Dag 7 t/m 18
Blijf op de hoogte en volg Veerle
25 November 2013 | Ethiopië, Addis Abeba
Dag 7, woensdag 13 november
Vandaag is de begrafenis van de vader van Tirsit. Raar om zo in een gezin te zitten. Wij gaan niet naar de begrafenis, alleen Lidya als kind gaat mee. De andere twee dus ook niet.
Wel zijn we op tijd mee gegaan richting het centrum van Addis. Eerst hebben we in een koffiezaakje wat gedronken en daar bleek ook wifi! Dus gelijk mails bekijken en whatsappen naar huis. Daar hebben we gewacht tot Martha ons op kwam halen om naar Dorkas te gaan. Die stichting zit vanuit Nederland ook hier in Addis. Eenmaal daar hebben we eerst een presentatie gekregen over wat Dorkas in Ethiopië doet, de missie en visie werd uitgelegd en verschillende projecten werden toegelicht. Er wordt veel aandacht besteed aan hygiene, hiv en aids. Ook worden er 6 keer in de week in verschillende wijken in Addis meer dan 10.000 maaltijden gegeven. Daarnaast zijn er in totaal 1000 kinderen en ouderen die gesponsord worden. Veel oudere mensen in Nederland willen namelijk geen kind sponsoren, maar iemand van hun eigen leeftijd. Er wordt dan gekeken naar hun huisvesting en eventueel wordt dit aangepast. Dorkas bouwt geen nieuwe huizen voor deze mensen maar zorgt dat ze weer goed worden om in te wonen. De kinderen die gesponsord worden krijgen maaltijden en kunnen dankzij de sponsoring naar school. Er wordt dan gezorgd voor uniformen en schoolmaterialen.
In de compound die we bezocht hebben in Addis van Dorkas, waren er verschillende projecten aan de gang. Zo was er een ijzersmederij, houtzagerij en een groentetuin. Hierdoor kunnen mensen aan het werk gaan en doen ze kennis op van een bepaald vak, waarna ze later dit weer kunnen gebruiken als ze bijvoorbeeld zelf een bedrijfje gaan starten.
Aan het eind van de rondleiding bij Dorkas hebben we nog gesproken met een Nederlands meisje wat daar stage loopt. Het was leuk om haar ervaringen over Dorkas te horen. Toen we weg wilden, begon het heel hard te regenen, daar hebben we dus maar even op gewacht.
Na het bezoek aan Dorkas zijn we teruggelopen naar het kantoor van Tirsit, waar Assegid en de kinderen ons op kwamen halen. We werden thuisgebracht en Assegid en Martha vertrokken naar de begrafenis en wij waren alleen thuis met de kinderen. We hebben met elkaar een erg gezellige middag gehad: samen pizza eten, spelletjes doen, gewandeld (waarbij Hermon tot de ontdekking kwamen dat zij van chocolade waren gemaakt (bruin) en wij van melkchocolade (melk is immers wit...)).
Al met al een dag met veel indrukken, maar zeer geslaagd.
Dag 8, donderdag 14 november
Vandaag was het een rustdag voor ons! We mochten uitslapen! Daar heb ik dan ook maar goed gebruik van gemaakt. Nadat we allebei wakker waren hebben we lekker ontbeten, spelletjes gedaan, gelezen, geluncht, in de zon gezeten (de eerste keer! Goed gebruik van gemaakt dus) en nog meer gelezen. Toen Assegid en de kinderen thuis kwamen hebben we met elkaar en de hond een wandeling gemaakt door dit het gedeelte van Addis waar ze wonen. De zon scheen en een lekker windje erbij maakte het heel erg leuk! Onderweg veel gekletst met Tsjakka, Hermon en Assegid. Ook zijn we over velden gelopen waar de injera van wordt gemaakt, en zijn we langs een beekje gekomen en het beginpunt gezien. Het water kwam daar omhoog uit de grond! Mooi gezicht! Al met al hebben we zo'n anderhalf uur stevig doorgelopen. Ook omdat Claudia en ik het grootste gedeelte van de dag binnen hadden gezeten was het fijn om buiten te zijn.
's Avonds lekker gegeten met elkaar en dit dagboek getypt. Een leuke dag weer gehad!
Dag 9, vrijdag 15 november
Vanochtend weer vroeg de wekker. We zouden naar het National Museum gaan. Eerst hebben we nog weer in het internetcafé gezeten en weer de contacten met huis gehad. Daarna samen met Martha naar het National Museum. Op een gegeven moment kregen we een gids mee en die vertelde onder andere over Lucy. Dat schijnt de oudste persoon op aarde te zijn die in Ethiopië gevonden is. Na Lucy nog veel andere schedels en zo gezien, maar dat was niet zo interessant. Het waren drie verdiepingen, dus best lang.. Maar de bovenste verdieping was het meest leuk: dat ging namelijk over de oude gebruiksvoorwerpen die soms nog gebruikt worden. Met name in het zuiden is dat nog veel te zien (schijnt) en daar willen we juist heen. Dat was dus leuk!
Na het museum hebben we met Martha wat gedronken, weer een lekkere juice gehad! In dezelfde straat als het museum zat ook een dierentuin, dus daar zijn we naar toe gegaan. Er stonden in totaal toch zeker 8 leeuwen in verschillende hokken en daarnaast nog zo'n 10 andere dieren! Met een klein half uurtje waren we er dus makkelijk doorheen, maar het was wel grappig om mee te maken. We moesten trouwens wel betalen voor het maken van foto's...
Morgen is er een belangrijke voetbalwedstrijd: Nigeria tegen Ethiopië. En als Ethiopië wint met minimaal twee punten verschil gaan ze door naar het wereldkampioenschap. We gaan morgen die wedstrijd ook bekijken, maar moeten daarvoor nog wel gepast gekleed gaan. Dus vlak bij de dierentuin twee zweetbandjes gekocht in de kleuren van Ethiopië. Dan horen we er tenminste helemaal bij!!
Dag 10, zaterdag 16 november
We zouden vandaag misschien naar het Love Ethiopia Festival gaan, maar niemand van de familie ging daarheen. Wij dus ook niet. 's Ochtends hebben we met Lidya spelletjes gedaan, erg gezellig! Ook hebben we weer wat gelezen en lekker in de zon gezeten!
Rond 5 uur zijn we met Assegid naar een hotel gegaan om daar voetbal te gaan kijken. Erg leuk om iedereen zo enthousiast te zien doen. We konden nu observeren hoe wij waarschijnlijk een voetbalwedstrijd van Oranje beleven. Grappig! Helaas heeft Ethiopië met 2-0 verloren, dus ze zijn niet door naar het WK.... Jammer..
Daarna zijn we met Assegid naar een traditioneel Ethiopisch restaurant geweest. Er waren veel blanke mensen die waarschijnlijk op een soort groepsreis waren, en er was een bruiloft aan de gang. Daarom werd er veel muziek gemaakt en gedanst. Superleuk om hier zo in te vallen en mee te maken. Op een gegeven moment ging de groep de ruimte in om met mensen een battle aan te gaan. Claudia was de gelukkige! Erg grappig om te zien, Claudia vertelde dat het erg moeilijk was... Ondertussen hebben we injera gegeten, maar dat was erg scherp. Dus niet veel van gehad, maar wel lekker.
Terug in de auto waren we erg moe, dus thuis gelijk maar naar bed gegaan.. Eerst dacht ik dat deze dag niet zoveel zou worden, maar uiteindelijk toch nog een leuke avond gehad!
Dag 11, zondag 17 november
Vanochtend was het weer tijd om naar de kerk te gaan. Daarvoor konden we rustig aan doen omdat we pas om half 11 weg hoefden. Dus lekker uitgeslapen. De kerkdienst was qua opzet hetzelfde maar zat er nu inhoud in. Het ging niet meer over het Love Ethiopia Festival, maar nu was de spreker iemand uit de US die in Ethiopië was om een film te maken. Hij vertelde over een stuk uit Marcus, waarbij het ging over de leerlingen die in de boot zitten terwijl het erg stormt, en dat Jezus dan zegt dat alles goed komt. In het uur wat daarna volgde, waarin de spreker veel erbij haalde qua andere bijbelteksten, ging het over andere over de weg die God voor je heeft bedacht. Het gaat dan niet om de bestemming die je voor ogen hebt maar om de reis die je maakt en hoe je bent als persoon. Claudia en ik keken elkaar herkennend aan, het komt dus wel goed met onze reis! Voor de rest heeft de spreker er nog veel andere dingen bij gehaald, maar dat was te veel om nog goed te kunnen volgen. Ik snap nu wel waarom er veel mensen meeschreven in een kladblokje, een uur uitleg kun je anders ook niet onthouden.
's Middags hebben we thuis eerst geluncht en daarna hebben we verschillende spelletjes gedaan en wat gelezen. Ook hebben we de spullen gepakt die we mee nemen naar Holeta. Nu is dat nog erg veel, maar dat zal volgende week wel meevallen.
Na het avondeten hebben Tsega (jongste dochter, ik weet nu hoe ik haar naam schrijf. Je spreekt het uit als Tzakka, maar voor het gemak zeggen ze hier Fio.....), Lidya, Claudia en ik ligretto gedaan.We hebben gegild van het lachen, de hele familie was erbij betrokken! We hebben al beloofd dat we dit volgende week weer gaan doen.
Dag 12, maandag 18 november
Vandaag gaan we naar Holeta! Spannend, maar wel heel erg leuk! Om tien voor zeven zat weer het hele gezin in de auto op weg naar het centrum van Addis. Nadat iedereen was afgezet zijn we met Tirsit naar het kantoor gereden. Daar hebben we ontbeten en daarna konden Claudia en ik nog even mail kijken en appen naar huis. Tirsit ging ondertussen met Martha nog spullen kopen die we in Holeta nodig hebben. Daarna met z'n vieren in de auto, en dat was nog een hele reis. We zijn al met al bijna anderhalf uur onderweg geweest. Blij dat we niet met de taxi gingen, dan was het nog veel langer.
Eenmaal in Holeta stonden alle kinderen op ons te wachten. Sommigen met bloemen, anderen met muziekinstrumenten. Ze begonnen allemaal liedjes voor ons te zingen als welkom, wat een leuk gezicht!! Zo'n 80 kinderen van 2 tot 6 jaar, wat een schatjes!! We kregen de bloemen en daarna gingen alle kinderen weer naar hun eigen lokaal. Wij hebben toen alle spullen uit de auto gehaald en naar het guesthouse gebracht. Tirsit en Martha lieten ons daarna alleen om de kamer wat in te richten en zij gingen naar de tuin van de school. Claudia en ik hebben ondertussen met veel moeite de klamboes opgehangen en de foto's die we van thuis mee hadden genomen. Ook nog wat ballonnen opgeblazen, zodat het er erg gezellig uitziet. We hadden ook al eerder bedacht dat we papiertjes op de muur zouden plakken met Amhaarse woorden erop, zodat we die kunnen oefenen. Dus daar zijn we ook gelijk mee begonnen. Toen Tirsit en Martha weer terugkwamen moesten ze erg hard lachen om wat we hadden gemaakt!
Samen met hen zijn we daarna de klassen rondgegaan om onszelf voor te stellen. Tirsit sprak veel, en wij moesten onze namen vaak herhalen. Vooral Veerle is hier een moeilijke naam! Daarna hebben we alle kinderen een snoepje gegeven. Het is verbazend om te zien hoe dankbaar en blij ze daarmee zijn. Veel kinderen maakten met hun hoofd een gebaar van beleefdheid door te buigen!! Tirsit vertelde ook nog in elke klas dat de kinderen best bij ons mogen komen maar dat ze niet zo aan ons moeten zitten. Toch wel een rustig idee, omdat je nu weet dat dit niet zal gebeuren en we waarschijnlijk normaal met ze om kunnen gaan.
Om drie uur was de school uit en was iedereen snel verdwenen, evenals de leerkrachten! Moeten ze in Nederland ook maar invoeren.... Tirsit en Martha gingen ook weg, en Tirsit had bijna de tranen in de ogen staan toen ze ons alleen moest achterlaten. Vreemd om te zien maar toch wel een mooi gevoel, ze hoopt dus echt dat we hier een mooie tijd gaan hebben.
Morgen komt Mulu, die ook voor de Roseland werkt. Ik geloof dat Tirsit ons niet graag alleen laat... Er wordt hier dus wel goed voor ons gezorgd!
Toen iedereen weg was hebben Claudia en ik lekker van de zon genoten op het schoolplein. Inmiddels, het is 18.05 uur als ik dit typ, zitten we nog buiten in korte broek en hemdje. De zon is al wel onder, dus het zal zo wel donker worden en kouder, en dan gaan we maar naar binnen. Ik hoop dat ik een beetje kan slapen na al deze indrukken, morgen zal ook wel weer een intensieve dag zijn. We gaan dan namelijk de klassen bij rond om te observeren en te bekijken wat we hier kunnen gaan doen!
's Avonds hebben we een spelletje gedaan en heb ik gedoucht. Dat was nog een hele toer, maar het is gelukt! En oja, de wc doortrekken kan niet, dus we hebben een grote bak met water naast de wc staan om door te spoelen.. Herinneringen van Oekraïne en Gambia komen weer boven!
Dag 13, dinsdag 19 november
De eerst echte volle dag hier op de Roseland Academy. Rond 8 uur waren alle kinderen inclusief leerkrachten aanwezig en begonnen we met spelen. Er staat hier namelijk een schommel en een klein ronddraaiding en een glijbaan. Claudia en ik moesten de schommels uitproberen en daarna waren de kinderen aan de beurt. Dit hebben we, inclusief de andere spelletjes, zo'n half uur gedaan. Na dit half uur moesten de kinderen in rechte lijnen gaan staan, per klas en gesplitst in jongens en meisjes. Eerste werd het volkslied gezongen, en daarna nog allemaal verschillende andere liedjes. Ook werden er zaken besproken die wij in Nederland in de klas zouden doen: welk dag is het vandaag (in drie talen!!), tellen, alfabet enzovoorts. Dit duurde ook ruim een half uur, waarna alle kinderen naar de klassen gingen. Claudia en ik zijn begonnen met observeren in de laagste klas, KG 1. De kinderen zijn in deze klas zo'n drie jaar. Ze waren bezig met rekenen, en dan de getallen bij elkaar zoeken die hetzelfde zijn. Dit gebeurde met de getallen 1 tot 10, volgens de leerkracht gingen ze in semester 2 verder tot en met 20. We zagen al snel welke werkvormen we hier toe kunnen passen, en ik ben helemaal geen kleuterjuf!
Ook in KG2 en KG3 zagen we veel. Ook in deze klassen kunnen die werkvormen goed toegepast worden. De leerkracht van KG3 (Jobdah) vroeg al gelijk wat ik had gezien en wat goed was en wat beter kon. Zij wil dus wel graag dingen leren. Want al met al worden er echt wel goede dingen gedaan! Maar ze kunnen er waarschijnlijk nog meer uithalen. Ik ben benieuwd of ons dat gaat lukken.
Tijdens de ochtendpauze hebben we lekker buiten gespeeld met de kinderen: een soort zakdoekje leggen en voetbal. Al heeft mijn team verloren...
Bij de lunchpauze zijn Claudia en ik mee geweest naar de tuin van de school, waar de gesponsorde (en dus armste) kinderen hun lunch kregen. De andere kinderen bleven op school want die hadden van thuis eten mee. Het was mooi om al die kinderen daar te zien eten van het voedsel wat daar wordt verbouwd.
's Middags hebben we met name buiten op het schoolplein gezeten om de namen van de leerkrachten te onthouden, en ik kan je vertellen dat dat geen makkie is.... Ook hebben we met Meseret (sociaal werker van de school) en Mulu drinken hier in het dorp gekocht. Het is hier nog best groot en er was een markt aan de gang. Ik heb nog nooit zoveel ezels bij elkaar gezien! Helaas hadden we geen camera bij ons, maar die nemen we de volgende keer zeker mee!
Ook hebben Claudia en ik samengevoegd wat we gezien hebben in de klassen en hoe we daar op door kunnen. Zo hebben we veel gezien dat de kinderen het rijtje van getallen wel op kunnen noemen, maar we vragen ons af in hoeverre ze dat ook kunnen herkennen in hoeveelheden. Morgen gaan we met de leerkrachten zitten om dat te vragen en tevens ook om materialen aan te bieden die ze kunnen helpen in de lessen. Tirsit had daar namelijk expliciet om gevraagd, aangezien er wel veel materiaal is maar bijna niet wordt gebruikt.Uiteindelijk is ons doel een beetje geworden dat we de coöperatieve werkvormen, zoals we die in Nederland toepassen, ook hier kunnen gaan inzetten!
Het contact met de leerlingen is ook al gelijk erg leuk! Ze komen veel naar ons toe en willen aandacht, maar niet op een vervelende manier. En er zijn natuurlijk altijd kinderen waar je gelijk verliefd op bent, dus ook hier.. Want driejarige kindjes in een schattig roze uniform, daar smelt ik bij weg...
Vanavond hebben we voor de eerste keer echt gekookt. Meseta had van de markt wat groenten voor ons gekocht, dus samen met wat rijst en een worstje een maaltijd in elkaar geflanst. Al met al heeft het koken meer dan 5 kwartier geduurd, omdat we maar 1 pit hebben: eerst water en rijst koken, dan groenten, dat bij de rijst, dan worstjes op het vuur en uiteindelijk de pan met rijst en prut nog op het vuur omdat weer warm te krijgen. Nouja, vuur? Het gaat op elektriciteit. Echt snel gaat het dus niet, maar op deze manier hebben we wel een avondvullend programma.
Dag 14, woensdag 20 november
De ochtend begon hetzelfde als gisteren. Het was wel gek om naar buiten te lopen en gelijk op het schoolplein te staan. Iedereen die ooit wel eens les heeft gegeven aan kleuters weet, dat ze denken dat juf op school slaapt. Hier is dat dus het geval...
Eerst weer buiten gespeeld en daarna het ritueel met het zingen. Alleen Claudia en ik hadden nu al een liedje aangeleerd, die ze ook bij dit ritueel toevoegden. Toch leuk om te zien dat ze wat dat betreft wel creatief zijn. Nadat iedereen naar de eigen klas was gegaan hebben Claudia en ik het kleine lokaal ingericht waar wij onze ideeën zullen gaan vertellen aan de leerkrachten. De spullen die we nodig hadden hebben we daar neergezet, dus dat was allemaal klaar. Toen maar voor onszelf nog even goed op een rijtje gezet wat we wilden gaan vertellen, en dat ook in het Engels. Misschien handig voor ze, als ze het nog es na willen lezen.
Voor de rest in de ochtend niet veel meer gedaan. Om iets voor 1 uur zijn we begonnen met onze eerste tutorial, zoals het hier wordt genoemd. Martha en Tirsit waren er ook, dus dat was handig voor de vertaling, foto's en aanmoediging. We hadden namelijk nog maar 1 ding gezegd (het zogenaamde stilte-teken) en Tirsit vond het al helemaal geweldig! Dit gingen ze zeker toepassen, dus ik ben benieuwd of dat morgen ook gebeurd. Voor de rest hebben we nog wat ideeën aangedragen hoe ze bijvoorbeeld het tellen kunnen leren met materialen, en hebben we de leerkrachten zelf aan het werk gezet om te laten ervaren hoe dat gaat. Ze moesten van grote legoblokken samen een toren maken. Op de foto's die we gemaakt hebben is te zien dat ze daar al veel lol in hebben. Ook hierbij hoop ik nu natuurlijk dat ze dit ook gaan oppakken.
Nadat dit klaar was, zijn we met alle leerkrachten op de foto gegaan. Zoals Tirsit zei: 'De eerste keer tutorial, dat moet op de foto!' Daarna vertelde ze dat ze dit inderdaad voor ogen had, tips en tops geven en aangeven hoe je materiaal in kunt zetten in de klas. Dit wil ze elke dag! Dus elke morgen observeren en kijken hoe het geleerde in de praktijk wordt gebracht, en na de lunch weer een tutorial. Wel veel voor hen, maar leuk voor ons, omdat we op deze manier goed invulling voor de dag hebben. We hebben wel aangegeven dat het voor hen haalbaar moet zijn, dus daar richten we ons ook op.
Aan het eind van de middag (van school) hebben we nog een paar tekeningen gekregen. Altijd leuk natuurlijk! Verder weer buiten gezeten en van de zon genoten, al is die weg op het moment dat ik dit aan het typen ben...
Dag 15, donderdag 21 november
De eerste dag om te zien of de leerkrachten iets met de training van gisteren hebben gedaan. En ja hoor. Al voor de lessen waren begonnen vroegen ze ons naar het materiaal om te gebruiken. Claudia en ik zijn gaan observeren in de verschillende klassen, eerst in KG1. De kinderen hadden daar zichtbaar nog niet vaak met blokjes gewerkt, dus dat was al een hele openbaring op zich! Veel lachende en vrolijke gezichten, ook van de leerkracht, en kinderen die allemaal betrokken meedoen! Wat een verschil!! Erg mooi om dat zo te zien. Ook in de andere twee klassen deden de kinderen erg actief mee en werkten ze goed in groepjes samen. Er heerste een gezellige werksfeer, waarin ze nog wat leerden ook. In KG2 en KG3 hebben we foto's gemaakt en de energie is daar goed op te zien. Ook hoe sommige kinderen zeer geconcentreerd zijn of wanneer ze blij zijn dat ze het goede antwoord hebben. Wauw!!
Met de lunchpauze zijn Claudia en ik meegelopen naar de tuin. Onderweg hebben we nog vaak het liedje gezongen wat we ze gisteren aangeleerd hebben. Ik had twee kinderen uit KG1 aan m'n hand, erg lief! Wij gingen als enige begeleiders mee, dus leerlingen zien ons misschien nu wat meer als juf en op deze manier kunnen we wellicht wat meer een band met de kinderen opbouwen. Al met al zeer leuk om te doen!
Na de lunch hebben we de leerkrachten weer een training gegeven. We hebben wat spelletjes gedaan die ze zelf in de klas toe kunnen passen. En wat waren ze fanatiek!! Dus dat toepassen gaat waarschijnlijk wel lukken. Nadien hebben we gezellig met hen buiten gezeten, terwijl de kinderen hun rustpauze hadden. Ook daarna met de kinderen buiten gespeeld en liedjes gezongen, gezellig met elkaar!
's Middags hebben we wat gelezen en in de zon gezeten. 's Avonds de spullen weer ingepakt want morgen vertrekken we weer naar Addis.
Ik sluit met een zeer goed gevoel deze dag af, de lachende gezichten tijdens de lessen rekenen met blokjes blijven zeker bij!
Dag 16, vrijdag 22 november
Weer een dag school vandaag, de laatste voor deze week in Holeta. Eerst op school natuurlijk weer de normale bezigheden, en daarna zijn we weer gaan observeren in de klassen. En weer pasten de leerkrachten datgeen toe, wat wij in de training verteld hadden! Het wordt dus gelijk gedaan! Wat gaaf om te zien. Nu nog afwachten of ze dit ook vol kunnen houden, maar we hebben al meer bereikt dan ik van te voren over de hele periode had gedacht.
Bij KG3 hebben we eerst geobserveerd, en daarna heb ik nog het spel mix and match met ze gedaan. Was erg geslaagd en later hoorde ik van de leerkracht dat ze dit wel vaker wilden doen, zo leuk vonden ze het!!
Toen het lunchpauze was kwam het kind uit KG1 naar mij toe gerend om weer samen met mij (net als gisteren) naar de tuin te lopen waar ze eten krijgen. Wat een schattig gezicht! Een kind die met twee gestrekte armpjes naar mij toe kwam rennen! Ik werd er helemaal blij van! Bij de garden hebben Claudia en ik ook meegegeten met de lunch, dat was injera met aardappel. Het was best lekker, maar we werden wel door veel kinderen uitgelachen, waarschijnlijk omdat we de injera volgens hen niet op de goede manier aten.. Nouja, wij doen het op de Dutch way! Het was grappig om te zien hoeveel lol ze om ons hadden.
Daarna de training van vandaag gegeven over kleuren en inrichting van het lokaal. Ze hebben namelijk al veel spullen maar dat hangt niet georganiseerd. Als dat wel het geval zou zijn kunnen ze er veel meer rendement uithalen. Dus hopelijk volgende week samen met de leerkrachten aan de slag om de lokalen leuk aangekleed te krijgen.
Daarna was het wachten tot we opgehaald zouden worden. Martha zou komen, maar die belde op een gegeven moment, dat we maar samen met de directeur van de school naar het Holeta Hotel moesten lopen, zodat we minder lang op elkaar hoefden te wachten. En dat lopen, was nog een best eindje! Achteraf hoorden we dat het de bedoeling was geweest dat we met paard en wagen zouden gaan, maar dat was dus niet helemaal doorgekomen. Maar op deze manier toch nog weer een ander stuk van Holeta gezien, en dat was ook leuk! Toen Martha kwam zijn we met de taxi (van die busjes) naar Addis gegaan. We hebben in totaal in drie verschillende taxi's gezeten wat erg lang duurde, maar het was weer een ervaring op zich. Ergens in Addis stonden Assegid en Tirsit ons op te wachten, en het was erg leuk om die weer te zien! Samen met hen en Martha hebben we ergens nog wat gedronken om het weekend in te luiden, waarna we weer naar hen huis zijn gegaan. Daar hebben we lekker gegeten met bijna het hele gezin. Het was een drukke maar gezellige dag met opnieuw veel nieuwe indrukken!
Dag 17, zaterdag 23 november
Vanochtend hebben we met het hele gezin een lekker ontbijt gehad. Daarna zijn we naar Addis gegaan om te internetten. Helaas deed het internet het niet, waardoor we maar naar het kantoor zijn gegaan, waar we wel konden internetten, en skypen met papa, mama en Frank. Dat was heel erg fijn! Leuk om verhalen uit Nederland te horen, maar met name ook te kunnen vertellen aan hen.
Daarna zijn we naar de bazaar geweest die hier in de stad gehouden werd. Ik heb nog niet zoveel blanke mensen in Ethiopië bij elkaar gezien... En wat groot! Er waren allerlei kraampjes met producten vanuit de hele wereld. Ik heb een fotoalbum gekocht van geschept papier en een klein gehaakt portemonneetje. Erg leuk om rond te lopen en om alles te zien. Martha en Tirsit deden er iets langer over, maar het was erg gezellig met elkaar.
Na de bazaar hebben we nog weer even kunnen internetten. Daarna weer richting huis en een leuke avond gehad met het doen van spelletjes! Kortom: ik heb een leuke dag gehad!
Dag 18, zondag 24 november
Vanochtend zijn we met Tirsit naar de kerk gegaan. Omdat Assegid met de auto weg was, moesten we met de taxi. Al met al zijn we op de heenweg bijna een uur onderweg geweest. Op een gegeven moment zaten we met 21 mensen in een taxi gepropt.. De politie had het niet goed gevonden, maar helaas.. Het was een hele ervaring.
De kerk op zich leek wel veel op vorige week, maar nu werd er aan het eind een soort gebed gehouden. Dan kon je naar voren lopen en je problemen/ziekte/bezigheden vertellen, en werd er voor je gebeden. Er waren veel mensen die daar gebruik van maakten. Was een mooi gezicht! Het leek wel een beetje op het gebed rond het kruis in Taizé. De spreker had daarvoor wel een mooie vergelijking gemaakt voor het bidden: iedereen weet hoe je een lift moet bedienen. Je drukt open en knopje en de lift gaat naar de verdieping waar je moet zijn. Maar hoe dat nu werkt met de hydrolic (?) en alles, dat weten niet veel mensen. Zo gaat het ook met bidden voor iemand anders zijn problemen. Je hoeft alleen de woorden maar uit te spreken (drukken op het knopje in de lift) en de rest gebeurt, maar je weet niet goed hoe.
Na de kerk hebben we met Tirsit en Tsega nog ergens wat gedronken en zijn we naar huis gegaan. Eerst met een wat luxere taxi, daarna met de tuktuk (bajaj). We hadden niet in de gaten dat de man die ook nog instapte erg dronken als. Hij was veel tegen ons aan het schreeuwen, en begon geld te verscheuren. Gelukkig stapte hij niet al te lang daarna uit, waarna hij ons nog wat geld naliet. Tirsit eerste reactie was: 'Nice, he give us money, that we can give to the poor people. Nice man!' Daarna hebben we met elkaar zeer hard gelachen!
Eenmaal thuis hebben we lekker geluncht en hebben we foto's overgezet van camera naar tablet, maar dat was nog een heel gedoe! Maar het is gelukt, dus wellicht krijgen jullie van Claudia nog wat foto's opgestuurd!
Vandaag is de begrafenis van de vader van Tirsit. Raar om zo in een gezin te zitten. Wij gaan niet naar de begrafenis, alleen Lidya als kind gaat mee. De andere twee dus ook niet.
Wel zijn we op tijd mee gegaan richting het centrum van Addis. Eerst hebben we in een koffiezaakje wat gedronken en daar bleek ook wifi! Dus gelijk mails bekijken en whatsappen naar huis. Daar hebben we gewacht tot Martha ons op kwam halen om naar Dorkas te gaan. Die stichting zit vanuit Nederland ook hier in Addis. Eenmaal daar hebben we eerst een presentatie gekregen over wat Dorkas in Ethiopië doet, de missie en visie werd uitgelegd en verschillende projecten werden toegelicht. Er wordt veel aandacht besteed aan hygiene, hiv en aids. Ook worden er 6 keer in de week in verschillende wijken in Addis meer dan 10.000 maaltijden gegeven. Daarnaast zijn er in totaal 1000 kinderen en ouderen die gesponsord worden. Veel oudere mensen in Nederland willen namelijk geen kind sponsoren, maar iemand van hun eigen leeftijd. Er wordt dan gekeken naar hun huisvesting en eventueel wordt dit aangepast. Dorkas bouwt geen nieuwe huizen voor deze mensen maar zorgt dat ze weer goed worden om in te wonen. De kinderen die gesponsord worden krijgen maaltijden en kunnen dankzij de sponsoring naar school. Er wordt dan gezorgd voor uniformen en schoolmaterialen.
In de compound die we bezocht hebben in Addis van Dorkas, waren er verschillende projecten aan de gang. Zo was er een ijzersmederij, houtzagerij en een groentetuin. Hierdoor kunnen mensen aan het werk gaan en doen ze kennis op van een bepaald vak, waarna ze later dit weer kunnen gebruiken als ze bijvoorbeeld zelf een bedrijfje gaan starten.
Aan het eind van de rondleiding bij Dorkas hebben we nog gesproken met een Nederlands meisje wat daar stage loopt. Het was leuk om haar ervaringen over Dorkas te horen. Toen we weg wilden, begon het heel hard te regenen, daar hebben we dus maar even op gewacht.
Na het bezoek aan Dorkas zijn we teruggelopen naar het kantoor van Tirsit, waar Assegid en de kinderen ons op kwamen halen. We werden thuisgebracht en Assegid en Martha vertrokken naar de begrafenis en wij waren alleen thuis met de kinderen. We hebben met elkaar een erg gezellige middag gehad: samen pizza eten, spelletjes doen, gewandeld (waarbij Hermon tot de ontdekking kwamen dat zij van chocolade waren gemaakt (bruin) en wij van melkchocolade (melk is immers wit...)).
Al met al een dag met veel indrukken, maar zeer geslaagd.
Dag 8, donderdag 14 november
Vandaag was het een rustdag voor ons! We mochten uitslapen! Daar heb ik dan ook maar goed gebruik van gemaakt. Nadat we allebei wakker waren hebben we lekker ontbeten, spelletjes gedaan, gelezen, geluncht, in de zon gezeten (de eerste keer! Goed gebruik van gemaakt dus) en nog meer gelezen. Toen Assegid en de kinderen thuis kwamen hebben we met elkaar en de hond een wandeling gemaakt door dit het gedeelte van Addis waar ze wonen. De zon scheen en een lekker windje erbij maakte het heel erg leuk! Onderweg veel gekletst met Tsjakka, Hermon en Assegid. Ook zijn we over velden gelopen waar de injera van wordt gemaakt, en zijn we langs een beekje gekomen en het beginpunt gezien. Het water kwam daar omhoog uit de grond! Mooi gezicht! Al met al hebben we zo'n anderhalf uur stevig doorgelopen. Ook omdat Claudia en ik het grootste gedeelte van de dag binnen hadden gezeten was het fijn om buiten te zijn.
's Avonds lekker gegeten met elkaar en dit dagboek getypt. Een leuke dag weer gehad!
Dag 9, vrijdag 15 november
Vanochtend weer vroeg de wekker. We zouden naar het National Museum gaan. Eerst hebben we nog weer in het internetcafé gezeten en weer de contacten met huis gehad. Daarna samen met Martha naar het National Museum. Op een gegeven moment kregen we een gids mee en die vertelde onder andere over Lucy. Dat schijnt de oudste persoon op aarde te zijn die in Ethiopië gevonden is. Na Lucy nog veel andere schedels en zo gezien, maar dat was niet zo interessant. Het waren drie verdiepingen, dus best lang.. Maar de bovenste verdieping was het meest leuk: dat ging namelijk over de oude gebruiksvoorwerpen die soms nog gebruikt worden. Met name in het zuiden is dat nog veel te zien (schijnt) en daar willen we juist heen. Dat was dus leuk!
Na het museum hebben we met Martha wat gedronken, weer een lekkere juice gehad! In dezelfde straat als het museum zat ook een dierentuin, dus daar zijn we naar toe gegaan. Er stonden in totaal toch zeker 8 leeuwen in verschillende hokken en daarnaast nog zo'n 10 andere dieren! Met een klein half uurtje waren we er dus makkelijk doorheen, maar het was wel grappig om mee te maken. We moesten trouwens wel betalen voor het maken van foto's...
Morgen is er een belangrijke voetbalwedstrijd: Nigeria tegen Ethiopië. En als Ethiopië wint met minimaal twee punten verschil gaan ze door naar het wereldkampioenschap. We gaan morgen die wedstrijd ook bekijken, maar moeten daarvoor nog wel gepast gekleed gaan. Dus vlak bij de dierentuin twee zweetbandjes gekocht in de kleuren van Ethiopië. Dan horen we er tenminste helemaal bij!!
Dag 10, zaterdag 16 november
We zouden vandaag misschien naar het Love Ethiopia Festival gaan, maar niemand van de familie ging daarheen. Wij dus ook niet. 's Ochtends hebben we met Lidya spelletjes gedaan, erg gezellig! Ook hebben we weer wat gelezen en lekker in de zon gezeten!
Rond 5 uur zijn we met Assegid naar een hotel gegaan om daar voetbal te gaan kijken. Erg leuk om iedereen zo enthousiast te zien doen. We konden nu observeren hoe wij waarschijnlijk een voetbalwedstrijd van Oranje beleven. Grappig! Helaas heeft Ethiopië met 2-0 verloren, dus ze zijn niet door naar het WK.... Jammer..
Daarna zijn we met Assegid naar een traditioneel Ethiopisch restaurant geweest. Er waren veel blanke mensen die waarschijnlijk op een soort groepsreis waren, en er was een bruiloft aan de gang. Daarom werd er veel muziek gemaakt en gedanst. Superleuk om hier zo in te vallen en mee te maken. Op een gegeven moment ging de groep de ruimte in om met mensen een battle aan te gaan. Claudia was de gelukkige! Erg grappig om te zien, Claudia vertelde dat het erg moeilijk was... Ondertussen hebben we injera gegeten, maar dat was erg scherp. Dus niet veel van gehad, maar wel lekker.
Terug in de auto waren we erg moe, dus thuis gelijk maar naar bed gegaan.. Eerst dacht ik dat deze dag niet zoveel zou worden, maar uiteindelijk toch nog een leuke avond gehad!
Dag 11, zondag 17 november
Vanochtend was het weer tijd om naar de kerk te gaan. Daarvoor konden we rustig aan doen omdat we pas om half 11 weg hoefden. Dus lekker uitgeslapen. De kerkdienst was qua opzet hetzelfde maar zat er nu inhoud in. Het ging niet meer over het Love Ethiopia Festival, maar nu was de spreker iemand uit de US die in Ethiopië was om een film te maken. Hij vertelde over een stuk uit Marcus, waarbij het ging over de leerlingen die in de boot zitten terwijl het erg stormt, en dat Jezus dan zegt dat alles goed komt. In het uur wat daarna volgde, waarin de spreker veel erbij haalde qua andere bijbelteksten, ging het over andere over de weg die God voor je heeft bedacht. Het gaat dan niet om de bestemming die je voor ogen hebt maar om de reis die je maakt en hoe je bent als persoon. Claudia en ik keken elkaar herkennend aan, het komt dus wel goed met onze reis! Voor de rest heeft de spreker er nog veel andere dingen bij gehaald, maar dat was te veel om nog goed te kunnen volgen. Ik snap nu wel waarom er veel mensen meeschreven in een kladblokje, een uur uitleg kun je anders ook niet onthouden.
's Middags hebben we thuis eerst geluncht en daarna hebben we verschillende spelletjes gedaan en wat gelezen. Ook hebben we de spullen gepakt die we mee nemen naar Holeta. Nu is dat nog erg veel, maar dat zal volgende week wel meevallen.
Na het avondeten hebben Tsega (jongste dochter, ik weet nu hoe ik haar naam schrijf. Je spreekt het uit als Tzakka, maar voor het gemak zeggen ze hier Fio.....), Lidya, Claudia en ik ligretto gedaan.We hebben gegild van het lachen, de hele familie was erbij betrokken! We hebben al beloofd dat we dit volgende week weer gaan doen.
Dag 12, maandag 18 november
Vandaag gaan we naar Holeta! Spannend, maar wel heel erg leuk! Om tien voor zeven zat weer het hele gezin in de auto op weg naar het centrum van Addis. Nadat iedereen was afgezet zijn we met Tirsit naar het kantoor gereden. Daar hebben we ontbeten en daarna konden Claudia en ik nog even mail kijken en appen naar huis. Tirsit ging ondertussen met Martha nog spullen kopen die we in Holeta nodig hebben. Daarna met z'n vieren in de auto, en dat was nog een hele reis. We zijn al met al bijna anderhalf uur onderweg geweest. Blij dat we niet met de taxi gingen, dan was het nog veel langer.
Eenmaal in Holeta stonden alle kinderen op ons te wachten. Sommigen met bloemen, anderen met muziekinstrumenten. Ze begonnen allemaal liedjes voor ons te zingen als welkom, wat een leuk gezicht!! Zo'n 80 kinderen van 2 tot 6 jaar, wat een schatjes!! We kregen de bloemen en daarna gingen alle kinderen weer naar hun eigen lokaal. Wij hebben toen alle spullen uit de auto gehaald en naar het guesthouse gebracht. Tirsit en Martha lieten ons daarna alleen om de kamer wat in te richten en zij gingen naar de tuin van de school. Claudia en ik hebben ondertussen met veel moeite de klamboes opgehangen en de foto's die we van thuis mee hadden genomen. Ook nog wat ballonnen opgeblazen, zodat het er erg gezellig uitziet. We hadden ook al eerder bedacht dat we papiertjes op de muur zouden plakken met Amhaarse woorden erop, zodat we die kunnen oefenen. Dus daar zijn we ook gelijk mee begonnen. Toen Tirsit en Martha weer terugkwamen moesten ze erg hard lachen om wat we hadden gemaakt!
Samen met hen zijn we daarna de klassen rondgegaan om onszelf voor te stellen. Tirsit sprak veel, en wij moesten onze namen vaak herhalen. Vooral Veerle is hier een moeilijke naam! Daarna hebben we alle kinderen een snoepje gegeven. Het is verbazend om te zien hoe dankbaar en blij ze daarmee zijn. Veel kinderen maakten met hun hoofd een gebaar van beleefdheid door te buigen!! Tirsit vertelde ook nog in elke klas dat de kinderen best bij ons mogen komen maar dat ze niet zo aan ons moeten zitten. Toch wel een rustig idee, omdat je nu weet dat dit niet zal gebeuren en we waarschijnlijk normaal met ze om kunnen gaan.
Om drie uur was de school uit en was iedereen snel verdwenen, evenals de leerkrachten! Moeten ze in Nederland ook maar invoeren.... Tirsit en Martha gingen ook weg, en Tirsit had bijna de tranen in de ogen staan toen ze ons alleen moest achterlaten. Vreemd om te zien maar toch wel een mooi gevoel, ze hoopt dus echt dat we hier een mooie tijd gaan hebben.
Morgen komt Mulu, die ook voor de Roseland werkt. Ik geloof dat Tirsit ons niet graag alleen laat... Er wordt hier dus wel goed voor ons gezorgd!
Toen iedereen weg was hebben Claudia en ik lekker van de zon genoten op het schoolplein. Inmiddels, het is 18.05 uur als ik dit typ, zitten we nog buiten in korte broek en hemdje. De zon is al wel onder, dus het zal zo wel donker worden en kouder, en dan gaan we maar naar binnen. Ik hoop dat ik een beetje kan slapen na al deze indrukken, morgen zal ook wel weer een intensieve dag zijn. We gaan dan namelijk de klassen bij rond om te observeren en te bekijken wat we hier kunnen gaan doen!
's Avonds hebben we een spelletje gedaan en heb ik gedoucht. Dat was nog een hele toer, maar het is gelukt! En oja, de wc doortrekken kan niet, dus we hebben een grote bak met water naast de wc staan om door te spoelen.. Herinneringen van Oekraïne en Gambia komen weer boven!
Dag 13, dinsdag 19 november
De eerst echte volle dag hier op de Roseland Academy. Rond 8 uur waren alle kinderen inclusief leerkrachten aanwezig en begonnen we met spelen. Er staat hier namelijk een schommel en een klein ronddraaiding en een glijbaan. Claudia en ik moesten de schommels uitproberen en daarna waren de kinderen aan de beurt. Dit hebben we, inclusief de andere spelletjes, zo'n half uur gedaan. Na dit half uur moesten de kinderen in rechte lijnen gaan staan, per klas en gesplitst in jongens en meisjes. Eerste werd het volkslied gezongen, en daarna nog allemaal verschillende andere liedjes. Ook werden er zaken besproken die wij in Nederland in de klas zouden doen: welk dag is het vandaag (in drie talen!!), tellen, alfabet enzovoorts. Dit duurde ook ruim een half uur, waarna alle kinderen naar de klassen gingen. Claudia en ik zijn begonnen met observeren in de laagste klas, KG 1. De kinderen zijn in deze klas zo'n drie jaar. Ze waren bezig met rekenen, en dan de getallen bij elkaar zoeken die hetzelfde zijn. Dit gebeurde met de getallen 1 tot 10, volgens de leerkracht gingen ze in semester 2 verder tot en met 20. We zagen al snel welke werkvormen we hier toe kunnen passen, en ik ben helemaal geen kleuterjuf!
Ook in KG2 en KG3 zagen we veel. Ook in deze klassen kunnen die werkvormen goed toegepast worden. De leerkracht van KG3 (Jobdah) vroeg al gelijk wat ik had gezien en wat goed was en wat beter kon. Zij wil dus wel graag dingen leren. Want al met al worden er echt wel goede dingen gedaan! Maar ze kunnen er waarschijnlijk nog meer uithalen. Ik ben benieuwd of ons dat gaat lukken.
Tijdens de ochtendpauze hebben we lekker buiten gespeeld met de kinderen: een soort zakdoekje leggen en voetbal. Al heeft mijn team verloren...
Bij de lunchpauze zijn Claudia en ik mee geweest naar de tuin van de school, waar de gesponsorde (en dus armste) kinderen hun lunch kregen. De andere kinderen bleven op school want die hadden van thuis eten mee. Het was mooi om al die kinderen daar te zien eten van het voedsel wat daar wordt verbouwd.
's Middags hebben we met name buiten op het schoolplein gezeten om de namen van de leerkrachten te onthouden, en ik kan je vertellen dat dat geen makkie is.... Ook hebben we met Meseret (sociaal werker van de school) en Mulu drinken hier in het dorp gekocht. Het is hier nog best groot en er was een markt aan de gang. Ik heb nog nooit zoveel ezels bij elkaar gezien! Helaas hadden we geen camera bij ons, maar die nemen we de volgende keer zeker mee!
Ook hebben Claudia en ik samengevoegd wat we gezien hebben in de klassen en hoe we daar op door kunnen. Zo hebben we veel gezien dat de kinderen het rijtje van getallen wel op kunnen noemen, maar we vragen ons af in hoeverre ze dat ook kunnen herkennen in hoeveelheden. Morgen gaan we met de leerkrachten zitten om dat te vragen en tevens ook om materialen aan te bieden die ze kunnen helpen in de lessen. Tirsit had daar namelijk expliciet om gevraagd, aangezien er wel veel materiaal is maar bijna niet wordt gebruikt.Uiteindelijk is ons doel een beetje geworden dat we de coöperatieve werkvormen, zoals we die in Nederland toepassen, ook hier kunnen gaan inzetten!
Het contact met de leerlingen is ook al gelijk erg leuk! Ze komen veel naar ons toe en willen aandacht, maar niet op een vervelende manier. En er zijn natuurlijk altijd kinderen waar je gelijk verliefd op bent, dus ook hier.. Want driejarige kindjes in een schattig roze uniform, daar smelt ik bij weg...
Vanavond hebben we voor de eerste keer echt gekookt. Meseta had van de markt wat groenten voor ons gekocht, dus samen met wat rijst en een worstje een maaltijd in elkaar geflanst. Al met al heeft het koken meer dan 5 kwartier geduurd, omdat we maar 1 pit hebben: eerst water en rijst koken, dan groenten, dat bij de rijst, dan worstjes op het vuur en uiteindelijk de pan met rijst en prut nog op het vuur omdat weer warm te krijgen. Nouja, vuur? Het gaat op elektriciteit. Echt snel gaat het dus niet, maar op deze manier hebben we wel een avondvullend programma.
Dag 14, woensdag 20 november
De ochtend begon hetzelfde als gisteren. Het was wel gek om naar buiten te lopen en gelijk op het schoolplein te staan. Iedereen die ooit wel eens les heeft gegeven aan kleuters weet, dat ze denken dat juf op school slaapt. Hier is dat dus het geval...
Eerst weer buiten gespeeld en daarna het ritueel met het zingen. Alleen Claudia en ik hadden nu al een liedje aangeleerd, die ze ook bij dit ritueel toevoegden. Toch leuk om te zien dat ze wat dat betreft wel creatief zijn. Nadat iedereen naar de eigen klas was gegaan hebben Claudia en ik het kleine lokaal ingericht waar wij onze ideeën zullen gaan vertellen aan de leerkrachten. De spullen die we nodig hadden hebben we daar neergezet, dus dat was allemaal klaar. Toen maar voor onszelf nog even goed op een rijtje gezet wat we wilden gaan vertellen, en dat ook in het Engels. Misschien handig voor ze, als ze het nog es na willen lezen.
Voor de rest in de ochtend niet veel meer gedaan. Om iets voor 1 uur zijn we begonnen met onze eerste tutorial, zoals het hier wordt genoemd. Martha en Tirsit waren er ook, dus dat was handig voor de vertaling, foto's en aanmoediging. We hadden namelijk nog maar 1 ding gezegd (het zogenaamde stilte-teken) en Tirsit vond het al helemaal geweldig! Dit gingen ze zeker toepassen, dus ik ben benieuwd of dat morgen ook gebeurd. Voor de rest hebben we nog wat ideeën aangedragen hoe ze bijvoorbeeld het tellen kunnen leren met materialen, en hebben we de leerkrachten zelf aan het werk gezet om te laten ervaren hoe dat gaat. Ze moesten van grote legoblokken samen een toren maken. Op de foto's die we gemaakt hebben is te zien dat ze daar al veel lol in hebben. Ook hierbij hoop ik nu natuurlijk dat ze dit ook gaan oppakken.
Nadat dit klaar was, zijn we met alle leerkrachten op de foto gegaan. Zoals Tirsit zei: 'De eerste keer tutorial, dat moet op de foto!' Daarna vertelde ze dat ze dit inderdaad voor ogen had, tips en tops geven en aangeven hoe je materiaal in kunt zetten in de klas. Dit wil ze elke dag! Dus elke morgen observeren en kijken hoe het geleerde in de praktijk wordt gebracht, en na de lunch weer een tutorial. Wel veel voor hen, maar leuk voor ons, omdat we op deze manier goed invulling voor de dag hebben. We hebben wel aangegeven dat het voor hen haalbaar moet zijn, dus daar richten we ons ook op.
Aan het eind van de middag (van school) hebben we nog een paar tekeningen gekregen. Altijd leuk natuurlijk! Verder weer buiten gezeten en van de zon genoten, al is die weg op het moment dat ik dit aan het typen ben...
Dag 15, donderdag 21 november
De eerste dag om te zien of de leerkrachten iets met de training van gisteren hebben gedaan. En ja hoor. Al voor de lessen waren begonnen vroegen ze ons naar het materiaal om te gebruiken. Claudia en ik zijn gaan observeren in de verschillende klassen, eerst in KG1. De kinderen hadden daar zichtbaar nog niet vaak met blokjes gewerkt, dus dat was al een hele openbaring op zich! Veel lachende en vrolijke gezichten, ook van de leerkracht, en kinderen die allemaal betrokken meedoen! Wat een verschil!! Erg mooi om dat zo te zien. Ook in de andere twee klassen deden de kinderen erg actief mee en werkten ze goed in groepjes samen. Er heerste een gezellige werksfeer, waarin ze nog wat leerden ook. In KG2 en KG3 hebben we foto's gemaakt en de energie is daar goed op te zien. Ook hoe sommige kinderen zeer geconcentreerd zijn of wanneer ze blij zijn dat ze het goede antwoord hebben. Wauw!!
Met de lunchpauze zijn Claudia en ik meegelopen naar de tuin. Onderweg hebben we nog vaak het liedje gezongen wat we ze gisteren aangeleerd hebben. Ik had twee kinderen uit KG1 aan m'n hand, erg lief! Wij gingen als enige begeleiders mee, dus leerlingen zien ons misschien nu wat meer als juf en op deze manier kunnen we wellicht wat meer een band met de kinderen opbouwen. Al met al zeer leuk om te doen!
Na de lunch hebben we de leerkrachten weer een training gegeven. We hebben wat spelletjes gedaan die ze zelf in de klas toe kunnen passen. En wat waren ze fanatiek!! Dus dat toepassen gaat waarschijnlijk wel lukken. Nadien hebben we gezellig met hen buiten gezeten, terwijl de kinderen hun rustpauze hadden. Ook daarna met de kinderen buiten gespeeld en liedjes gezongen, gezellig met elkaar!
's Middags hebben we wat gelezen en in de zon gezeten. 's Avonds de spullen weer ingepakt want morgen vertrekken we weer naar Addis.
Ik sluit met een zeer goed gevoel deze dag af, de lachende gezichten tijdens de lessen rekenen met blokjes blijven zeker bij!
Dag 16, vrijdag 22 november
Weer een dag school vandaag, de laatste voor deze week in Holeta. Eerst op school natuurlijk weer de normale bezigheden, en daarna zijn we weer gaan observeren in de klassen. En weer pasten de leerkrachten datgeen toe, wat wij in de training verteld hadden! Het wordt dus gelijk gedaan! Wat gaaf om te zien. Nu nog afwachten of ze dit ook vol kunnen houden, maar we hebben al meer bereikt dan ik van te voren over de hele periode had gedacht.
Bij KG3 hebben we eerst geobserveerd, en daarna heb ik nog het spel mix and match met ze gedaan. Was erg geslaagd en later hoorde ik van de leerkracht dat ze dit wel vaker wilden doen, zo leuk vonden ze het!!
Toen het lunchpauze was kwam het kind uit KG1 naar mij toe gerend om weer samen met mij (net als gisteren) naar de tuin te lopen waar ze eten krijgen. Wat een schattig gezicht! Een kind die met twee gestrekte armpjes naar mij toe kwam rennen! Ik werd er helemaal blij van! Bij de garden hebben Claudia en ik ook meegegeten met de lunch, dat was injera met aardappel. Het was best lekker, maar we werden wel door veel kinderen uitgelachen, waarschijnlijk omdat we de injera volgens hen niet op de goede manier aten.. Nouja, wij doen het op de Dutch way! Het was grappig om te zien hoeveel lol ze om ons hadden.
Daarna de training van vandaag gegeven over kleuren en inrichting van het lokaal. Ze hebben namelijk al veel spullen maar dat hangt niet georganiseerd. Als dat wel het geval zou zijn kunnen ze er veel meer rendement uithalen. Dus hopelijk volgende week samen met de leerkrachten aan de slag om de lokalen leuk aangekleed te krijgen.
Daarna was het wachten tot we opgehaald zouden worden. Martha zou komen, maar die belde op een gegeven moment, dat we maar samen met de directeur van de school naar het Holeta Hotel moesten lopen, zodat we minder lang op elkaar hoefden te wachten. En dat lopen, was nog een best eindje! Achteraf hoorden we dat het de bedoeling was geweest dat we met paard en wagen zouden gaan, maar dat was dus niet helemaal doorgekomen. Maar op deze manier toch nog weer een ander stuk van Holeta gezien, en dat was ook leuk! Toen Martha kwam zijn we met de taxi (van die busjes) naar Addis gegaan. We hebben in totaal in drie verschillende taxi's gezeten wat erg lang duurde, maar het was weer een ervaring op zich. Ergens in Addis stonden Assegid en Tirsit ons op te wachten, en het was erg leuk om die weer te zien! Samen met hen en Martha hebben we ergens nog wat gedronken om het weekend in te luiden, waarna we weer naar hen huis zijn gegaan. Daar hebben we lekker gegeten met bijna het hele gezin. Het was een drukke maar gezellige dag met opnieuw veel nieuwe indrukken!
Dag 17, zaterdag 23 november
Vanochtend hebben we met het hele gezin een lekker ontbijt gehad. Daarna zijn we naar Addis gegaan om te internetten. Helaas deed het internet het niet, waardoor we maar naar het kantoor zijn gegaan, waar we wel konden internetten, en skypen met papa, mama en Frank. Dat was heel erg fijn! Leuk om verhalen uit Nederland te horen, maar met name ook te kunnen vertellen aan hen.
Daarna zijn we naar de bazaar geweest die hier in de stad gehouden werd. Ik heb nog niet zoveel blanke mensen in Ethiopië bij elkaar gezien... En wat groot! Er waren allerlei kraampjes met producten vanuit de hele wereld. Ik heb een fotoalbum gekocht van geschept papier en een klein gehaakt portemonneetje. Erg leuk om rond te lopen en om alles te zien. Martha en Tirsit deden er iets langer over, maar het was erg gezellig met elkaar.
Na de bazaar hebben we nog weer even kunnen internetten. Daarna weer richting huis en een leuke avond gehad met het doen van spelletjes! Kortom: ik heb een leuke dag gehad!
Dag 18, zondag 24 november
Vanochtend zijn we met Tirsit naar de kerk gegaan. Omdat Assegid met de auto weg was, moesten we met de taxi. Al met al zijn we op de heenweg bijna een uur onderweg geweest. Op een gegeven moment zaten we met 21 mensen in een taxi gepropt.. De politie had het niet goed gevonden, maar helaas.. Het was een hele ervaring.
De kerk op zich leek wel veel op vorige week, maar nu werd er aan het eind een soort gebed gehouden. Dan kon je naar voren lopen en je problemen/ziekte/bezigheden vertellen, en werd er voor je gebeden. Er waren veel mensen die daar gebruik van maakten. Was een mooi gezicht! Het leek wel een beetje op het gebed rond het kruis in Taizé. De spreker had daarvoor wel een mooie vergelijking gemaakt voor het bidden: iedereen weet hoe je een lift moet bedienen. Je drukt open en knopje en de lift gaat naar de verdieping waar je moet zijn. Maar hoe dat nu werkt met de hydrolic (?) en alles, dat weten niet veel mensen. Zo gaat het ook met bidden voor iemand anders zijn problemen. Je hoeft alleen de woorden maar uit te spreken (drukken op het knopje in de lift) en de rest gebeurt, maar je weet niet goed hoe.
Na de kerk hebben we met Tirsit en Tsega nog ergens wat gedronken en zijn we naar huis gegaan. Eerst met een wat luxere taxi, daarna met de tuktuk (bajaj). We hadden niet in de gaten dat de man die ook nog instapte erg dronken als. Hij was veel tegen ons aan het schreeuwen, en begon geld te verscheuren. Gelukkig stapte hij niet al te lang daarna uit, waarna hij ons nog wat geld naliet. Tirsit eerste reactie was: 'Nice, he give us money, that we can give to the poor people. Nice man!' Daarna hebben we met elkaar zeer hard gelachen!
Eenmaal thuis hebben we lekker geluncht en hebben we foto's overgezet van camera naar tablet, maar dat was nog een heel gedoe! Maar het is gelukt, dus wellicht krijgen jullie van Claudia nog wat foto's opgestuurd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
