alleen beter dan dat het werkelijk is. We hebben hier niet veel te doen en kunnen eigenlijk het huis niet uit, omdat als we ergens heen willen, er iemand met ons mee moet. Dus dat gaat ook niet lukken. We hebben de dag dus maar gevuld met het kijken naar afleveringen van Gooische Vrouwen (wat ben ik blij dat die mee is genomen!) en het spelen van spelletjes. Ondertussen hebben we wel lekkere pizza gegeten als lunch!
Het was al met al een beetje een loom dagje, maar dat zal ik in Nederland niet gaan missen. Daar kan ik tenminste mijn eigen weg gaan en zelf bepalen wat ik ga doen en wat ik ga eten. Nog een paar dagen ons hier voegen in dit gezin, en dat gaat zeker wel lukken!
Dag 62, dinsdag 7 januari
Merry Christmas voor iedereen in Ethiopië! Want ja, daar is het nu Kerst. En dus is iedereen vrij en staan er familiebezoekjes op de planning. Volgens de planning zouden we om 10 uur weg gaan naar de familie van Tirsit, maar zoals het in Ethiopië hoort zijn we veel te laat en konden Claudia en ik dus nog bijna een aflevering van Gooische Vrouwen kijken. Dat dus maar gedaan, en rond 11 uur zaten we in de auto op weg naar de eerste familie. Omdat het Kerst is, mogen er vandaag dieren worden geslacht en dat zijn met name geiten. Het vlees wordt dan meegenomen, maar de huiden liggen dan op grote stapels langs de kant van de weg. Ook dat wordt weer verkocht. Al met al is het niet zo heel fijn om al die stapels te zien liggen.
Ik dacht dat de hele familie van Tirsit er zou zijn, maar dat was niet het geval. Alleen oma was er, en een neef. En zoals het hier ook hoort met feestelijke dagen, stond er weer veel eten klaar. Het meeste was lekker, maar volgens mij heb ik ook iets van ingewanden van een beest gegeten. Dat was ook echt niet lekker dus dat heb ik maar laten staan. Voor de rest voelde het een beetje alsof je voor het eerst bij je schoonfamilie bent (sorry..) maar we werden weer goed bekeken en er werd veel over ons gepraat. Want ondanks dat alles in het Amhaars ging, verstaan wij toch wel onze eigen namen. Maar het was wel een gezellige sfeer, dus al met al goed te doen. Na deze familie gingen we naar de top view van Addis, maar helaas waren er een aantal jaren geleden lelijke gebouwen gezet voor het mooie uitzicht, dus daar was niks meer van over.. Een beetje tussen de gebouwen kon je een deel van Addis zien, maar dat was ook meer de bouwval wat ik daarvan gezien heb. Maar er was ook een speeltuin bij, dus daar hebben we ons even vermaakt. En in een speeltuin worden volwassenen weer kinderen, dus zelfs Assegid en Tirsit hebben op de schommel gezeten en we hebben gekke foto's gemaakt. Al met al was dit zeer gezellig!
Na de speeltuin zijn we naar de familie van Assegid gegaan, en daar waren we nog niet eerder geweest. En daar waren ook meer broers en zussen van Assegid met aanhang en kinderen, en werden we helemaal goedgekeurd! Gelukkig kenden die mensen allemaal geen Nederlands, dus wij hebben ons wel vermaakt. En ook hier was het netjes en fatsoenlijk om veel te eten, dus ik was bomvol. Gelukkig 'mogen' wij nu na een bord eten zeggen dat we genoeg hebben, en dat accepteren ze dan ook. Dus wat dat betreft hadden we mazzel.
De dag bij familie duurde echter niet zo lang als dat ik verwacht had. Rond kwart over 5 waren we alweer thuis, eerder dan ik dacht! Thuis hebben we met alle kinderen ligretto gespeeld en daarna nog gedanst met de Wii. Gezellig met z'n allen!
Ik zag een beetje tegen deze dag op, met familie en veel eten en gepraat waar ik niks van zou verstaan, maar al met al viel het me reuze mee!
Dag 63, woensdag 8 januari
Rond een uur of negen werden we wakker, en was het heerlijk om te merken dat alleen Lidya thuis was. Geen lawaai van stuiterende basketballen door de gang ofzo. Daarna lekker ontbeten en een douche genomen, lekker warm! Maar Lidya vroeg al snel of we mee gingen, we waren namelijk al laat.. We hadden helemaal geen tijd afgesproken, maar prima, dan maken we iets meer tempo en toen konden we vertrekken. We zouden namelijk eerst naar het kantoorgebouw aan om Mulu op te halen, en dan zouden we door gaan naar het postkantoor, want er was een pakketje uit Nederland voor ons! En dat was me toch weer een lange reis. Wel hebben we op de heenreis veel verschillende vervoersmiddelen gehad: bajaj (tuktuk), normale public taxi en daarna een grote bus. En dat is dan een grote bus die normaal gesproken bomvol zit, gelukkig was dat nu niet het geval. Eenmaal bij het postkantoor moesten we een half uur wachten, want we waren net in de lunchpauze gekomen. En dus hebben Lidya, Claudia en ik lekker buiten op de trap gezeten en mensen bekeken. En het fijne is dat we alles konden bespreken in het Nederlands, zodat de mensen ons niet konden horen. Toen het loket weer open was, waren we de eerste die aan de beurt waren, maar ondanks dat was het nog heel moeilijk geloof ik om het juiste pakketje te krijgen. Uiteindelijk is het gelukt, en hebben zowel Lidya als wij ons pakketje gekregen. Al met al dus goed gegaan! En toen weer de weg terug naar huis. Eerst gewacht vlak bij het postkantoor op een taxi, maar daar zat alles vol, dus een paar honderd meter door gelopen. Ik, met m'n gezonde verstand, zou dan zeggen dat de taxi's minstens zo vol zijn, maar Mulu dacht daar anders over. En uiteindelijk weer een stuk gelopen.. Tja, de taxi's werden er niet leger van. Maar toen kwam er een lange harmonicabus aan, en die hebben we genomen op weg naar huis. Het leek een beetje op de lijn 83 tijdens de spits. Dat vervoersmiddel hebben we dus ook gehad! Volgens mij waren dit alle vervoersmiddelen, alles op 1 dag!
Eenmaal thuis hebben we het pakketje open gemaakt, en er zaten chocoladeletters, pepernoten en stroopwafels in! Daar weten wij wel raad mee! Verder nog wat handige spulletjes, toch blij dat dit pakketje nog is aangekomen terwijl wij hier zijn!
Daarna eerst geluncht en uiteindelijk weer een paar afleveringen van Gooische Vrouwen gekeken. Tijdens het kijken kwamen de buurmeisjes nog met kerstcadeautjes, wij hebben allebei een lipgloss gekregen. Ik krijg nooit cadeautjes met Kerst, maar dit is wel heel leuk en bijzonder!
En terwijl ik dit aan het typen ben, zijn er twee gezellige kinderen met een basketbal aan het proberen hoevaak ze kunnen stuiteren... Blij dat het in Nederland ook weer eens helemaal stil kan zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
